Układ słoneczny

To układ ciał astronomicznych znajdujących się pod dominującym wpływem pola grawitacyjnego Słońca. W skład Układu Słonecznego wchodzi Słonce oraz rozmaite ciała niebieskie, utrzymywane siła grawitacji Słońca. Należą do nich planety z księżycami, międzyplanetarne obłoki gazu i pyłu oraz olbrzymia liczba planetoid, komet i meteoroidów. 99,86 % Masy Układu Słonecznego zawarta jest w samym Słońcu, a reszta głownie w Jowiszu. Orbity planet mieszczą się w obszarze o średnicy 80 jednostek astronomicznych (AU). Po uwzględnieniu orbit komet wielkość Układu Słonecznego osiąga 200 000 AU. Jego wiek wynosi ok. 4,5 mld lat.
Narodziny Układu Słonecznego
Układ Słoneczny powstał około 5 miliardów lat temu z obłoku międzygwiazdowego gazu i pyłu. Pod wpływem sil grawitacji obłok ten zaczął ulęgać kondensacji, tworząc w centralnym obszarze gęsta kule gazowa. Siły te zarazem wprawiały obłok w coraz szybszy ruch wirowy i w efekcie z materii obłoku uformował się plaski dysk wokół centrum. Temperatura w obszarze centralnym wzrosła na tyle, ze zapoczątkowane zostały reakcje jądrowe. Gazowa kula przeobraziła się w gwiazdę - Słonce. Natomiast z materii dysku wykształciły się mniejsze cala Układu Słonecznego to planety, planetoidy i komety.
Słońce
Słońce to gwiazda ciągu głównego, której wiek wynosi 5 miliardów lat. Jest ono kulą gazów głownie wodoru i helu o średnicy około 1,4 miliona km. Jego masa przewyższa 750 razy łączna masę planet i jest 7 razy większa niż masa przeciętnej gwiazdy. Reakcje syntezy termojądrowej, zachodzące w jądrze Słońca, przekształcają masę w promieniowanie elektromagnetyczne, które jest emitowane na zewnątrz. Dzięki temu Słonce oświetla i ogrzewa ciała Układu Słonecznego, utrzymywane na orbitach siła jego grawitacji.
Pas planetoid
Pas planetoid znajduje się miedzy orbitami Marsa i Jowisza, w odległości od 1,7 do 4 jednostek astronomicznych od Słońca. Zawiera miliardy planetoid poprzedzielanych rozległymi obszarami pustej przestrzeni. Planetoidy mogą być węglowe, kamienne lub metaliczne. Zdaniem naukowców planetoidy ulęgłyby skupieniu w jedna planetę, gdyby nie wpływ potężnego pola grawitacyjnego Jowisza.
Komety
Większość komet Układu Słonecznego znajduje się w jego najdalszych obszarach zewnętrznych. Tylko niektóre krążą po orbitach przebiegających w pobliżu Słońca i co pewien czas wywołują spektakularne efekty na nocnym niebie. Jądro komety składa siar z pyłu i lodu i ma średnice do 20 kilometrów. Gdy kometa zbliża się do Słońca, lód gwałtownie paruje, tworząc jasna komę i długi warkocz.

KSIĘŻYC NATUALNY ASTEROIDA ZIEMII

Dane:
Minimalna odległość od Ziemi: 363 300 km
Maksymalna odległość od Ziemi: 405 500 km
Średnica: 3 476 km
Temp. na pow. 123 do -233oC
Okres obiegu wokół Ziemi: 27 dni 7 godzin 43 minut 11 sekund
Fazy: Nów, pierwsza kwadra, pełnia, trzecia kwadra

Powierzchnia Księżyca pokryta jest kraterami, które pozostały po bombardowaniu okruchami skalnymi w przeszłości. Niektóre zderzenia przebiły skorupę i na powierzchnię wydobyła się lawa, tworząc ciemne "morza" widoczne z Ziemi. Nasz naturalny satelita jest jedynym obiektem astronomicznym (nie licząc Ziemi), na którym człowiek "postawił nogę” księżyc nie jest wobec nas obojętny. To jego przyciąganie powoduje pływy mórz i spowalnia ruch wirowy Ziemi o 1/100s na stulecie. Na naszym satelicie jest zupełnie cicho, ponieważ nie ma tam atmosfery, która by przenosiła dźwięk, dlatego też lądowanie Apollo 11 odbyło się w zupełnej ciszy. Kiedy Księżyc obiega Ziemię, jednocześnie obraca się wokół własnej osi z taką prędkością, że jest do nas zwrócony stale tą samą stroną.