Hitleryzm

Adolf Hitler (1889-1945), to fanatyczny dyktator, który odpowiedzialny był za wybuch II wojny światowej i masowe ludobójstwo. Urodzony w Wiedniu, w młodości pragnął zostać artystą.

Po wybuchu I wojny św. wstąpił do armii niemieckiej, gdzie służył w stopniu kaprala. Klęska Niemiec w 1918r. przekonała go, że powinien rozpocząć karierę polityczną.

W 1921r. stanął na czele partii faszystowskiej, zwanej Narodowosocjalistyczną Niemiecką Partią Robotników (NSDAP), która od początku zmierzała do obalenia Republiki Weimarskiej i ustanowienia "wielkogermańskiej Rzeszy”. Pierwsza próba przejęcia władzy okazała się fiaskiem.

Hitlera skazano na 5 lat więzienia, ale przebywał tam 9 miesięcy, podczas których napisał dzieło swego życia "Moja walka” (Mein Kampf). Zawarł w nim idee skrajnie nacjonalistyczne i rasistowskie, głosząc tezę o wyższości narodu niemieckiego i propagując nienawiść do Żydów.

W czasach załamania się gospodarki, wielu Niemców, rozczarowanych sytuacją w kraju, zaczęło oddawać swe głosy na Hitlera. W 1923r. partia faszystowska zdobyła sobie większość w parlamencie, a jej przywódca objął urząd Kanclerza. Wkrótce rozprawił się z opozycją i ogłosił się Führer-em, czyli najwyższym wodzem. Hitlera wspomagał włoski przywódca – Mussolini, gdyż we Włoszech również panował faszyzm.

Po dojściu do władzy w 1933r. naziści pragnęli pokazać światu Niemców jako naród wielki i świadomy swej wielkości. Podczas defilad armia niemiecka pokazywała swoje najnowocześniejsze uzbrojenie. Na masowych wiecach sławiono potęgę III Rzeszy, która miała trwać 1000 lat.

Nadzieje Niemców skupiły się na jednej osobie – Adolfie Hitlerze – przywódcy nazizmu. Jego pełne ekspresji przemówienia przywoływały wielu słuchaczy i poparcie tłumu. Hitler miał do dyspozycji przyboczne oddziały Schutzstaffel, powszechnie zwane SS, oraz tajną policję Gestapo, które rozprawiały się z wszelką opozycją.

Naziści palili książki, których treść uważali za sprzeczną z ich zasadami, ograniczyli wolność prasy, a także delegalizowali partie i organizacje polityczne. Chociaż Hitler nie krył się ze swymi dyktatorskimi zapędami, wielu obywateli Niemiec udzieliło mu swego poparcia.

Za jego rządów sytuacja ekonomiczna w kraju znacznie się poprawiła. Obniżyła się inflacja i bezrobocie. Nowy kanclerz stworzył nowe miejsca pracy i położył kres ulicznym rozbojom, za które w dużej mierze przed przejęciem władzy odpowiedzialni byli naziści. Od 1933r. Niemcy stawały się coraz większą potęgą gospodarczą i militarną.

Dzięki umiejętnej propagandzie nazistów, przedstawiającej ich jako potężną i sprawiedliwą siłę polityczną, odbudowano poczucie dumy narodowej w społeczeństwie niemieckim. Mistrzem manipulacji umysłami okazał się hitlerowski minister propagandy Joseph Goebbels (1897-1945). Z jego rozkazu organizowano w Norymberdze masowe pochody nazistów z pochodniami i flagami ozdobionymi swastykami (potęga i ogień). Na usługach nazistów znajdowała się cała edukacja, kino, sztuka.

Hitler był rasistą, wierzył, że rasa aryjska jest najlepsza fizycznie i duchowo. Hitlerowcy prześladowali ludność żydowską, zamieszkującą Niemcy i obszary, które znalazły się pod ich okupacją. Propaganda hitlerowska czyniła ją odpowiedzialną za problemy ekonomiczne kraju. W 1935r. Hitler wprowadził pierwsze ustawy pozbawiające Żydów praw obywatelskich. Dokonywano konfiskaty ich majątków i znęcano się nad ludnością żydowską fizycznie i psychicznie. Hitlerowcy prześladowali też inne mniejszości narodowe, min. Cyganów.

Do najważniejszych celów tego systemu należała:

1. Skrajny nacjonalizm - uzasadniający ekspansję oraz „czystość rasy”. Dążyła ona do wychowywania „nowego człowieka” , całkowicie uległego władzy.
2. System monopartyjny - znaczy to że w państwie panowała jedna partia polityczna.
3. Zasada wodza - faktycznym szefem partii był przywódca partii czyli A.Hitler. Wymagał on ślepego posłuszeństwa a decyzje uważano za genialne.
4. Propaganda - ścisła cenzura odcinała społeczeństwo od „nieprawnopomyślnych” poglądów i dostępu do niezależnej informacji.
5. Teoria spisku - strach przed bolszewizmem i „żydowską” demokracją zachodu. Reakcją na te niebezpieczeństwa był militaryzm- rozbudowa przemysłu zbrojeniowego i armii.
6. Totalna kontrola - państwo starało się kontrolować słowa, czyny a nawet myśli obywateli. Pomagała w tym celu tajna policja, sieć donosicieli, więzienia, obozy pracy i koncentracyjne.
7. Terror - chodziło oto, aby niszczyć przeciwników np. opozycję polityczna, inteligencję i wrogów wymyślonych czyli Żydów i Cyganów.

Hitler dawał jasno do zrozumienia, że jego celem jest odzyskanie terytoriów utraconych przez państwo niemieckie w I wojnie św. Europejscy dyplomaci, tacy jak: Chamberlain, którzy dążyli do pokoju, godzili się na żądania niemieckiego agresora stosując politykę ustępstw, zwaną appeasement. Żadne z mocarstw nie przeciwstawiało się agresywnej polityce Hitlera.

W 1936r. armia nazistowska wkroczyła do Nadrenii. Dwa lata później bez walki zajęła Austrię i Czechosłowację. Dopiero, gdy Hitler napadł na Polskę, mocarstwa zachodnie zdecydowały się przeciwstawić agresorowi. 1.09.1939r. Hitler najechał na Polskę i tym samym rozpoczął II wojnę św.

Zaraz po rozpoczęciu wojny Hitler przedstawił plan "ostatecznego rozwiązania", jak nazywał operację całkowitej eksterminacji narodu żydowskiego, doprowadzając do uśmiercenia ponad 6mln. Żydów w specjalnych obozach koncentracyjnych, min. w Oświęcimiu.

Wielka Brytania i Francja zażądały wycofania wojsk, ale Hitler zignorował to i 3.09.1939r. oba te państwa wypowiedziały Niemcom wojnę, nie angażując się jednak zbrojnie w bezpośrednim starciu. Początkowo wojska Hitlera odnosiły sukcesy. W 1941r. Hitler okupował większość krajów europejskich. Jego sukcesy militarne były krótkotrwałe.

Od 1943r. wojska niemieckie stopniowo ulegały przewadze sprzymierzonych sił amerykańsko-radziecko-brytyjskich. W 1945r. wojska alianckie pokonały faszystów. 30 kwietnia 1945r. w swej kwaterze Hitler popełnił samobójstwo. Ostatnie oddziały niemieckie poddały się 8 maja 1945r. W wojnie zginęło ponad 20 mln. Europejczyków.

Narodowy socjalizm, znany również jako Nazizm (od niemieckiego. Nazi, skrót od Nazionalsozialist = narodowy socjalista) i Hitleryzm (od nazwiska Adolfa Hitlera) to ideologia niemieckiej partii NSDAP, która w latach 1933-1945 rządziła w Niemczech.

Nazizm był wzorowany na włoskim faszyzmie. Głosił wyższość narodu niemieckiego i nie zdefiniowanej bliżej "rasy aryjskiej" nad innymi narodami, a w szczególności nad Żydami, Cyganami i Słowianami, był więc ideologią nacjonalistyczną i rasistowską. Innymi propagandowymi określeniami narodu niemieckiego używanymi przez nazistów były m.in. "rasa panów" i "nadludzie".