Judym, Cezary Baryka czy Ziembiewicz – która postać jest mi bliższa i dlaczego?

Zofia Nałkowska i Stefan Żeromski – to dwoje wybitnych pisarzy. Tworzyli oni w epoce dwudziestolecia międzywojennego. Był to czas, w którym odradzała się niepodległa Polska. Żeromski rozpoczął już wcześniej swoją twórczość, w okresie Młodej Polski.
Pisarze ci zaprezentowali w swoich utworach różne typy bohaterów. Pokazali ich przeżycia i tragedie. Ukazali, jak różni ludzie dążą do wyznaczonych sobie celów, z jakimi borykają się trudnościami.
Zofia Nałkowska, w powieści „Granica”, zaprezentowała nam Zenona Ziembiewicza. Był on egoistą, dążącym do zrobienia kariery. Doprowadził do wielkiej tragedii, uwodząc, a potem porzucając Justynę. Nigdy nie starał się zmienić swojego złego postępowania.
Innego bohatera wykreował Stefan Żeromski w „Ludziach bezdomnych”. Doktor Judym pochodził z ubogiej rodziny. Zdobył wykształcenie i uważał, że teraz powinien pomagać biednym. Choć miał wspaniałe cele, nie potrafił ich zrealizować. Zrezygnował też z własnego szczęścia, porzucając ukochaną kobietę.
Kolejnym typem bohatera był Cezary Baryka z „Przedwiośnia” Stefana Żeromskiego. Widział odradzające się państwo polskie. Chciał także przyczynić się do rozwoju swojej ojczyzny. Jego jedyną miłością była Laura. Boleśnie przeżył rozstanie z nią.
Najbliższa jest mi postać Cezarego Baryki. On również popełniał błędy, lecz potrafił je dostrzec i poprawić swoje postępowanie. Po wybuchu rewolucji, przestał uczęszczać do szkoły i chodził na wiece uliczne. Jednak dostrzegł swoje złe zachowanie. Zrozumiał, że nie może zrzucić wszystkich obowiązków na matkę. Widział jej poświęcenie. Starał się jej pomóc.
Zupełnie innym bohaterem był Zenon Ziembiewicz. Nie dostrzegał nigdzie swojej winy. Uwiódł Adelę, a potem Justynę. Gdy tylko pojawiły się problemy, pozostawił obie kobiety. Nawet gdy jego postępowanie doprowadziło Justynę do załamania psychicznego, nie widział w tym swojej winy. Uważał, że to ona podjęła decyzję o usunięciu ciąży. On nie chciał mieć z tym nic wspólnego. Swoje złe postępowanie dostrzegł dopiero, gdy Justyna oblała go kwasem. Wówczas zobaczył, ile błędów popełnił. Jedynym rozwiązaniem, jakie znalazł, było samobójstwo. Nie mógł naprawić swoich błędów. Nie chciał też żyć ze świadomością popełnionych czynów.
Swoich błędów nie dostrzegał także Judym. Podczas spotkania u Czernisza krytykował innych lekarzy. Zamiast zjednać sobie przyjaciół narobił sobie wrogów. Również nie zyskał akceptacji swojej działalności w Cisach. Nie widział jednak błędów w swoim postępowaniu. Miał pretensje do innych, że nie chcieli mu udzielić pomocy. Nie dostrzegał, że przez własne postępowanie tracił przyjaciół.
Baryka jako jedyny potrafił dostrzec swoje negatywne postępowanie i zmienić je. Każdy człowiek popełnia błędy. Ale powinien je także naprawić. Nie można szukać usprawiedliwienia w postępowaniu innych ludzi. Nie należy też uciekać od konsekwencji popełnionych czynów, jak to czynił Ziembiewicz.
Każdy z tych bohaterów miał swoje cele i do nich dążył. Jednak mieli oni różne pragnienia i starali się je realizować różnymi sposobami.
Zenon Ziembiewicz w młodości miał wiele planów. Chciał „zrobić” karierę, mieć wspaniałą żonę, rodzinę. Myślał też o pomocy robotnikom. Dążył wytrwale do zrealizowania swoich celów. „Usuwał z drogi” do kariery wszystkich, którzy mogliby mu zaszkodzić. Dla zdobycia posady w gazecie, podporządkował się państwu Tczewskim. Drukował tylko to, co oni chcieli. Zrezygnował z własnych ideałów po to, aby stać się „kimś”. Nie myślał później o pomocy robotnikom. Zachowywał się wręcz przeciwnie, wydał rozkaz strzelania do nich.
Judym także posiadał swoje cele. Chciał leczyć biednych ludzi. Był to dla niego „dług przeklęty”, który musiał zapłacić klasie, z której wyszedł. Choć miał wielkie ideały, nie potrafił ich zrealizować. Zrażał do siebie ludzi. Choć miał możliwość pomagania biednym, zaprzepaścił to przez swoje postępowanie.
Cezary Baryka szukał drogi rozwoju Polski. Brał udział w manifestacjach rewolucyjnych. Widział jednocześnie, ile złego wiąże się z taką walką. Ojciec Cezarego ukazał mu drogę rozwoju przez rozwinięcie przemysłu. Była to tylko wizja umierającego człowieka. Baryka szukał też drogi rozwoju Polski, chodząc na zebrania komunistów, a także pomagając Gajowcowi. Baryka wytrwale dążył do znalezienia właściwego rozwiązania. Chciał przyczynić się do rozwoju swojej ojczyzny. Nie dążył do realizacji własnych egoistycznych aspiracji jak Ziembiewicz. Jego pragnienia nie powstały też z kompleksów, jak w przypadku Judyma. Baryka był wychowany w polskiej rodzinie. Rodzice nauczyli go miłości do ojczyzny. Był jednak zbyt młody, aby zrozumieć otaczającą go rzeczywistość. Mimo tego, starał się spełnić swój patriotyczny obowiązek.
Różny był stosunek bohaterów do kobiet.
Zenon Ziembiewicz, gdy był dzieckiem, widział jak jego ojciec „zabawiał się” z dziewuchami. Zenon nie chciał zachowywać się jak ojciec. Jednak w późniejszym życiu postępował tak samo. Rozkochał w sobie Adelę. Gdy jednak dziewczyna zachorowała, stała się ciężarem. Zbałamucił też Justynę. Jak zaszła w ciążę, nie chciał brać na siebie odpowiedzialności. Dał Justynie pieniądze na usunięcie dziecka. Doprowadził w ten sposób do wielkiej tragedii. Nie był też dobrym mężem dla Elżbiety. Ożenił się z nią dlatego, że z taką żoną mógł się pokazywać między ludźmi. Nie potrafił stworzyć jej prawdziwego domu. Rozwiązywała ona też problemy Zenona z Justyną.
Kolejny bohater, Tomasz Judym, wolał wybrać samotność, niż życie z ukochaną kobietą. Chciał realizować swoje cele i uważał, że powinien zostać samotny. Odtrącił Joannę. Nie zdawał sobie sprawy, jaką krzywdę wyrządził kobiecie, która go kochała. Odrzucając jej miłość, skazał ją na samotność.
W życiu Baryki także pojawiały się kobiety. On kochał tylko jedną, Laurę Kościeniecką. Cezary zwodził też Karolinę Szarłatowiczównę. Choć jej nie kochał, pocałował ją. Rozbudził w niej miłość, choć sam nie żywił do niej żadnych uczuć. Kolejną kobietą w życiu Cezarego była Wanda. Zakochała się w Baryce i starała się mu to okazać. Cezary jednak nie zwracał na nią uwagi. Prawdziwe uczucie łączyło go tylko z Laurą. Chciał przeżyć z nią resztę życia. Jednak ich miłość nie miała przyszłości. Laura dla pieniędzy poślubiła innego. To doprowadziło do tragedii osobistej Cezarego. Wystąpił on z robotnikami przeciw uciskowi, buntował się jednak przeciw ko nieszczęśliwej miłości do Laury. Cezary kochał tylko jedną kobietę. Chciał zapewnić jej szczęśliwe życie.
Najbliższą postacią jest dla mnie Cezary Baryka. Jak każdy człowiek, popełniał błędy. W przeciwności do pozostałych bohaterów starał się je naprawić. Miał do zrealizowania szlachetne, patriotyczne cele. Nie myślał tylko o sobie, chciał pomóc ojczyźnie. Jako jedyny kochał kobietę prawdziwą miłością i chciał z nią spędzić resztę życia.