Jaka rolę odgrywa przyjaźń w życiu człowieka?

Przyjaźń - obok miłości - jest jednym z najważniejszych ludzkich uczuć. Mieć prawdziwego przyjaciela to największy skarb. To do niego można się zwrócić w razie problemów, to ta osoba pierwsza poda pomocną dłoń gdy będzie potrzebna. Ale przyjaciele mogą się również przydać w mniej dramatycznych sytuacjach. Od lat bowiem wiadomo, że we dwójkę raźniej. Można się we dwoje uczyć, wyjść do kina, czy zagrać np. w szachy. Czym więc jest przyjaźń? Wielu ludzi zadawało sobie to pytanie, ale jeszcze chyba nikomu nie udało się udzielić pełnej i prawdziwej odpowiedzi. To tak jak z miłością - ona jest wszędzie, ale dla każdego oznacza co innego. A jak wszędzie, to i w literaturze.

Myśląc o przyjaźni najszybciej ją znajduję w książce J. O. Curwooda pt. "Łowcy wilków" i "Łowcy złota". Dwaj kilkunastoletni młodzieńcy wyruszają na północ Kanady w celu upolowania jak największej ilości wilków lub znalezienia złota. W tym miejscu, do którego cywilizacja ludzka jeszcze nie doszła, wszystko jest możliwe. Polujący z chwilą, gdy skończą się naboje, muszą uważać, by sami nie zostać upolowanymi przez stada wygłodniałych wilków. Gdy jeden z nich - Rodryg - uciekając skręca sobie nogę, drugi nie bacząc na niebezpieczeństwo pomaga koledze dobiec do bezpiecznego miejsca. Gdy któregoś porywają Indianie, drugi ryzykując życie odbija z rąk zbójów zakładnika. Takie sytuacje to niemal chleb powszedni w książce. Za każdym razem obaj mogą liczyć na siebie, a po jakimś czasie ich przyjaźń zamienia się w prawdziwą braterską miłość.

Uczucie przyjaźni występuje także w jednej z najbardziej lubianych przeze mnie szkolnych lektur. "Chłopców z Placu Broni" F. Molnar'a nie łączyła tylko wspólna walka o kawałek ziemi w centrum miasta. Mimo iż ostatni raz czytałem tę książkę kilka lat temu, to do dziś pamiętam śmierć małego Nemeczka. Po tym tragicznym wydarzeniu do jego domu przyszli koledzy z którymi chłopiec walczył o plac. Pamiętam chwilę, gdy nadali mu pośmiertnie stopień kapitana, gdy z powrotem wpisali jego imię do księgi Związku Kitowców. Za tymi wszystkimi wpisami i awansami kryło się nic innego, tylko przyjaźń i smutek po utracie kolegi.

W "Trylogii", którą uważam za polską biblię uczuć, także odnajdujemy wątek przyjaźni bohaterów. Dzięki komu Skrzetuski odzyskał Helenę w "Ogniem i Mieczem"? Tylko i wyłącznie dzięki swym przyjaciołom, którzy bez jego wiedzy wyruszyli w dalekie stepy, by odbić z rąk Bohuna ukochaną.

O przyjaźni pisali najwięksi poeci. Szkoda ich wymieniać, bo prawie każdy z nich coś o niej napisał. Chyba wszyscy znają wiersz Adama Mickiewicza "Niepewność" z powtarzającym się pytaniem: "Czy to jest przyjaźń, czy to jest kochanie?". Uświadamia nam on, że granica pomiędzy tymi oba uczuciami jest bardzo cienka i łatwo można ją zetrzeć. Powstały także liczne bajki o przyjaźni, w których morał zwykle brzmi: "Największych przyjaciół poznaje się w biedzie.

Tak więc przyjaźń jest wszechobecna w życiu ludzi. Bez niej świat byłby szary, ponury i nieciekawy. Nie mielibyśmy się do kogo zwrócić w razie potrzeby, brakowałoby nam osoby z którą można by było spędzić wolny czas, lub kogoś komu moglibyśmy się zwierzyć z różnych problemów. "Tego mniemaj za szczęsnego, kto ma przyjaciela wiernego" - te słowa Biernata z Lublina chyba najlepiej podsumowują, to co wcześniej napisałem o przyjaźni.