W przytoczonym poniżej opisie powstańczej bitwy pochodzącym z opowiadania Elizy Orzeszkowej „Gloria victis” wskaz sposoby obrazowania i ich funkcje

W przytoczonym poniżej opisie powstańczej bitwy pochodzącym z opowiadania Elizy Orzeszkowej „Gloria victis” wskaz sposoby obrazowania i ich funkcje

Tytuł opowiadania Elizy Orzeszkowej „ Gloria victis” jest łacińskim zwrotem, który tłumaczy się na język polski jako „ chwała zwyciężonym”. Temat utworu to historia walki o bohaterskiej śmierci grupki powstańców, którzy walczyli za niepodległość Polski do ostatniej chwili, nie ustępując nawet mimo świadomości, że nie mogą zwyciężyc. Opowiadanie „Gloria victis” powstało w 1907 roku i weszło w skład cyklu pod tym samym tytułem poświęconego powstaniu styczniowemu.

Głównymi bohaterami utworu są: Jagmin ( dowódca oddziału powstańców, doskonały żołnierz, który ginie w walce), Anielka Tarłowska ( siostra Marysia) oraz Maryś Tarłowski (przyjaciel Jagmina, powstaniec, który podobnie jak Jagmin ginie w walce). W powyższym opowiadaniu postacie z reguły przedstawione są jako masa o ogromnej sile, jednakże na tym tle wyróżnia się Maryś Tarłowski. Chłopiec wyróżniał się spośród pozostałych powstańców delikatnością ( „ o twarzy różowej i białej”) oraz nieśmiałością. Maryś Tarłowski jest idealistą, który pragnie pokoju i jest niechętny w walce. Potwierdzają to słowa: „ Jakby nigdy pragnieniem był, nie biegł ku rajskiej erze wiecznego pokoju świata, jakby nigdy razem z poetą nie wyrzekał na wlaną w serce człowiecze kroplę wściekłości lwiej”. Bohater opowiadania Elizy Orzeszkowej walczy z odwagą i determinacją. Ginie śmiercią męczeńską na wzór Jezusa Chrystusa. Maryś to bohater tragiczny.

Opis bitwy w opowiadaniu Elizy Orzeszkowej „Gloria victis” jest odrealniony. Wzorowany jest na stylizacji baśniowej, jak i na stylizacji religijnej ( aluzja do Apokalipsy św. Jana ). Bitwa porównana jest do ogromnego żywiołu – ukazuje ciągle zmieniające się, ruchome elementy natury. Ponadto, intensywna kolorystyka podkreśla grozę krwawego mordu, dobijania rannych osób.

Narratorami opowiadania są drzewa, między innymi: dąb, brzoza, świerk. Utwór Elizy Orzeszkowej ma za zadanie apoteozę powstania styczniowego, gloryfikację Polaków walczących i oddających życie w walce z rosyjskim zaborcą. Celem „Gloria victis” było oddanie hołdu ludziom ginącym w tym powstaniu, jako jednostkom szlachetnym oraz tragicznym. Deformacja rzeczywistości powoduje odejście od konkretnych wydarzeń i nadanie walce charakteru odwiecznego zmagania się sił światła i ciemności, dobra i zła.