"Pan Tadeusz" powinien na zawsze pozostać w kanonie lektur szkolnych. (praca w formie listu)

Cześć Janek!

Bardzo dziękuję Ci za list który do mnie ostatnio napisałeś. Przepraszam Cię, że nie mogłem odpisać Ci wcześniej, ale miałem na głowie wiele innych spraw związanych z rozpoczęciem roku szkolnego. Jeśli chodzi o wakacje, to nie spędziłem ich za ciekawie. Nie były one jednak całkowicie zmarnowane. Podczas nich przeczytałem naprawdę wspaniałą książkę Adama Mickiewicza pt. "Pan Tadeusz". Książka ta jest według mnie prawdziwym arcydziełem. Żałuję, że nie przeczytałem jej wcześniej. Utwór ten powinien na zawsze pozostać w leksykonie polskich lektur szkolnych, ponieważ ukazuje on dzieje bohaterów na tle ważnych wydarzeń historycznych. Nawiązuje mianowicie do takich wydarzeń jak konfederacja barska w której brał udział Maciej Dobrzyński-- drugoplanowy bohater utworu. Jest w niej również mowa o obradach Sejmu Wielkiego i uchwaleniu Konstytucji 3 maja, której stronnkiem był Stolnik Horeszko. Koncerty muzyczne żyda Jankiela oddają wyraz Targowicy, sformowaniu Legionów Dąbrowskiego, powstaniu kościuszkowskiemu, rzezi Pragi i innym ważnym wydarzeniom. Z utworu tego możemy się wiele dowiedzieć o przeszłości Polski.

W utworze tym znajdujemy również opisy ówczesnej tradycji naszego narodu i obyczaji szlacheckich. Na ucztach, suto zakrapianych alkoholem, podawane były tradycyjne litewskie potrawy. Goście siadali za stołem na wyznaczonych dla siebie miejscach, według kolejności zgodnej z zajmowanymi przez nich stanowiskami w hierarchii społecznej. W książce tej jest także opis takich rozrywek jak grzybobranie czy polowanie.Do ówczesnej tradycji zalicza się również zwyczaj podawania tzw. "czarnej polewki". Potrawa ta, była na znak odmowy podawana chłopakowi, starającemu się o rękę dziewczyny. Rzeczą, którą również można zaliczyć do tradycji jest kłótliwość szlachty. Jeśli podczas zwykłego sporu, szlachcice nie mogli dojść do porozumienia, pozywali się do sądów, a jeśli i to nie pomogło, rozwiązywali konflikt siłowo np. przy pomocy zajazdu. W żadnej innej książce tradycje i obyczaje nie zostały tak wiernie przedstawione jak w "Panu Tadeuszu".

Utwór ten zawiera również najwspanialsze opisy przyrody, jakie kiedykolwiek w swoim życiu czytałem. Przyroda w tych opisach jest doskonała, chodź według mnie trochę widealizowana. Potrafi być ona straszna, groźna i tajemnicza jak i spokojna i harmonijna. W utworze występują opisy nadniemeńskich łąk, pól, gajów, puszcz, lasów i dworów. To wszystko jest ukazane np. w tajemniczym blasku księżyca, w strasznych i groźnych mrokach nocy, we mgle, w deszczu albo też w pięknych promieniach zachodzącego lub wschodzącego słońca. Autor twierdzi, że przyroda jest tak doskonała, ponieważ jest to przyroda polska. Ci, którzy w utworze twierdzą, iż inne kraje są piękniejsze od naszego, są przez poetę ośmieszani.

W arcydziele tym Mickiewicz ukazuje w dobrym świetle przeszłość naszego kraju. Jego utwór rozbudza w ludziach uczucia patriotyczne oraz miłość do ojczyzny. Zapopiega zlekceważeniu i zapomnieniu przez nasz naród własnej historii. Jest to kolejny argument przemawiający za tym, że książka ta powinna być zawsze lekturą szkolną.

Pewnie sobie myślisz, że to już wszystko co ta książka ma zaoferowania. Jeśli tak, to jesteś w wielkim błędzie, mój drogi Janku. Książka ta składa się z trzech różnych wątków głównych i wielu wątków pobocznych. Na pierwszy z wątków głównych składają się dzieje ks. Robaka. Nie będę Ci tu ich opisywał, aby Cię nie zanudzać i nie zdradzać Ci za bardzo fabuły tej wspaniałej książki, którą mam nadzieje, po lekturze mojego listu, przeczytasz. Dla zachęty powiem Ci jednak, iż bohater ten, mimo że jest księdzem nie zawsze był człowiekiem świętym. Przeżywa on wewnętrzny konflikt po dokonaniu zbrodni. Chce odkupić swój grzech walcząc przeciw zaborcom Polski i organizując powstanie na Litwie. Podobnie jak Konrad Wallenrod-- którego przeczytałem za twoją namową-- rezygnuje z własnego szczęścia osobistego na korzyść własnego kraju.

Pozostałe dwa wątki nie są już według mnie tak ciekawe jak ten pierwszy. Nie są jednak nudne. Jeden z nich opowiada o miłości dwojga młodych ludzi- Tadeusza i Zosi. Z wątku tego można się wiele dowiedzieć o tym, jak powinna wyglądać prawdziwa miłość. Drugi wątek opowiada natomiast o sporze Sędziego z Hrabią o zamek. Spór ten zostaje na koniec książki jednak zażegany. Jako ciekawostkę powiem Ci, że zamek ten nie przypadnie ani Hrabiemu, ani Sędziemu.

Wszystkie argumenty, jakie Ci wyżej wymieniłem wyraźnie przemawiają za tym, że książka ta na zawsze powinna pozostać w kanionie lektur szkolnych. Opisuje ona historię Polski oraz dawne zwyczaje w naszym kraju panujące. Rozbudza również wyobraźnię młodych ludzi. Wspaniale skomponowaną fabułę uzupełniają barwne opisy przyrody. Książka ta jest epopeją narodową i niewątpliwie najlepszym polskim utworem. Mam nadzieję, że po przeczytaniu tego arcydzieła polecisz go Swoim znajomym.

Chętnie napisałbym Ci na temat tego utworu jeszcze więcej, ale niestety nie mam na to czasu, ponieważ muszę się jeszcze nauczyć na klasówkę z historii. Pozdrawam Ciebie i całą Twoją rodzinę. Mam nadzieję, że się wkrótce zobaczymy.