Pradzieje Przemyśla i okolic.

Okolice Medyki były z dawien dawna zasiedlone, o czym świadczą ślady obozowisk człowieka na tym terenie z okresu paleolitu (ok.30000 lat p.n.e.). Prace archeologiczne dostarczyły wielu materiałów w postaci: popielnic,przedmiotów z krzemienia i brązu, które znaleziono w mogiłach na polu zwanym Bawolnik.
Z póżniejszych epok pochodzą takie znaleziska, jak: siekiery, topory, groty strzał i oszczepów.
W epoce brążu (1800-700 lat p.n.e.) dolina Sanu zasiedlona była przez ludy kultury łużyckiej prowadzące osiadły tryb życia.Charakterystyczny dla tej kultury jest obrządek ciałopalenia i grzebania prochów w glinianych urnach – popielnicach.
Okres lateński epoki żelaza (ok. 400-300 lat p.n.e.)zaznacza się przebywaniem na obszarze powiatu przemyskiego Celtów.Swiadczą o tym m.in. Monety celtyckie znalezione w Przemyślu, Trepczy, Medyce (tetradrchma celtycka imitująca monetę Filipa II Macedońskiego).
Na początku naszej ery na ziemiach nadsańskich kwitło osadnictwo związane z takzwaną kulturą przeworską.Tereny te będące pod wpływami prowincjonalnej kultury rzymskiej znalazły się w orbicie zainteresowań kupców z Imperium Romanum.
Na terenie Medyki znaleziono skarb z tego okresu w postaci 38 rzymskich monet (33 brązowych i 5 srebrnych) z czasów panowania cesarzy Antoniusa Piusa, Hadriana, Galiena oraz złoty medalion z podobizną cesarza Walensa z IV wieku. Medaliony takie zazwyczaj otrzymywali wodzowie zaprzyjaźnionych z cesarstwem plemion. Znaleziska te sugerują ożywione kontakty handlowe tych terenów oraz spore ich zaludnienie.
Najazdy Hunów, które zapoczątkowały okres wędrówek ludów IV-VI w n.e., przyczyniły się do upadku kultury przeworskiej. Nie pociągnęło to za sobą przerwy w osadnictwie na ziemiach powiatu przemyskiego,którego ludność utrzymywała kontakty handlowe m.in. Z Cesarstwem Bizantyjskim.
Śledząc przemiany dokonujące się w następnych wiekach na ziemi przemyskiej, w skład której wchodziła Medyka, dochodzimy do okresu formowania się plemion słowiańskich w okresie wczesnego średniowiecza (VII-IXw.). Powstały wówczas na całym obszarze liczne grody – Przemyśl, Bachórz, Babice, Dubiecko, Rybotycze, Piątkowa, Sielnica oraz osady położone nad Sanem i Wiarem, między innymi Buszkowice< Kalników, Korytniki, Nahurczany, Prałkowice, Śliwnica.
Ziemia przemyska stanowiła wówczas ośrodek terytorialny plemienia Chorwatów, którego ludność utrzymywała łączność z krajem Wiślan, państwem Wielkomorawskim na południu i ludnością skupioną wokół grodu Czerwień na wschodzie.Między XI a XIII w. Tereny ziemi przemyskiej wchodziły w skład powstałej nad Dnieprem Rusi, która po śmierci Jarosława Mądrego w 1054 r. Rozpadła się na szereg księstw. Książęta ruscy prowadzili akcje kolonizacyjną, sprowadzając w dorzecze Sanu ludność ruską, natomiast miejscowych mieszkańców tych ziem uprowadzano daleko na wschód. Tak więc tereny dzisiejszej Medyki zasiedlone były w znacznej mierze tą społecznością.