Dlaczego stawiamy pomniki

Pomnik pod różnymi postaciami towarzyszył człowiekowi od wieków. Kiedyś wznoszono kurhany i noszono amulety chcąc uczcić kogoś lub jakieś wydarzenie. W Polsce podczas rozbiorów nie wolno było ich stawiać, ponieważ wzbudzałyby świadomość narodową. Dwa bumy pomnikowe przypadają u nas na dwudziestolecie międzywojenne i czas od 1989 roku do dzisiaj. Jednak prawdą jest, że po II Wojnie Światowej można było w ten sposób upamiętniać tylko osoby zasłużone dla socjalizmu. Po `89, kiedy wiele się w Polsce zmieniło zaczęto masowo budować pomniki, zawieszać na ścianach budynków pamiątkowe tablice, nawet kłaść wielkie kamienie. Teraz doszło do tego – nie twierdzę, że to źle – że gdzie się nie spojrzymy, tam zobaczymy a to pomnik sławnej osoby, a to tablicę upamiętniającą śmierć Polaków lub głaz z przymocowaną do niego tablicą
Dziś wyraz pomnik kojarzy nam się głównie z posągiem, obeliskiem, rzeźbą. Mnie się jednak wydaje, że pomnikiem może być także np. obraz. Zobaczmy na przykład „Bitwę pod Grunwaldem” Jana Matejki. Został on namalowany dla upamiętnienia tego wielkiego wydarzenia jakim była wygrana bitwa z zakonem i osoba króla Władysława II Jagiełły. Albo książka. Ile można znaleźć dziś książek w księgarniach mówiących o życiu sławnych osób czy opisujących różne wiekopomne wydarzenia. Innym przykładem jest film. Ostatnio można było obejrzeć ich chyba kilkanaście o zmarłej tragicznie księżnej Dianie. One też były nakręcone dla upamiętnienia jej życia i działalności charytatywnej.
Jednak pomnik nadal kojarzy się nam z wolnostojącym dziełem plastyka, w ładnym otoczeniu. Od razu nasuwa się nam na myśl pomnik Mickiewicza stojący w ogrodzie saskim, pomnik Marii Konopnickiej, czy sławny pomnik Kopernika. To są realistyczne rzeźby sławnych ludzi, zostały one postawione dla upamiętnienia ich pracy. Nie mało też znanych pomników symbolicznych jak Nike – Pomnik Bohaterów Warszawy postawiony ku czci walczących o wolność stolicy. Najbardziej znany pomnik abstrakcyjny Władysława Hasiora to „Pomnik Poległych o Utrwalanie Władzy Ludowej” znany jako Żelazne organy. Nie zapomniano także o dzieciach, które zginęły w czasie wojny. Dla nich powstał Pomnik – Szpital CZD. Ma on nie tylko upamiętniać małe ofiary, ale także służyć innym dzieciom