Sprawa polska w polityce USA i Wielkiej Brytanii.

Po wybuchu II wojny światowej sprawa polska często stawała się obiektem zainteresowania innych państw. USA i Wielka Brytania także ingerowały w nią.
W połowie czerwca 1940 r. władze polskie ewakuowały się do Londynu, gdzie przebywały aż do końca wojny. Był to pierwszy etap „współpracy politycznej” z Wielką Brytanią. Wspierała nas ona także w walce z III Rzeszą. Dzięki namowom Brytyjczyków polski premier podpisał pod koniec lipca 1941 r. w Londynie układ z ZSRR nazwany umową Sikorski – Majski. Wiosną 1942 r. Brytyjczycy zaproponowali Stalinowi skierowanie polskich dywizji na Bliski Wschód dla ochrony zaplecza frontu afrykańskiego. Od 1942 r. istniała pod Londynem radiostacja „Świt”, której zadaniem było „udawanie” stacji krajowej.
Na konferencji w Teheranie (listopad – grudzień 1943 r.) przywódcy trzech mocarstw („Wielka Trójka”: USA, Wielka Brytania i ZSRR) omawiali m.in. problem polskich granic. Uzgodniono, że powojenna Polska zostanie „przesunięta” na zachód, na linię Odry. Polsce miały przypaść Prusy Wschodnie i Opolszczyzna jako rekompensata za utratę Kresów Wschodnich. Przywódcy Zachodu zgodzili się z propozycją Stalina, żeby ziemie na wschód od tzw. linii Curzona przypadł ZSRR.
Latem 1944 r. Anglicy i Amerykanie byli przeciwni prowadzeniu walk w Warszawie i uwzględnianiu ich w militarnych planach aliantów. W październiku 1944 r. obecny w Moskwie Churchill namawiał premiera Rzeczpospolitej do oddania Kresów Wschodnich i połowy miejsc w rządzie „Polakom z Lublina”.
Na konferencji w Jałcie w lutym 1945 r. „Wielka Trójka” porozumiała się w sprawie powołania polskiego rządu i wytyczenia granic. Decyzji nie konsultowano z władzami polskimi. Początkowo prezydent Roosevelt proponował utworzenie specjalnej rady, która miałaby powołać nowy rząd. „Wielka Trójka” zatwierdziła także przebieg polskiej granicy wschodniej wzdłuż linii Curzona. Potwierdzono zasadę rekompensaty terytorialnej dla Polski kosztem Niemiec, ustalając znaczny przyrost terytorialny na północy i zachodzie.
Podczas konferencji „Wielkiej Trójki” w Poczdamie (1945 r.) alianci wysłuchali polskiej delegacji rządowej. W sierpniu szefowie trzech mocarstw postanowili przyznać Polsce: Szczecin i ziemie na wschód od Odry i Nysy Łużyckiej, obszar byłego Wolnego Miasta Gdańska i południową część Prus Wschodnich. Ustalono też, że nastąpi wysiedlenie Niemców z ziem przekazanych Polsce. Rzeczpospolita miała także otrzymać 15% reparacji wojennych przyznanych ZSRR (punkt ten nie został nigdy zrealizowany).
Jak widać sprawą Polską w dużej mierze interesowały się Wielka Brytania i USA, jednak ZSRR jako członek „Wielkiej Trójki” także miał ogromny wpływ na nasz los. Często „ktoś” decydował o „nas” bez naszej wiedzy. Obecnie nadal cieszymy się dobrymi kontaktami z wyżej wymienionymi państwami (przynajmniej tak mi się wydaję) i oby tak zostało...