Motyw Przyjaźni w Literaturze. Zaprezentuj na podstawie wybranych utworów literackich

Przyjaźń jest obok miłości jedną z najbardziej powszechnych i pożądanych więzi międzyludzkich bowiem odgrywa ona istotną rolę na wielu polach w życiu człowieka .Co prawda gdybym poprosił Państwa o określenie tego pojęcia każdy z nas ułożyłby własną definicję w zależności od doświadczeń . Aczkolwiek rodzaj tak powszechnej wartości na pewno u wielu ludzi odnajduje wspólny mianownik, z przyjaźnią na pewno kojarzy się nam życzliwość , zaufanie jak i oddanie w dobrych i złych chwilach . To też autorzy literaccy nie pozostali obojętni wobec tego zjawiska. Obserwacja przykładowych ujęć motywu przyjaźni ukazuje nam, że nie każde uczucie i więź jaka łączy ludzi jest prawdziwa o czym często dowiadujemy się w ciężkich dla nas sytuacjach. Na podstawie wybranych przykładów literackich tj . „Inny Świat „ Gustawa Herlinga Grudzińskiego , „kamienie na szaniec „ Aleksandra Kamińskiego oraz bajkach „Przyjaciele „ Adama Mickiewicza oraz Ignacego Krasińckiego postaram się ukazać ,iż dopiero wspólnie przeżyte przygody pozwalają ocenić czy owe uczucie jest trwałe i prawdziwe .

W pierwszym z wymienionych dzieł „ Inny świat” G.H Grudzińskiego
przyjaźń objawia się w sytuacjach w których, byśmy jej się nie spodziewali. W miejscu gdzie nie powinno być miejsca na uczucia , w miejscu znieczulicy społecznej, w miejscu powszechnej inwigilacji wśród społeczności i jej zagłady. W łagrach wśród przestępców, jeńców wojennych i więźniów politycznych gdzie każdy jest dla siebie obojętny powstaje niesamowita więź między narratorem „Innego świata” Gustawem Herlingiem-Grudzińskim a Dimką. W tamtych okolicznościach było to niesamowite. Każdego dnia ktoś umierał, każdego dnia inny człowiek trafiał do trupiarni, każdego dnia zostawał ktoś przyłapany na spiskowaniu i skazany na kolejne lata pracy za bycie politycznym. A pomimo to przyjaźń się narodziła miedzy tą dwójką ludzi. Przezwyciężając złagrowanie i podtrzymując cząstkę „normalności” w tym odrębnym świecie. Dzięki kontaktowi z drugim człowiekiem narrator nie poddawał się i walczył. Gustaw Herling-Grudziński który jest zarazem narratorem jak i bohaterem opowiadania opiera się tak zwanemu złagrowaniu właśnie dzięki przyjaźni. Stary Dimka pomaga mu najbardziej w czasie pobytu w trupiarni, będąc jego najwierniejszym przyjacielem, grając z nim w warcaby i spędzając wiele czasu na rozmowę podtrzymuje ducha życia w przyjacielu. Ta przyjaźń ma tak wiele „zastosowań” pokazując nam jak ważna jest relacja między ludźmi, jak wspieranie siebie dużo daje. Bo gdy nie mamy nikogo obok siebie, to nie chce nam się żyć, tym bardziej w tak trudnych sytuacji w której znalazł się Gustaw, w łagrach na dodatek w trupiarni.
Przyjaźń tych dwóch opierała się przede wszystkim na wspólnej rozmowie oraz spędzania czasu, była to bardzo prosta relacja gdzie dwoje ludzi lubiło swoje towarzystwo i mimio okoliczności w jakich się znaleźli byli dla siebie życzliwi i mogli na siebie liczyć .


Mówiąc prawdziwej i szczerej przyjaźni warto nawiązać również do ksiązki Aleksandra Kamińskiego „Kamienie na szaniec „ bowiem jest to opowieść nie tylko o bohaterstwie i służbie wobec narodu ale jest to także piękna historia która ukazuje nam niejednokrotnie siłę i prawdziwej przyjaźni . Bohaterowie książki Rudy – Jan Bytnar ,Zośka – Tadeusz Zawadzki oraz Alek –Maciej Aleksy Dawidowski są to inteligentni , zdolni , ambitni młodzi ludzie , którzy bez wahania podjęli działalność sabotażową i konspiracyjną by walczyć z wrogiem .
Chłopacy wielokrotnie ryzykowali własnym życiem w walkach bowiem czuli się odpowiedzialni za kolegów . Darzyli się szczerą i prawdziwą przyjaźnią która była dla nich jedną z najważniejszych wartości niejednokrotnie dając tego świadectwo .To właśnie w imię przyjaźni Zośka przekonał kierownictwo Szarych Szeregów do odbicia Rudego z rąk gestapowców w akcji uczestniczył też Alek . Niestety wynikiem tej operacji była śmierć Rudego i Alka również na Zośce jedynym z kolegów który przeżył tą akcje strasznie odbiły się te doświadczenia po stracie przyjaciół już nigdy nie był taki sam .
Jestem przekonany że Rudy Alek i Zośka odchodzili w świadomości ze w życiu spotkało ich coś pięknego- prawdziwa przyjaźń. Mimo bardzo ciężkich czasów Ci młodzi ludzie zachowali w sobie wiele ideałów ukazując nam czym tak naprawde jest odwaga , bohaterstwo , i prawdziwa szczera przyjaźń.

Jednakże nie zawsze możemy cieszyć się pięknymi przykładami przyjaźni bowiem w literaturze poddawana jest ona niejednokrotnie próbą . Tak też w bajce „Przyjaciele „ Ignacego Krasickiego autor przedstawia nam w dość prosty sposób obraz przyjaźni fałszywej i nieszczerej . Jest to bowiem opowieść o zającu który żył w bardzo dobrych stosunkach z innymi zwierzątkami czuł się ich przyjacielem i uważał ich za przyjaciela. Pewnego razu zając usłyszał dźwięk myśliwego rogu i ujadanie myśliwskich psów . Dla zajączka oznaczało to śmiertelne niebezpieczeństwo . Postanowił oddalić się jak najszybciej i poszukać schronienia u jak myślał swoich „przyjaciół” . Niestety mimo tego ,że szukał schronienia u zwierząt zdecydowanie od niego większych i silniejszych Konia . Woła, Kozła, Owcy i Cielaka każdy z nich miał inny pretekst by odmówić zającowi w ten też sposób zając wśród swych serdecznych przyjaciół został przez psy pożarty.
Alegoria w bajce I. Krasickiego ukazuje nam jak życiowe sytuacja uwidaczniają prawdę o naszych relacjach i uczuciach . Zwierzęta z którymi „przyjaźnił” się zając okazały się egoistyczne i samolubne wynoszą swoje plany, dobro jak i strach nad życie zająca. Ciężka sytuacja w której znalazł się zając udowodniła tylko, że nie posiadał on prawdziwych przyjaciół .

Równie dobrym przykładem przyjaźni , która nie zdała próby na jaką została wystawiona
jest bajka Adama Mickiewicza o ironicznym tytule „Przyjaciele „ . Jest to historia o dwóch takich co robili ze sobą wszystko i dzielili się wszystkim . Uważani byli oni za serdecznych i oddanych sobie co wzbudzało podziw w całej okolicy . Jednak życie wystawiło relacje Leszka i Mieszka na próbę . Podczas przyjacielskiej rozmowy jaką prowadzili z lasu wyszedł niedźwiedź Leszek ze strachu wdrapał się na drzewo niestety Mieszko nie potrafił tego zrobić , prosił swego „przyjaciela” o pomoc ale niestety jej nie otrzymał Leszek tak strasznie bał się o siebie ,że pozostawił swego druha na pastwę losu . Co prawda niedźwiedź nie zrobił krzywdy Mieszkowi bowiem ten upad wydzielając z siebie na tyle nie przyjemny zapach że zwierz zrezygnował, odwrócił się i powrócił do lasu. Leszek był bardzo ciekaw dlaczego niedźwiedź tak długo sapał nad Mieszkiem ?? Mieszko odpowiedział ,mu tylko że usłyszał od zwierza przysłowie niedźwiedzie „ ze prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie „

Słowa płęty bajki Adama Mickiewicza są bardzo trafnym podsumowaniem mojej pracy .Wszystkie przykłady utworów literackich jakie poruszyłem dzisiaj ukazują prawdę, iż to sytuacje życiowe w jakich się znalżliśmy najtrafniej ukazują nam prawdziwych przyjaciół , których uczucia wobec nas są szczere i bezinteresowne. Bo tak jak wspomniałem na początku to szczerość , życzliwość jaki i oddanie w dobrych i złych chwilach są bardzo ważne dla tego rodzaju więzi.
Wierzę , że tak ową piękną przyjaźń możemy spotkać na swojej drodze życia ważne jest tylko by nie zniechęcać niepowodzeniami . Jestem przekonany że każdy człowiek który doświadczy tak wspaniałego uczucia jak bohaterowie chociażby „ Kamieni na szaniec” jak i „innego świata „ są o wiele bogatszy duchowo i spełnieni w swoim życiu