SOKRATES - Za punkt wyjścia filozofii przyjmował uznanie własnej niewiedzy, stąd jego słynne powiedzenie "wiem, że nic nie wiem". Za najwyższe dobro uważał cnotę, do której prowadzi wiedza, zło, zaś jest wynikiem braku wiedzy i nieświadomości.
PLATON - uczeń Sokratesa. Głosił idealizm tzn. uznawał, że istnieją jedynie idee, a świat materialny jest tylko ich odbiciem. Platon założył szkołę zwaną Akademią
ARYSTOTELES - uczeń Platona. Byt, według Arystotelesa, jest całością składającą się z materii i formy. Jego szkoła była nazywana Liceum
CYNICY - ich mistrzem był Diogenes. Cynicy głosili pochwałę życia zgodnego z naturą, drwili z autorytetów. Dziś cynikiem nazywamy kogoś, kto otwarcie lekceważy wszelkie wartości i kpi z powszechnie przyjętych obyczajów.
EPIKUREJCZYCY - ich mistrzem był Epikur. Za nadrzędną wartość uważający przyjemność i osobiste szczęście. Według epikurejczyków życie szczęśliwe jest zarazem moralnie dobre. Szczęście natomiast pojmowali jako brak cierpienia.
STOICY - Ich mistrzem był Zenon z Kition, który nauczał, że należy zawsze dążyć do szczęścia poprzez życie rozumne, bez względu na to, czy doświadczamy radości czy też cierpienia.