Czy miłość musi wchodzić w konflikt z przyjaźnią? Rozważ temat, odwołując się do 2-3 utworów literackich.

Na samym wstępie musze stwierdzić, że problem konfliktu przyjaźni z miłością trzeba traktować dwojako. Bowiem należy rozpatrzyć dwa warunki, a mianowicie, przyjaźń i miłość dwójki osób i ich powiązania w sferze uczuć, a także miłość dwóch osób i ich przyjaźń z innymi osobami.
W moim odczuciu pierwszy z rozważanych problemów można wykluczyć, gdyż według mnie miłość powinna powstać na kanwie ufności, partnerstwa, zrozumienia, przyjaźni... Właśnie dlatego, uważam, że ten stan duchowy zwany potocznie miłością, choć dla każdego może odbierany różnorako, nie rozdzielenie wiąże się z przyjaźnią, bo miłość powinna mieć swoje korzenie w przyjaźni. Zatem problem konfliktu przyjaźni i miłości między dwojgiem i tylko dwojgiem osób eliminuje jako punkt rozważań, co byłoby o tyle ciekawe, że mało jest w literaturze przykładów zakochanych wrogów, bo przecież nawet w Szekspirowskim dramacie „Romeo i Julia” to nie tytułowi bohaterowie są wrogami, tylko ich rodziny, oni są przyjaciółmi, między którymi kwitnie bezgraniczna miłość ich przyjaźń równa się ich miłości.
Drugi problem jest również niezmiernie interesujący, bowiem u jego podstaw leży pewna zawiść, nieszczerość, złorzeczenie. Może to mocne słowa, ale jak inaczej można określić pozornego przyjaciela, którego fałszywość ujawnia się w momencie, gdy zauważa silniejsze uczucie którym jakaś osoba darzy inną. Może to pewien rodzaj strachu, że straci się kontakt z kimś powoduje ową zazdrość. Dziwne, bo prawdziwy przyjaciel by poparł wybór drugiej osoby, wspierał w trudniejszych chwilach, cieszyłby się na równi z przyjacielem.
Ten problem można rozważać też pod kątem tego, że wspomniany już fałszywy przyjaciel kocha tę samą osobę, którą jego kolega, tylko że maskuję tę miłość bojąc się o ewentualne niepowodzenie, a raptem dowiaduje się, że obiekt zainteresowań został, choć to może brzydko zabrzmi, zajęty przez najbliższą osobę spoza rodzinnego kręgu. Takiej sytuacji można doszukać się w epopei narodowej autorstwa Adama Mickiewicza- w „Panu Tadeuszu”. Tam bowiem istnieje pewnego rodzaju więź przyjaźni między Telimeną, a Tadeuszem, oraz przyjaźń Tadeusza i Zosi, która przeradza się w miłość. Łatwo można dostrzec ochłodzenie się stosunków między Telimeną i Tadeuszem, kiedy ona dostrzega wzrastające uczucie między Zosią, a tytułowym bohaterem.
Inny przykład tracenia przyjaciół pokazał w „Lalce” Bolesław Prus. Ukazał nam Stanisława Wokulskiego, który mimo iż pochodzi z niższej warstwy społecznej, niż wybranka jego serca, za wszelką cenę chce zdobyć jej uznanie, jednocześnie tracąc przyjaciół, pozostawiając go na granicy arystokracji i handlarzy. Mimo iż była to nieodwzajemniona miłość Wokulski robi się z dnia na dzień coraz bardziej samotny.
Kończąc rozważania na temat konfliktu przyjaźni i miłości dostrzegam, że mimo iż ja odrzucam konflikt, miłości z przyjaźnią, powstały między dwoma osobami, co uważam, za prawdę, dostrzegam jeszcze jeden typ konfliktu tych dwóch uczuć. Mam na myśli sytuację taką, że dwójka osób to bardzo dobrzy przyjaciele. Szanują się, ufają sobie, pomagają sobie wzajemnie, często się spotykają... w końcu jedna z tych osób zakochuje się w drugiej, która nie odwzajemnia tej miłości, z wiadomych sobie powodów. Jest więc konflikt! Z jednej strony przyjaźń i odrzucenie miłości, a z drugiej pełen pakiet miłość plus przyjaźń. Może skończyć się to utratą przyjaciela. Bywa przecież i tak, a przecież konflikt tego rodzaju zapisał na kartach „Cierpień młodego Wertera” Johann Wolfgang Goethe. Tytułowa postać, Werter przyjaźń z Lottą przemienia w nieodwzajemnioną miłość, gdyż Lotta wierna jest Albertowi. Przyjaźń się rozpada, a cierpiący smutek i żal Werter myśląc, że stracił przyjaźń popełnia samobójstwo.
Zatem, podsumowując, wyróżniłem trzy typy konfliktu miłości i przyjaźni, z czego odrzucam możliwość zaistnienia konfliktu w dwojgu kochających się wzajemnie osób. Sprzeczność uczuć może zaistnieć, choć wcale nie musi w pewnym kręgu znajomych, w którym raptem dwoje osób zakochuje się wzajemnie, bądź w sytuacji, że jeden przyjaciół zakochuje się w kimś, kto nie może odwzajemnić tej miłości.
Prawdziwa miłość to prawdziwa przyjaźń.