Dylematy egzystencjalne Kordiana

W tym utworze Juliusz Słowacki pisze o Kordianie, jest to ostamotniony człowiek, który chce odnaleźć sens swojej egzystencji.
Bohater jest człowiekiem wrażliwym, wyraźnie widać, że rozmyśla nad czyjąś śmiercią, przejmuje się tym.
Jest porywczy i kieruje sie emocjiami, jest bohaterem typu Werterowskiego - odczuwa weltschmertz.
Dostrzega w przyrodzie te cechy które pielęgnuje w sobie.
Jest znudzony życiem i myśli o smierci ponieważ ugina sie pod ciężarem włsnych emocji. Już na początku książki chce dokonać coś niezwykłego, tylko jeszcze nie wie co tak naprawdę... Chciałby aby to Bóg ukazał mu cel i jest gotowy podporządkowac wszystko dla tej myśli, nawet oddać swoje życie.
Kordian na temat swoich uczuć wypowiada się, że jest nieszcześliwie zakochany - to go niszczy. Jest znudzony zyciem, aby rozweselić go Grzegorz opowiada mu 3 historie.
1. O Janku który szył buty psom - pokazuje że Kordian mógłby zająć się czymś prozaicznym.
2. Opowieść o wyprawie Napoleona do Egiptu - Kordian mógłby robić wielkie rzeczy
3. Kazimierz który zabił tatarskiego pułkownika - jest to zapowiedź dziejów Kordiana.
Jego reakcja na opowieści jest odrzucająca. Mówi ze nie uda mu się to poniewaz odczuwa niemic..
Kordian jest podobny do Hamleta, ponieważ zastanawia się nad pytaniem : żyć czy nie żyć ?
Relacje pomiędzy Kordianem a JEGO UKOCHANĄ Laurą nie są jak pomiędzy dwojgiem zakochanych ludzi.
Ona ironizuje go ponieważ jest kobietą twardo stąpającą po ziemi a on jest tylko poetą. Nie rozumieją się. On ma swój świat, po powrocie do domu Kordian chce się zabić. Jest człowiekiem który reagje natychmiast, spontanicznym. Laura jest jego przeciwieństwem kalkuluje wszystkie swe czyny, myśli.
Laura dowiaduje się o śmierci Kordiana, która nie jest prawdą..