„Młodość (...) jest (...) fundamentem, na którym ma się oprzeć budowla życia.” (Jakub Alberione) ​ Uzasadnij, podając cztery argumenty, że dzieciństwo to ważny etap w kształtowaniu osobowości. Przywołaj i omów dwa utwory lit

​Dzieciństwo to czas, w którym wiele rzeczy się zaczyna, wtedy wszystko przeżywamy pierwszy raz. Pokazuje to nam, że „Młodość (...) jest (...) fundamentem na którym ma się oprzeć budowla życia”. Chciałbym to stwierdzenie poprzeć następującymi argumentami:
​Po pierwsze, chciałbym zauważyć, że to właśnie w czasie dzieciństwa uczymy się rozpoznawać co jest dobre, a co złe. Na poparcie tego argumentu chciałbym przedstawić postać Małego Księcia, tytułowego bohatera książki autorstwa Antoine’a Saint-Exupery’ego. Książę podróżuje po wielu planetach i poznaje negatywne cechy ludzkiego charakteru, takie jak próżność, chciwość i żądza pieniądza. Zauważa, że jest to sprzeczne z „normalnością” jego świata, w którym panuje dobroć. Tak samo my, w okresie dzieciństwa, w poszczególnych jego etapach, poznajemy i z czasem doświadczamy na własnej skórze te dobre, jak i złe rzeczy.
​Warto też zauważyć, że w młodości często uczymy się na własnych błędach. Na poparcie tej tezy chciałbym przytoczyć postawę Marcina Borowicza, głównego bohatera „Syzyfowych Prac” Stefana Żeromskiego. Był to chłopak uczący się w Polskiej szkole w której odbywała się rusyfikacja. Główny bohater książki był pupilem jednego z Rosyjskich nauczycieli, dzięki czemu bezkrytycznie ulegał wpływom Rosyjskim. Jednak po pewnym czasie, za sprawą swojego kolegi Andrzeja Radka broniącego się przed rusyfikacją, dojrzał do takich wartości jak patriotyzm i miłość do swojej ojczyzny. Dzięki niemu Marcin uwierzył, że nie należy się wstydzić swojej narodowości i rodzinnej tradycji, lecz należy jej bronić nawet kosztem represji. Wydaje mi się, że to dobry przykład na to, jak można zmienić swój światopogląd pod wpływem nowo poznanej, wartościowej osoby i naprawić błędy które się wcześniej robiło.
​Można tez dostrzec, że w dzieciństwie, gdy chcemy coś osiągnąć musimy nauczyć się pracować w grupie. Myślę, że dobrym przykładem będzie tu zachowanie trzech głównych bohaterów książki pt. „Kamienie na szaniec” Aleksandra Kamińskiego. Byli to młodzi chłopcy, którzy działali w konspiracji podczas II Wojny Światowej. Dzięki wzajemnym zgraniu, zrozumieniu i organizacji w swoich działaniach, osiągali sukcesy w walce z okupantem. Ten przykład pokazuje nam, jak ważne jest działanie w grupie i zaufanie do drugiej osoby w celu osiągnięcia sukcesu.​
​Chciałbym także zaznaczyć, że w młodości poznajemy najwięcej osób, z którymi potem utrzymujemy kontakt. To wtedy rodzą się pierwsze przyjaźnie i doświadczenia miłosne. Przykładem na to będzie ponownie Marcin Borowicz z „Syzyfowych prac”. W czasie swojego szkolnego życia poznaje on wielu ludzi i nawiązuje przyjaźnie, przeżywa swoją pierwszą miłość, którą potem traci, oraz uczy się, że nie zawsze ludzie, którzy nas chwalą mają dobre intencje. Tak jak w realnym świecie. W naszym przypadku, gdy dorośniemy będziemy mieli świadomość, że możemy polegać na ludziach, których znamy od dziecięcych lat, którzy być może staną się naszymi przyjaciółmi.
​Podsumowując. Dzieciństwo to ważny etap w kształtowaniu osobowości. To w jakim środowisku żyjemy teraz, odbije się na naszej przyszłości i od nas tylko zależy, jakimi będziemy ludźmi. Szkoda, że tak niewiele młodych osób o tym pamięta.