Opisz kreacje bohaterów i obraz wsi na podstawie fragmentów ''Wesela'' Stanisława Wyspiańskiego oraz ''Przedwiośnia'' Stefana Żeromskiego.

Topos wsi niejednokrotnie wykorzystywany jest w utworach z różnych epok. Zarówno utwory epickie jak i liryczne w swojej tematyce zawierają nawiązania do wiejskiego krajobrazu, starają się ukazać obraz mieszkańców i ich codziennych czynności. Opisy są różne w zależności od punktu widzenia autora oraz epoki. Analizując fragmenty ''Wesela'' oraz ''Przedwiośnia'' przedstawię kreację bohaterów, a co za tym idzie jaki jest obraz mieszkańców wsi i samej wsi, wyłaniający się z literatury.
Fragment pierwszy pochodzi z ''Wesela'' Stanisława Wyspiańskiego, które jest utworem młodopolskim. Ukazano część sceny XIX, gdzie monolog wygłaszany jest przez Pana Młodego czyli Lucjana Rydla. Człowiek ten to młody, wykształcony mężczyzna- poeta, pochodzący z miasta. Żeni się z dziewczyną pochodzenia chłopskiego. Wieś wywołuje w nim fascynację i ciekawość. Jego wypowiedź pada podczas wesela w Bronowicach. O wsi wypowiada się używając tylko i wyłącznie pozytywnych określeń. Jest dla niego oazą ciszy, spokoju, miejscem gdzie można odpocząć, zregenerować siły, ucieczką od dotychczasowych problemów miejskiego życia, ale przede wszystkim podstawą natchnienia. Uważa, że mieszkańcy wsi promienieją urodą, radością, siłą, żyją beztrosko w zgodzie z przyrodą, a swoją pracę wykonują z przyjemnością i satysfakcją. Ich tryb bycia fascynuje Pana Młodego, chce się do nich upodobnić, zjednoczyć- ta zmiana wpływa na niego korzystnie. Zachwyca się kulturą, tradycją wiejską (tańce, muzyka, stroje) oraz przyrodą. Charakteryzuje go chłopomania, choć nie do końca ma pojęcie o prawdziwym życiu chłopów, idealizuje je. Jego radość jest szczera, mówi , że pragnie zmienić coś w swoim życiu, które było do tej pory zawiłe i trudne. Jest jednak odrobinę naiwny, gdyż patrzy przez pryzmat swojej wyobraźni, a tak naprawdę nie doświadczył prawdziwego życia na wsi.
Fragment drugi pochodzi z ''Przedwiośnia'' Stefana Żeromskiego, które pochodzi z dwudziestolecia międzywojennego. Opisana jest tu wieś - Chłodek widziana oczami Cezarego, który mieszkał tam 2 tygodnie po pobycie w Nawłoci. Cezary Baryka jest głównym bohaterem, synem Jadwigi i Seweryna, urodził się w Baku. W opisanym fragmencie jest już mężczyzną dorosłym, nie ma bliskich, wiele doświadczył, brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Po pobycie w bogatej Nawłoci, przeniósł się do Chłodka. To co tam zobaczył było dla niego szokiem, ''zderzeniem'' z rzeczywistością. Jego stosunek do polskiej wsi jest negatywny. Uważa, że chłopi to ludzie niewykształceni, niemający pojęcia co dzieje się na świecie, ograniczeni do wiedzy jedynie z Chłodka i pobliskich wiosek. Ich życie toczy się wokół jedzenia oraz przetrwania zimy. Całymi dniami ciężko pracują, aby zdobyć opał, pożywienie. Wielu z nich to komornicy nieposiadający ziemi, nie mają z czego żyć, chodzą brudni, głodni, zapadają na liczne choroby. Baryka nie potrafi dogadać się z chłopami, czuje się niezrozumiany. Dostrzega jak trudne jest wiejskie życie. Odczuwa litość i współczucie, choć nie potrafi zrozumieć dlaczego chłopi nie buntują się przeciwko swojemu losowi. Uważa , że powinni coś zmienić, bo ich dotychczasowe życie przypomina to wiedzione przez zwierzęta, zaspokajające jedynie swoje popędy.
Obrazy te zostały zestawione na zasadzie kontrastu. Są całkowicie odmienne. Pierwszy jest całkowitą idealizacją, drugi to naturalistyczna wizja. Obydwa są widziane z perspektywy ludzi młodych. Występuje tu kontekst społeczno-obyczajowy. Obraz wsi wyłaniający się z literatury zależy od punktu widzenia i podejścia bohaterów, sytuacji w której się znajdują oraz czasu, epoki.