Wyrywanie sie z rak faszystow i wpadanie do paszczy komunistow czyli przeobrazenia na arenie politycznej po zakonczeniu II wojny swiatowej

Po zakończeniu II wojny światowej komuniści dochodzili do władzy niemal w większości krajów europy środkowej i wschodniej. We wrześniu 1947 roku w Szklarskiej Porębie odbyła się narada delegatów partii lewicowych z ZSRR, Bułgarii, Czechosłowacji, Jugosławii, Polski, Rumunii, Węgier, Francji i Włoch. Z inicjatywy Stalina powołano Bióro Informacyjne Partii Komunistycznych i Robotniczych mające koordynować działania wszystkich tych partii. Dominującą rolę w biurze tym odegrała KPZR, która narzucała innym partiom swoją wolę. Okres działalności biura aż do jego rozwiązania w roku 1956 jest nazywany okresem stalinizacji państw europy naszego rejonu.


Bułgaria

We wrześniu 1944 roku Związek Radziecki wypowiedział Bułgarii wojnę. W Sofii wybuchło w tym czasie powstanie kierowane przez tak zwany „Front Ojczyźniany”. Była to organizacja skupiająca wszystkie partie i związki antyfaszystowskie. Po wkroczeniu Armii Czerwonej na terytorium Bułgarii powstał rząd koalicyjny, w którym najważniejsze stanowiska zostały obsadzone przez komunistów. Wybory zorganizowane w 1946 roku przyniosły komunistom zdecydowane zwycięstwo. Premierem nowego rządu został przybyły z Moskwy Georgi Dymitrow. W 1948 roku Bułgarską Partię Socjalistyczną zmuszono do połączenia się z Bułgarską Partią Robotniczą, z których na zjeździe zjednoczeniowym utworzono Bułgarską Partię Komunistyczną.

Rumunia

Rumunia już od 1940 roku była z III Rzeszą w sojuszu. W obliczu zbliżającej się ofensywy Armii Czerwonej wybuchło narodowe powstanie antyfaszystowskie. Został także powołany nowy, antyhitlerowski rząd, Front Chłopski. Ludność wiejską starano się pozyskać reformą rolną. Aresztowano także polityków odpowiedzialnych za współpracę z III Rzeszą. W listopadzie 1947 roku na zjeździe zjednoczeniowym partii socjaldemokratycznej i komunistycznej powołano do istnienia Rumuńską Partię Robotniczą w której komuniści stanowili zdecydowaną większość. Wykorzystując także nieobecność króla Michała I ogłoszono jego detronizację. Rumunia stała się republiką, a komuniści zaczęli czuć się tam jak w Rosji.

Węgry

W wyborach do parlamentu węgierskiego w listopadzie 1945 roku komuniści zdobyli zaledwie 17% oddanych głosów. W tej sytuacji poczynili silne starania które miały na celu uzyskanie sojuszników w postaci socjaldemokratów i innych partii lewicowych. Doprowadzili do zmiany ordynacji wyborczej parlamentu i dzięki temu w kolejnych wyborach latem 1947 roku zdobyli 60% głosów. Po zdobyciu władzy komuniści bez większych problemów zlikwidowali węgierską opozycję, także na łonie własnej partii. Proces przeciwnika komunistów, Ministra Spraw Zagranicznych Węgier Laszko Rajka i jego współpracowników zakończył się skazaniem ich na śmierć.




Czechosłowacja

W maju 1945 roku Czechosłowacja odrodziła się jako Demokratyczna Republika Narodu Czeskiego i Słowackiego. Prezydentem został ponownie Edward Benesz, który powrócił z emigracji. W sprawowaniu swojego urzędu musiał się jednak poważnie liczyć z komunistami. Ich partia po wojnie stała się najsilniejszą partią w Czechosłowacji. Objęli oni szereg ministerstw, a ich przywódca Klement Gottwald w trakcie wyborów do Zgromadzenia Narodowego w 1946 roku został wybrany premierem rządu. Po aresztowaniu działaczy nie komunistycznych, w tym wielu ministrów, wiele wysoko postawionych osób złożyło dymisje na znak protestu. Brak zdecydowania prezydenta wykorzystali lewicowi działacze, którzy w lutym 1948 roku powołali nowy rząd. Wkrótce po tym swój urząd złożył także Benesz. Zwalczenie opozycji pozostało już tylko kwestią czasu.