Jak rozumiem stwierdzenie Leopolda Staffa "Każdy jest Odysem co wraca do swej Itaki"?

Leopold Staff należy do jednych z najwybitniejszych poetów polskich. Do jego utworów możemy zaliczyć m.in. : „Przedśpiew”, „Ars poetica” ... oraz interesujący nas wiersz „Odys”, w którym autor zawarł istotne stwierdzenie : „Każdy jest Odysem co wraca do swej Itaki”. Aby najlepiej zrozumieć to powiedzenie należy właśnie odwołać się do wiersza, z którego ono pochodzi. W owym utworze autor przedstawia Odyseję jako życie, a ludzi jako pielgrzymów zmierzających do celu. Tak właśnie zinterpretowałem wiersz „Odys” i uważam, że omawiane stwierdzenie, jako podsumowująca część tego utworu ma identyczne znaczenie, tzn. każdy tak jak Odys dąży do swojego celu, przemierzając przy tym drogę życia, której obrazem jest dziesięcioletnia wędrówka Odyseusza do Itaki.

Czytając „Historię wojny Trojańskiej” oraz Epos „Odyseja” możemy na podstawie tych utworów, dość szczegółowo opisać dziesięć lat Odysa, które spędził w poszukiwaniu swojej ojczyzny - Itaki. Ten okres życia dla Odyseusza był bardzo ciężki; został on poddany wielu próbom, musiał walczyć z wieloma czynnikami, które chciały go odciągnąć od celu. Odys wykazał się dużą wytrwałością, rozwagą, sprytem, tymi wszystkimi cechami, które pozwoliły mu pokonać wszelkie trudności i osiągnąć ten „szczyt”.

Według mnie właśnie te dziesięć lat z wędrówki Odysa można nazwać metaforycznym obrazem dzisiejszego życia. Należy zwrócić uwagę na to, że my wszyscy ludzie, tak jak Odys podążamy w stronę naszego celu i droga prowadząca do niego nie jest wcale łatwa. W tym miejscu należy właśnie brać przykład z Odysa, z jego wytrwałości, musimy nauczyć się tak jak on upadać, po to by następnego dnia wstać i dalej ruszyć w tym nieustającym biegu życia.

Na początku wspomniałem, że wszyscy ludzie jak pielgrzymi podążają do celu, każdy ma jakiś swój osobisty cel, lecz najwyższym „szczytem” jednoczącym wszystkich ludzi jest kres naszego życia. Ktoś mógłby powiedzieć : ... co to za cel jak i tak wszyscy go osiągną ? – to prawda, ale nie liczy się samo zdobycie tego „szczytu” , tylko to jak się do niego doszło.

Drugim elementem, świadczącym o odnoszeniu się stwierdzenia Leopolda Staffa do naszego życia jest sam czas, który Odys potrzebował na dotarcie do Itaki. Wydaje się wręcz, że to nienormalna rzecz wracać bite dziesięć lat do domu. Moim zdaniem przesłaniem tej anomalii jest, to że nie da się osiągnąć naszego celu od razu, ... na każdy nawet najdrobniejszy cel trzeba uczciwie zapracować.

Podsumowując mogę ostatecznie powiedzieć, że Leopold Staff przez swoje stwierdzenie utożsamia dzisiejszego człowieka z postacią Odyseusza, wskazując przy tym na ponadczasowość wartości jego cech, jak również w sposób metaforyczny przyrównuje okres jego wędrówki do drogi naszego życia.

Ta droga jest jakby sprawdzianem, który rozwiązujemy całe życie, poprzez nasz sposób bycia, naukę, pracę, miłość a także sam stosunek do życia, musimy oprócz tego pamiętać o pewnych pierwowzorach, wartościach, ... - wartościach, których przykładem był Odys potrafiący je odpowiednio zastosować ... , by dojść do celu.