Zalesienie i gospodarka leśna

Lasy zajmują 28% powierzchni Polski i charakteryzują się nierównomiernym rozmieszczeniem. Wyróżniamy lasy publiczne, będące własnością Skarbu Państwa i gmin, lasy prywatne i Parki Narodowe.

Rozmieszczenie lasów związane jest z:
- zapotrzebowanie na użytki rolne i zabudowę
- rozwój przemysłu
- czynniki historyczne
- warunkami klimatycznymi, wodnymi i rzeźbą

Najwyższe zalesienie – północ i zachód Polski (z wyjątkiem byłego woj. szczecińskiego i elbląskiego), Karpaty.

Najmniejsze zalesienie – centralna i wschodnia Polska.

W składzie gatunkowym lasów zdecydowanie przeważają drzewa iglaste (78%), w tym szczególnie sosna (północ). Jej dominacja jest cechą niekorzystna bowiem narażona jest sosna na częste inwazje szkodników. Inne: świerk, jodła (południe). Powstają także monokultury świerkowe i sosnowe.
Wśród drzew liściastych przeważają dąb, buk, grab, jesion (zachód, północny-zachód).

Niekorzystna jest struktura wieku polskich lasów. Za mało jest drzew w wieku rąbnym, tzn. powyżej 80 lat. Najwięcej powierzchni zajmują lasy poniżej 40 lat.

Stan zdrowotny lasów jest bardzo zły, tylko 19% drzew nie posiada żadnych uszkodzeń.

Wykorzystanie lasów:
- surowiec drzewny: grubizny
- żywica - kora
- wiklina - owoce, zioła, grzyby, zwierzęta łowne

Znaczenie lasów:
- rekreacyjno-wypoczynkowo-zdrowotne
- ochronne (Parki Narodowe)
- siedlisko roślin i zwierząt
- regulacja stosunków wodnych
- ograniczają prędkość wiatrów i podwyższają zawartość tlenu w powietrzu

Przemysł drzewny:
- tartaczny (liczne małe zakłady)
- płyt i sklejek (Przemyśl, Koniecpol, Krosno Odrzańskie)
- meblarski (Swarzędz, Bydgoszcz, Olsztyn, Słupsk)
- celulozowo-papierniczy (głównie nad rzekami – Świecie nad Wisłą, Kwidzyń, Włocławek, Kostrzyn)