Mój głos w sprawie obrony Antygony

Antygona była córką króla Edypa i królowej Jokasty. Była ona młodą i piękną niewiastą. Antygogona była niezwykle odważną kobietą. Postanowiła pochować swojego brata, mimo wyraźnego zakazu Kreona. Antygona spełniła swój obowiązek, ponieważ w starożytności uważano, że jeśli nie jest pogrzebane ciało, to dusza nie zazna spokoju i będzie się błąkała po ziemi. Czyn, jakiego dokonała, świadczy także o ogromnej miłości do swego rodzeństwa. Była również prawdomówna i szlachetna, gdy Kreon zapytał, czy to ona dokonała pogrzebania zwłok Polinejkesa, przyznała się do winy i nie próbowała go oszukać. Była nieustraszona i nie bała się śmierci, chociaż wiedziała, że to ją czeka. Była stanowcza i niezłomna, co postanowiła, to wykonała mimo próśb siostry. Cechy jej charakteru bardziej przypominały cechy odważnego mężczyzny niż kobiety. Dowodem jej niezłomnej i bohaterskiej postawy jest cytat:

Ismena:
Jaki to trud i do czego zmierzasz?
Antygona:
Żebyś wraz z moją ręką zaniosła zwłoki do grobu.
Ismena:
Naprawdę wbrew zakazowi zamierzasz je pogrzebać?
Antygona:
Mojego i oczywiście twojego brata, choćbyś nie chciała. Zdrajczynią nikt mnie nie nazwie.
Ismena:
Biedna, wbrew zakazowi Kreona?
Antygona:
Nie ma on żadnego prawa powinności mi wzbraniać.