Upadek Ikara

Ikar- pierwszy lotnik na świecie, ucieleśnienie wolności, młodzieńczego buntu oraz brawury został na zawsze symbolem dla artystów. Jedni kreowali go na bohatera, który starał się przekroczyć wszelkie granice, inni na głupca, który przez swoją nierozwagę zginął przez nikogo nie zauważony, później zapomniany. Obecnie Ikar jest dla niektórych czymś innym niż tylko bohaterem z mitu. Jest on wzorem do naśladowania dla wielu młodych ludzi i według mnie jest to jak najbardziej pozytywne zjawisko.

Marzenia jest to rzecz piękna dla wszystkich. Każdy je ma, lecz nie każdy dąży do ich spełnienia. Takim marzycielem był właśnie Ikar. Od zawsze marzył on o lataniu w przestworzach, o byciu wolnym jak ptak, o niezmierzonej przestrzeni. Wielu sądzi, że to właśnie jego marzenia oraz ogromna determinacja do ich spełnienia doprowadziły go do zguby. Zamiast słuchać ojcowskich słów, na swoje nieszczęście wzniósł się by podziwiać świat niczym ptak. Słońce stopiło wosk, pióra powypadały i Ikar spadł do morza niczym kamień. Zginął przez nikogo nie zauważony, samotny. Ale czy spełnienie największego marzenia w jego życiu nie było tego warte? Ikar okazał się niezwykle odważnym człowiekiem lekceważąc przestrogę. Niektórzy jednak nie nazywają tego odwagą, a zwykłą głupotą by za cenę życia doświadczyć kilku chwil radości. Ale czy właśnie w tym nie leży cały sens życia? Czy nie po to żyjemy, by spełniać swoje marzenia, cele? Oczywiście wielu może powiedzieć – „Tak, ale nie za cenę życia”. Życie, jak wiadomo jest największą wartością ale czy nie warto przeżyć go korzystając z niego? Każdy na to pytanie powinien sam odpowiedzieć.

„Od nas zależy jedynie użytek, jaki zechcemy zrobić z darowanych nam lat”. Cytat ten wypowiedziany niegdyś przez J.R.R Tolkiena jakże jest aktualny nawet dziś. Niektórzy poświęcają swoje życia pracy, inni nauce co także może być wspaniałe, ale jeszcze inni starają się co dzień doświadczać czegoś nowego. Łapią chwilę, korzystają z życia, cieszą się z niego i nigdy nie będą żałowali że je zmarnowali lub przespali . Przykładem takiego człowieka może być ojciec Ikara - Dedal. Poświęcił on siebie całkowicie sztuce i nauce. Nie miał wielkich marzeń czy planów- pragnął jedynie powrotu do ojczyzny. Czyn Ikara był swoistym buntem przeciwko postawie ojca. Nie chciał on być taki jak Dedal. Nie chciał żyć dla innych – chciał mieć życie tylko dla siebie i robić w nim co dusza zapragnie. Chciał być panem samego siebie.

Czy są jeszcze w naszym społeczeństwie osoby podobne do Ikara? Nie sądzę. Nikt nie ma czasu na marzenia czy wybiegnie w daleką przyszłość. Wszyscy jesteśmy skupieni na „tu i teraz” a nawet jeśli mamy jakieś marzenia to chowamy je głęboko, z góry zakładając że niemożliwe jest ich spełnienie. Przecież tak nie powinno być! Każdy powinien mieć w życiu jakiś cel do którego powinien uparcie dążyć i nawet jeśli owy cel lub marzenie się nie spełni, człowiek będzie wiedział, że chociaż nic nie osiągnął, to próbował.

Czy powinniśmy być tacy sami jak Ikar. Pomimo wielu kontrowersji i pomimo wielu ludzi twierdzących inaczej myślę że tak! Przecież nie każde spełnione marzenie kończy się śmiercią lub kalectwem. Wspaniałą rzeczą jest mieć taką zawziętość i taką odwagę jak Ikar by „wzlatywać pod niebiosa”, spełniać marzenia. Jak powiedział Eurypides –„Nasze życie jest ciągłą walką” więc nie bójmy się jej podejmować. Lepiej zostać pokonanym niż z niej zrezygnować.