Najciekawsze miejsca w Polsce - Wawel i Zamek Czocha

Zamek na Wawelu wzniesiono na wapiennym wzgórzu na lewym brzegu Wisły. Około 1000 r. gród był siedzibą biskupstwa, a wkrótce główną siedzibą książęcą. Wzmocniono otaczający wzgórze wał i rozpoczęto wznoszenie pierwszych budowli. Kolejni królowie wznieśli romańską katedrę z czterema wieżami i romańską wieżę. Sytuacja polityczna oraz zagrożenie ze strony Tatarów wymogły wzmocnienie fortyfikacji - Leszek Czarny rozpoczął budowę zamku, a Wacław II wzniósł murowane obwarowania. W 1305 r. pożar zniszczył katedrę i zabudowania zamkowe, odbudowane przez Władysława Łokietka. Inicjatorem kolejnej rozbudowy był Kazimierz Wielki. Po pożarze zamku w 1499 r. rozpoczęto prace, które zmieniły warownię w renesansowy pałac. Ich inicjatorem był Zygmunt Stary. Zasługa króla jest również budowa kaplicy Zygmuntowskiej i podwyższenie wieży katedry, w której zawieszono dzwon Zygmunta. XVI w. to okres świetności Wawelu. Komnaty otrzymały cenne wyposażenie, ozdobiono sufit w Sali Poselskiej, a na ścianach powieszono flamandzkie arrasy. Z powodu przeniesienie stolicy do Warszawy wawel stał się jedynie miejscem koronacji i pochówków królewskich. Przestarzałe wawelskie umocnienia przebudowano w XVII w., nie były one jednak przeszkodą dla Szwedów, którzy zajęli zamek. Po pierwszym rozbiorze Kraków był miastem granicznym, rozpoczęto więc prace fortyfikacyjne, przerwane przez drugi rozbiór. Po upadku powstania kościuszkowskiego Kraków zajęli Prusacy, potem znalazł się w rękach Austrii. W 1846 r. wybuchło powstanie, stłumione wkroczeniem wojsk cesarskich. Wtedy wrócił pomysł wykorzystania zamku jako koszar. Po odzyskaniu niepodległości odbudowa zamku i katedry była sprawą narodową. Prace przerwał wybuch II wojny światowej. Niemcy urządzili na Wawelu siedzibę gubernatora Hansa Franka. Po zakończeniu wojny wrócono do prac na Wawelu, a wieloletnie starania przywróciły obiektowi dawną świetność.

Obronny zamek graniczny wznosi się we wsi Czocha, nad Zelewem Leśniańskim na Kwisie. Powstał w II połowie XIII w. jako warownia strzegąca północnej granicy Czech. Inicjatorem budowy był król czeski, Wacław II. Od połowy XV w. przez 250 lat panami na zamku był ród von Nostitzów. W tym czasie właściciele dwukrotnie przebudowali twierdzę w stylu renesansowym oraz dostosowali ją do założeń obronnych, wznosząc basteje. Podczas wojny trzydziestoletniej Czocha skutecznie oparła się wojskom szwedzkim. Po zakończeniu wojny budowla uzyskała formę okazałej rezydencji, a głęboką fosę zamieniono na zwierzyniec, budując nad nią most. Ostatnią rekonstrukcję przeprowadzono w latach 1909-1914, po zakupie zamku przez drezdeńskiego przemysłowca, producenta cygar, Ernesta Gutschowa. Odbudowę, która unowocześniła wnętrza i odtworzyła stylowy nastrój zamku, przeprowadził znany berliński architekt. Inspiracją dla niego była rycina z zamku Czocha z 1703 r. Nowy właściciel miał dobre stosunki z dworem carskim, a po rewolucji z rosyjskimi emigrantami, od których kupował cenne przedmioty. W zamku mieszkał do marca 1945 r. Opuszczając go, wywiózł najcenniejszą część wyposażenia. Podczas II wojny światowej w zamku Czocha działała szkoła szyfrantów Abwehry.Prawdopodobnie przechowywano tu urządzenie do deszyfracji radzieckich depesz. Po wojnie budowla przechodziła zmienne koleje losu, skradziono też wiele cennego wyposażenia. Obecnie obiekt należy do prywatnego właściciela.