Schliemann Heinrich (1822-1890)

Niemiecki archeolog amator, miłośnik antyku, kupiec. Swój ogromny majątek przeznaczył na badania archeologiczne. Wbrew panującemu przekonaniu dowiódł, że świat Homera, opisywany w jego utworach, rzeczywiście istniał.
W 1868 Schliemann osiadł w Atenach i ożenił się z Greczynką. W latach 1871-1882 prowadził wykopaliska na wzgórzu Hisarlik (Azja Mniejsza), które zakończyły się odkryciem ruin Troi. W trakcie wykopalisk Schliemann odkrył także słynny tzw. skarb Priama. W latach 1874-1876 prowadził prace wykopaliskowe w Mykenach (odkrycie 6 bogato wyposażonych grobów szybowych), w 1880 - w Orchomenos, w 1884 - w Tirynsie. Od 1882 współpracował z W. Drpfeldem.
Wyniki badań opublikował w licznych pracach, m.in. Myken (1878), Troja (1884), Tiryns (1886). Zbiory Schliemanna, złożone w Museum fr Frh- und Vorgeschichte w Berlinie, zaginęły w czasie zdobywania Berlina w 1945 (prawdopodobnie część z nich znajduje się na terenie Rosji).

Troja, Ilion, Truva, gród w Troadzie, o który, wg tradycji greckiej toczyła się wojna trojańska. Obecnie wzgórze Hisarlik u ujścia rzeki Kk Menderes (starożytny Skamander). Troję odkrył archeolog amator H. Schliemann (1870), który odsłonił 9 warstw osadniczych (oznaczonych numerami I-IX) od 3000 p.n.e. do czasów grecko-rzymskich. W jednej z warstw (II, którą uznał błędnie za pozostałość Troi opisywanej przez Homera) znalazł zespół złotych wyrobów i nazwał je "skarbem Priama".
Dalsze badania (1932-1938, amerykańskie) wykazały, że resztki Troi Homera znajdują się w warstwie VII a, "skarb" zaś datowano na okres 2500-2200 p.n.e. Najstarsza warstwa osadnicza (I) odpowiada okresowi wczesnego brązu (3000-2500 p.n.e.), obejmuje osadę otoczoną murem, resztki pierwszych znanych megaronów. Warstwa II (2500-2200 p.n.e.) zawiera wiele megaronów i kompleks pałacowy z propylonem