Wpływ zanieczyszczen powietrza na srodowisko.

Wstęp.

W miarę rozwoju ludzkości wpływ człowieka na przyrodę jest coraz większy. Wzrastające uprzemysłowienie spowodowało wiele nieodwracalnych zniszczeń.
Dziś wiadomo już, że nasza planeta przetrwa, jeśli na całym świecie podejmowane będą działania zmierzające do ochrony wszystkich składników przyrody.
Każdy z nas jest odpowiedzialny za stan środowiska, w którym żyje.


Przyczyny i skutki zanieczyszczeń.


- Próby nuklearne wypełniają powietrze pyłem radioaktywnym i pomnażają liczbę obszarów , które przez stulecia nie będą nadawać się do życia.
- Wycieki ropy naftowej z tankowców wyrządzają wiele złego ptakom morskim i innym stworzeniom.
- Wraki okrętów rdzewiejąc, uwalniają niebezpieczne chemikalia.
- Odpady radioaktywne leżące na dnie morskim.
- Rzeki są zatruwane przez odpady przemysłowe i stosowane w rolnictwie środki chemiczne.
- Niektóre elektrownie jądrowe odprowadzają płynne odpady radioaktywne prosto do morza.
- Wypadki nuklearne wyzwalając promieniowanie mogą powodować wielkie szkody.
- Elektrownie węglowe przyczyniają się do globalnego ocieplania.
- Samochody wydalają wraz ze spalinami wiele trujących gazów, przyczyniają się znacznie do globalnego ocieplania, zużywają ogromne ilości energii i przeznacza się na ich budowę dużą część metali.
- Kominy fabryczne wysyłają w powietrze wiele szkodliwych związków.
- Samoloty spalają paliwo i zatruwają atmosferę dwutlenkiem węgla oraz innymi gazami przyczyniają się do wytworzenia efektu cieplarnego.


Zanieczyszczenie powietrza.

Powietrze nad wieloma miastami jest żółtobrunatne, a horyzont ginie za mgłą nazywaną smogiem.
Ten przerażający widok spowodowany jest zanieczyszczeniem powietrza. Współcześnie do atmosfery ziemskiej masowo dostają się gazy i mikroskopijne pyły. Tylko czasem pochodzą one ze źródeł naturalnych , jak np. wybuch wulkanów lub pożary buszu.

Śmieci w powietrzu.
Powietrze w mieście zawiera mieszaninę szkodliwych gazów. Toksyczne gazy z zakładów przemysłowych mieszają się z sadzą, tlenkami azotu, tlenkiem węgla i ołowiem ze spalin samochodowych.


Dziura ozonowa


Na początku lat 80. Satelita meteorologiczny przesłał na Ziemię zastanawiające zdjęcia.
Pokazywały one to, czego naukowcy obawiali się od dawna- gigantyczną dziurę w warstwie ozonowej nad Antarktydą.
Ozon jest bezbarwnym gazem zawierającym te same atomy co tlen. Choć stanowi mniej niż jedną milionową część atmosfery, tworzy ochronną tarczę wokół Ziemi. Zatrzymuje ona słoneczne promieniowanie ultrafioletowe B, mogące uśmiercić lub uszkodzić żywe komórki zwierząt i roślin. W normalnych warunkach zanikające cząsteczki ozonu są natychmiast zastępowane przez nowe. Ale jeżeli w atmosferze są obecne związki chloru, ozon się nie regeneruje. W rezultacie warstwa ozonu staje się coraz cieńsza. Przed nadejściem ery przemysłowej w górnych warstwach atmosfery unosiło się bardzo niewiele gazów zawierających chlor. Znaczne ich ilości zaczęły być emitowane dopiero w XX w. Najważniejszymi z nich są freony, stosowane w gaśnicach i lodówkach. Inne gazy uwalniają się z rozpuszczalników, np. używanych w pralniach chemicznych. Wiele z tych gazów utrzymuje się w atmosferze przez długie lata.
Dane z satelitów wskazują ,że niedobór ozonu na świecie powiększa się. Niektóre kraje zakazały używania związków chemicznych uszkadzających powłokę ozonową, ale miną lata zanim stężenie w atmosferze emitowanych dotychczas gazów obniży się.


Ochrona Środowiska.


Jedynym rozsądnym działaniem, które zatrzymałoby zmiany klimatu, jest zdecydowane zmniejszenie emisji gazów wywołujących efekt cieplarniany. Odnosi się to przede wszystkim do państw uprzemysłowionych, które produkują ¾ ilości tych gazów. Politycy wiedzą ,że dotychczas w skali międzynarodowej można zdziałać niewiele więcej jak zwołanie międzynarodowej konferencji na temat klimatu.
Trzeba pamiętać , że wyraźne zmniejszenie gazów przez przemysł jest bardzo drogie. Mimo wysokich kosztów niektóre kraje muszą ograniczyć w przyszłości emisję dwutlenku węgla.



Jak chronimy przyrodę !

Powstawanie:
- parków narodowych (w Polsce 22 )
- rezerwatów przyrody
- organizacji (np. LOP )