Dojście Hitlera do władzy

Adolf Hitler urodził się w 1889 r. w Braunau w Austrii, syn urzędnika celnego. Formalnie był wyznania katolickiego. Nie ukończył gimnazjum, ponieważ uczył się źle. Gdy miał 19 lat przeprowadził się do Wiednia, aby studiować malarstwo w Akademii Sztuk Pięknych, lecz nie zdał egzaminu wstępnego. Utrzymywał się z fizycznej pracy dorywczej i malowania pocztówek oraz prawdopodobnie z pieniędzy pozostawionych przez zmarłych rodziców. W 1913 roku przeniósł się do Niemiec, do Monachium, a z chwila wybuchu pierwszej wojny światowej wstąpił jako ochotnik do wojska bawarskiego. Walczył na froncie francuskim, gdzie uległ porażeniu gazem trującym. Po wojnie powrócił do Monachium. Zaangażował się jako agent wywiadu Raichswehry. W 1919 roku nawiązał kontakt z kilkuosobową szowinistyczną, posługująca się frazeologią antykapitalistyczną, grupa polityczną, występująca pod nazwą Deutsche Arbeiterpartei, doprowadził 1 kwietnia 1920 roku do przemianowania jej na NSDAP ( Narodowosocjalistyczna Niemiecka Partia Robotników ) -warunkiem przynależności do NSDAP nie było poparcie jakiegokolwiek konkretnego punktu programu partyjnego, lecz tylko nieżydowskie pochodzenie i bezgraniczne posłuszeństwo dla wodza, czyli Hitlera. Rok później Fuhrer utworzył terrorystyczne bojówki partyjne pod nazwą Sturm/Abteilungen (S.A.). W NSDAP koncepcje hitlerowskie nie wytrzymywały krytyki, ale ich antysemityzm i radykalny szowinizm znajdowały oddźwięk wśród znacznej części społeczeństwa. Z punktu widzenia propagandy masowej miały one taką zaletę, że dawały uproszczone pseudo-wyjaśnienie bardzo złożonych trudności wewnętrznych i zagranicznych. Oczywiście NSDAP nie była ani pierwszym, ani jedynym stronnictwem antyżydowskim w Niemczech i nie na tym tylko polegał jej sukces. NSDAP nie wahała się rzucać haseł pozornie bardzo lewicowych. Rzadko używała wyrazu kapitalizm, ale za to obiecywała zniesienie rządów pieniądza (plutokracji). Trudno było zaprzeczyć że wśród kapitalistów było bardzo wielu Żydów i, że to samo można było powiedzieć o przywódcach liberalnych, socjaldemokratycznych
i komunistycznych. Hitlerowcy fakty te sprytnie skojarzyli twierdząc, że zarówno „plutokracja” jak i komunizm jest formą rządów Żydów i że lewicowość marksistów jest mydleniem oczu. Bowiem w razie zwycięstwa tych ostatnich nie zmieni się nic, ponieważ rządy nadal będą sprawować Żydzi. Tylko NSDAP potrafi położyć kres wyzyskowi narodu niemieckiego przez Żydów. Z drugiej strony nienawiść do marksistów zapewniła hitlerowcom poparcie części przedsiębiorstw. Nie należy przy tym zapominać, że różne gałęzie przemysłu udzielały poparcia również innym stronnictwom.
Hitlera ceniono z powodu jego talentów demagogiczno-krasomówczych, których brakowało oficerom. Na tle braku formalnego wykształcenia Hitler był uderzająco i wszechstronnie oczytany. Rozporządzał doskonała pamięcią, szybka orientacją, zmysłem organizacyjnym, darem dostrzegania istoty zagadnień i przedstawienia ich w sposób prosty i łatwo zrozumiały. Pisał źle, językiem niepoprawnym słownikowo i gramatycznie. Natomiast mówcą był fenomenalnym. Efekt jego przemówień nie polegał na toku logicznym, lecz na operowaniu tonacją i gestami, na żywiołowym temperamencie i pozorowanej lub rzeczywistej sile wewnętrznego przekonania. Przemówienia jego były nie słowem, lecz czynem. Słuchacze, jeśli zwłaszcza zgromadzeni masowo – ulegali zbiorowemu uniesieniu. Może najbardziej zaskakująca cecha Hitlera, która zapewniła mu wyjątkowe sukcesy, było połączenie paranoicznego monomaniactwa i fanatyzmu ze sprytem i zdolnością do kompromisów. Cele swoje osiągał stopniowo, usypiając czujność przeciwników i zapewniając ich, że nie ma już dalszych roszczeń. Z reguły osiągał je szybciej niż sam planował.
Na czele swojego ugrupowania -Hitler w listopadzie 1923 roku wdarł się do monachijskiej piwnicy, gdzie przebiegało zebranie ugrupowań konserwatywnych i nawoływał – wzorem Mussoliniego do „marszu na Rzym”. to wystąpienie skończyło się klęską, gdyż jego partia NSDAP, została zdelegalizowana, a Hitler został skazany na 5 lat więzienia. W czasie odbywania kary napisał ( a tak naprawdę dyktował) książkę „Mein Kampf”, w której sformułował szowinistyczny i rasistowski program hegemonii Niemiec w Europie. Po zwolnieniu z więzienia zreorganizował i rozbudował NSDAP oraz elitarną przyboczną straż ( SS ), która stała się najbardziej zbrodnicza organizacją hitlerowską. Reorganizacja NSDAP i (SS) miała na celu umożliwienie zdobycia legalnie władzy.
Narodową dumę zaspokajały deklaracje Hitlera o stworzeniu „1000 letniej rzeszy”, silnego imperium, które osiągnąć chciał przez wprowadzenie władzy dyktatorskiej, dyscyplinę i uporządkowanie interesów jednostki państwu. Koncepcja „państwa nieograniczonego”, kultu wodza, siły i rządów elity, stało się wspólnym elementem włoskiego i niemieckiego ruchu faszystowskiego. Także na wzór włoskich Hitler stworzył swoje oddziały paramilitarne S.A. Członkowie S.A. związali się z Hitlerem sądząc że w razie jego zwycięstwa będą mogli powrócić do armii regularnej, a nawet objąć nad nią dowództwo. Doprowadziło to później do ostrego zatargu z Raichswechrą, zakończonego tragicznie dla przywódców S.A.
Wielki kryzys, który objął od 1929 wszystkie państwa kapitalistyczne, przybrał w Niemczech bardzo ostre formy i stał się podstawowym czynnikiem decydującym o dojściu Hitlera do władzy, i to droga legalną przez mechanizm wyborów. Temu legalnemu dochodzeniu do władzy i kolejnym kampaniom wyborczym towarzyszył jednak gwałt i przemoc.
Ogromny wpływ na wzrost poparcia hitlerowskiego dążenia do władzy miała klasa przemysłowa, która w obawie przed wciąż zagrażającą rewolucją komunistyczną, obawą przed utratą swych majątków zadeklarowała swoje poparcie nawet finansowe na zjeździe w Dusseldorfie w styczniu 1932 roku.
W lutym 1933 roku spłonął budynek Reichstagu. Pożar gmachu parlamentu stał się pretekstem do ogłoszenia przez prezydenta stanu wyjątkowego, na mocy art. 48 konstytucji, oraz rozpisania nowych wyborów. Dały one NSDAP 44% głosów, czyli ok. 19 mln Niemców głosowało na tę partię. Po wyborach sytuacja hitlerowców polepszyła się jeszcze bardziej przez bezprawne unieważnienie mandatów komunistycznych, posłowie zostali aresztowani – o ile nie uciekli
w porę za granicę.
Nowy Reichstag w marcu 1933 r. ogromną większością głosów uchwalił na okres 4 lat specjalne pełnomocnictwa dla rządu, dające mu prawo wydawania ustaw i uchylania konstytucji.Za uchwaleniem tej ustawy głosowało 444 posłów, przeciwko zaś – 94 socjaldemokratów (obecnych było 538 posłów). Liczba 444 była większa niż dwie trzecie wszystkich posłów ( wraz z komunistami) wynoszące 432. Tak więc nawet gdyby komuniści byli obecni, to i tak Hitler otrzymał by pełnomocnictwo. Natomiast gdyby centrum co najmniej wstrzymało się od głosu, to ustawa zostałaby odrzucona. Bezpośrednią odpowiedzialność za ustanowienie dyktatury Hitlera spada więc na konserwatystów, zarówno protestanckich jak i katolickich, czyli Centrum Tak więc demokracja parlamentarna, działając zgodnie z własnymi regułami, wyniosła do władzy swojego zabójcę.
Do przejęcia władzy przez Hitlera przyczyniła się wizja przewrotu komunistycznego. Dzięki pomocy wielkiej finansjery wysunął Hitler swoją kandydaturę w wyborach na urząd prezydenta Rzeszy. Uzyskane duże poparcie w wyborach parlamentarnych latem 1932 ( 36,8%)i jego spadek jesienią , a tym samym wzrost poparcia dla ugrupowań komunistycznych zmusiły prezydenta Hindenburga do powierzenia Hitlerowi funkcji kanclerza , co nastąpiło 30 stycznia 1933r. Jego pierwszym krokiem jest rozwiązanie parlamentu. Po śmierci prezydenta połączył w swych rękach urząd prezydenta i kanclerza. Sprawując odtąd nieograniczoną władze w III Rzeszy. W 1938 r objął naczelne dowództwo Sił Zbrojnych.
Zapoczątkował okres wzmożonego terroru (gestapo), utworzył obozy koncentracyjne dla przeciwników faszyzmu i rozpoczął represje w stosunku do Żydów (norymberskie ustawy).
Mało znane jest jego życie prywatne. W sposób znamienny dla fanatyków idei lub władzy miał minimalne wymagania osobiste. Nie pił alkoholu, nie palił i unikał potraw mięsnych. Przez długie okresy nie miał życia seksualnego (prof. dr Lothar Machtan w swojej książce „Tajemnice Hitlera” stawia tezę, że Hitler utrzymywał aktywne związki homoseksualne z wieloma mężczyznami). Pracował głównie nocami i spał bardzo mało. Jego pracowitość zapewne przyczyniła się do osiągnięcia kariery politycznej.



Bibliografia:

1.Jerzy Krasuski Historia Rzeszy Niemieckiej 1871-1945 Wydawnictwo Poznańskie 1971
2. Roman Bullock Hitler i Stalin T.1/2 Bellona 1997
3. Lech Niekrasz Dwaj jeźdźcy Apokalipsy- Stalin i Hitler:biografie porównawcze
Rytm. Oficyna Wydawnicza M.Kotarski Warszawa 2000