Leonardo Da Vinci biografia.

Włoski malarz, teoretyk, rzeźbiarz, architekt, konstruktor, teoretyk sztuki, najdoskonalszy przedstawiciel epoki renesansu. Urodził się w 1452 roku. W 1466 został uczniem A. del Verrocchio. W 1472 przyłączył się do cechu malarzy. Do 1483 namalował cztery obrazy: Chrzest Jezusa, Hołd Trzech Króli, Zwiastowanie i Św. Hieronim. W tym czasie ujawniły się tez jego techniczne zainteresowania, których dowodem mogą być rysunki przedstawiające maszyny, działa, bomby, machiny oblężnicze. Dużo podróżował. W latach 1483-1499 przebywał na dworze Ludwika Sforzy w Mediolanie, gdzie powstały Dama z łasiczką (obecnie w Muzeum Czartoryskich w Krakowie), Madonna w grocie, Ostatnia Wieczerza (malowidło ścienne w refektarzu klasztoru przy Santa Maria delle Grazie). Pracował tez nad pomnikiem konnym F. Sforzy i kopułą katedry i pałacem. Drugi okres florencki (1500-1506) przyniósł trzy arcydzieła: karton do obrazu Św. Anna, słynną na całym świecie Mona Lise i malowidło ścienne Bitwa pod Anghiari. Po ponownym wyjeździe do Mediolanu, w którym to pracował w latach 1506-1513, zajął się pomnikiem marszałka francuskiego Trivulzia (nie zrealizowany). Malował tez Ledę z Łabędziem (znana z kopii). W latach 1513-1516 przebywał w Rzymie, korzystając z opieki G. Medici (brat papieża Leona X). Namalował wówczas szereg portretów. W 1516 na zaproszenie Franciszka I wyjechał do Francji , gdzie zajął się budową kanałów osuszających bagna nad Loarą. Zmarł właśnie w tym kraju w Amboise 2 V 1519.

Jego spuścizna malarska jest więc stosunkowo niewielka. Uzupełnia ją jednak przeszło tysiąc rysunków. Jako malarza interesował go naturalny wygląd rzeczy, ruch, ekspresja, światłocień, perspektywa linearna, barwna i powietrzna. Wstępne szkice rysunkowe służyły mu do ustalenia głównych etapów pracy artystycznej, której cel ostateczny był pozaartystyczny, wprost badawczy. Gdy wynik badań ukształtował się dostatecznie, dzieło przestawało go interesować, stąd częste niewykańczanie obrazów. Projektował wynalazki znacznie wyprzedzające jego epokę: helikopter, spadochron, opancerzony pojazd bojowy, łódź podwodna, prasa dźwigniowa, tokarka kołowa, pompa, szlifierka i inne, choć niestety większość nie została zrealizowana. Po śmierci jego uczeń i przyjaciel F. Melzi zebrał prace Leonarda w 19 księgach (notatki, szkice, rysunki...).

Jak widać, jego życie było pełne pracy. Był to człowiek o niespotykanym talencie. Uważa się go za jednego z największych geniuszy naszej cywilizacji. Usłyszałem o nim już jako dosyć małe dziecko. I już wtedy zrozumiałem , że nie był on zwykłym człowiekiem. Jego życie od zawsze mnie fascynowało. Projektował rzeczy, o jakich innym ludziom nawet się wówczas nie śniło, przeprowadzał pierwsze sekcje zwłok w celu poznania ludzkiej anatomii, wiele podróżował. Potrafił dostrzec piękno świata, czego dowodzą jego liczne i piękne obrazy. Przy tym nie interesowała go sława. Nie publikował swoich osiągnięć. Do wszystkich wniosków dochodził samodzielnie, a efekty pracy zachowywał dla siebie lub też ewentualnie dla swoich uczniów. Jego życie było ciągłym zdobywaniem wiedzy i poszerzaniem horyzontów. Choć nie miał istotnego wpływu na historię, był wielkim człowiekiem. To, co pozostawił po sobie, na pewno zmieniło sposób myślenia wielu ludzi. Nikt nie mógł mu dorównać. Talent otrzymany od Boga wykorzystał tak, jak tylko mógł najlepiej, nie oczekując przy tym niczego w zamian. Dlatego też uważam go za wspaniały autorytet.