Idealiści w zderzeniu z rzeczywistością. Analizując wybrane przykłady, przedstaw sposób kreacji tego typu bohaterów.

Idealizm jest kierunkiem filozoficznym zakładającym konieczność wznoszenia wciąż nowych idei, działań mających na celu polepszenie sytuacji politycznej, nierówności społecznej itp. Idealista kieruje się w życiu wzniosłymi zasadami, jest zdolny do poświęceń, stanowi często wzór dla innych ludzi. Poszczególne epoki historyczno-literackie inaczej prezentują idealistów, dlatego też można mówić o różnych sposobach kreacji tego typu ludzi, bohaterów.
Jako przykład idealisty posłuży mi na wstępie pracy mitologiczny Ikar. Mit o Ikarze jest klasycznym przykładem jednego z wielu mitów, które narodziły się w antyku, który trwał między III tys. p.n.e. a V w.n.e.. Porusza problemy egzystencjalne. Tytułowy Ikar realizuje nieprzezwyciężalny konflikt między dążeniami wybitnej jednostki a siłami wyższymi, prowadzącymi nieuchronnie do jej klęski.
Jego historia jest powszechnie znana i pozwala na zadumę nad własnym postępowaniem. Ojciec chłopca aby wydostać siebie i syna z niewoli użył podstępu. Z ptasich piór zlepionych woskiem wykonał skrzydła dla siebie i syna. Przed lotem ostrzegł Ikara, aby nie leciał zbyt blisko słońca, gdyż stopi ono wosk i by nie leciał zbyt nisko gdyż pióra mogą nasiąknąć wilgocią wody. Ikar zafascynowany wynalazkiem wzbijał się coraz wyżej nie zważając na zakazy. Jego ojciec starał się dokładnie przestrzegać zasad lotu, aby mógł się on się skończyć powrotem do ojczyzny. Dla młodzieńca wolnością było już samo wzbicie się w powietrze. Lecąc w powietrzu Ikar poczuł się człowiekiem wolnym, nieograniczonym, popadł w euforię. Myślał, iż można wbrew wszelkim przeciwnościom dokonać tak wielkiej rzeczy jak dolecenie do słońca. Jednak słońce roztopiło wosk, co doprowadziło do tego, że spadł, ginąc na miejscu. Mimo tragedii Ikar jest symbolem, człowieka marzyciela, idealisty, który jest w stanie stawiać sobie wciąż nowe, coraz to wznioślejsze cele.
Dla Dedala najważniejsze jest ,,tu i teraz’’, a dla Ikara marzenia, chęć zrobienia czegoś niemożliwego. Dedal jest przykładem realisty- wzorem spokoju, rozwagi, wytrwałości w dążeniu do celu, podczas gdy jego syn to przeciwieństwo ojca- rozmarzony, zachwycony cudownymi zjawiskami i światem. Mit ten ukazał dwie osobowości ludzkie, dwa typy zachowań na jakie dzieli się świat: racjonalizmu i indywidualizmu.
Kolejnym idealistą, którym się posłużę w mojej pracy jest bohater ,,Cierpień młodego Wertera”. Bohater wpisał się w epokę romantyzmu, a właściwie poprzedzającego go sentymentalizmu. Romantyczna wizja świata była oparta na najważniejszym składniku ówczesnego światopoglądu- skrajnym indywidualizmie, przekonaniu o niepowtarzalności wybitnej jednostki i nieuchronności konfliktu między nią a społeczeństwem. Bohaterowi towarzyszą uczucia, będące klasycznym przykładem miłości romantycznej i marzeń oraz związanych z nią ideałów.
Werter wierzył w doskonałą miłość, że istnieją dusze przeznaczone dla siebie. Swoją wybrankę Lottę postrzegł jako ucieleśnienie wszystkich cnót, ideał kobiety. Sądził, że jego wybranka nie ma wad, porównywał ją do cudów natury. Werter był jednak osamotniony w swoich uczuciach. Kiedy dowiedział się, ze jego wybranka kocha innego mężczyznę, zaczął przeżywać rozterki wewnętrzne, użalać się nad sobą, wreszcie załamanie jego ideałów doprowadziło mężczyznę do śmierci samobójczej. Poprzez postawę bohatera narodził się taki model postawy jak werteryzm. Wiele ludzi zaczęło postępować podobnie do Wertera. Jego nadmierna uczuciowość, przy jednoczesnym braku zdecydowanego działania, poszukiwanie miłości idealnej i w konsekwencji śmierć samobójcza stały się wzorem parenetycznym dla wielu ludzi.
,,Ludzie bezdomni’’ jest to utwór napisany na pograniczu epok. Książka została opublikowana w 1899r. Za ogromne wydarzenie kulturalne uznali ją zarówno reprezentanci pokolenia pozytywistów, jak i generacja Młodej Polski. Uwidoczniona jest próba realizacji przez Judyma takich pozytywistycznych haseł jak praca organiczna, praca u podstaw. Stanowi ona połączenie z młodopolskim wzorcem bohatera rozczarowanego światem i rozwojem cywilizacji, wątpiącego w wartości, aspołecznego indywidualisty. Realizm jest środkiem ukazującym świat, w którym mężczyzna walczył o swoje przekonania.
Tomasz Judym to postać, która własne korzyści, marzenia, własne życie! poświęciła wzniosłym ideom pracy u podstaw, pomocy potrzebującym. Bohater ,,Ludzi bezdomnych’’ będąc za granicą, studiując tam medycynę i podglądając sytuacje ludzi z najuboższych warstw po powrocie do ojczyzny postanowił dokonać kilku reform mających na celu podobnie jak te we Francji podnieść poziom życia biedoty. Już po pierwszym swoim wykładzie,, Kilka uwag w sprawie higieny’’ spotkał się z lekceważącą reakcją kolegów po fachu, którzy okazali się tłumem egoistów. Zrozumiał wtedy, iż jest osamotniony w swoich dążeniach, mimo to postanowił nie zaprzestać realizowania swojej idei. W konsekwencji zrujnował sobie życie osobiste, zrezygnował z miłości do kobiety którą kochał aby móc w pełni poświęcić się celowi pomagania bliźniemu. Postawa Judyma jest postawą prometejską, mężczyzna poświęcił własne szczęście w imię szczęścia ogółu.
We współczesnych czasach również można spotkać ludzi prezentujących postawy idealistyczne. Jedną z najbardziej znanych takich osób jest Jan Paweł II. Była to osoba, która przeżyła wiele ciężkich chwil w swoim życiu jak m.in. śmierć najbliższych, okupacja niemiecka, komunizm, zamach na własne życie. Przyglądał się różnym wynaturzeniom ludzkim, a mimo to nie stracił wiary w dobro tkwiące w każdym człowieku. Jeszcze w czasie II wojny światowej Karol Wojtyła postanowił związać swe życie z Bogiem, aby pomagać ludziom. Zostając papieżem miał wpływ na obalenie komunizmu ale nie poprzez walkę, a właśnie poprzez słowo, szerzenie ideałów takich jak miłość, nadzieja na lepsze jutro, chęć pojednania ludzi bez względu na religię, kolor skóry itp.. Właśnie dla głoszenia tych haseł podróżował, jak żaden papież przed nim do ponad 129 krajów, często ogarniętych konfliktami narażając własne życie dla dobra bliźnich. Jan Paweł II szanował i uznawał wspólnotę duchową wierzeń muzułmanów, chrześcijan i Żydów, i dlatego odczuwał potrzebę utrwalenia światowego dialogu wiary pomiędzy kościołem katolickim i pomiędzy wszystkimi ludźmi dobrej wiary i sumienia. Jako współczesny idealista wywarł na ludziach szczególne wrażenie, na całym świecie opłakiwano jego śmierć.
Sposobów kreacji idealistów jest tak wiele, iż daje to do myślenia na temat tej jakże wąskiej grupy ludzi. Kontrast w stosunku do realistów, werteryzm, pareneza, prometeizm to jedne z wielu licznych opisów, określeń tych ludzi. Ich wytrwałość w dążeniu do celu wbrew wszelkim przeciwnościom, częstym niezrozumieniu ze strony innych ludzi prowadzi do tego, iż zostają dostrzeżeni, a świat powoli, ale dzięki nim wciąż się zmienia.