Mój autorytet - biografia Diany Frances Spencer.

Księżna Walii. Urodziła się pierwszego lipca 1961 roku w Park House niedaleko Sandringham w hrabstwie Norfolk. Po zakończeniu nauki w 1978 pracowała jako przedszkolanka w Londynie. W wieku dwudziestu lat wyszła za mąż za księcia Karola. W 1982 urodziła pierwszego syna – Williama, a w 1984 na świat przyszedł Harry. W 1992 książka Andrewa Mortona pt. „Diana i jej prawdziwa historia” ujawniła, że książę Karol miał wieloletni romans z Camilla Parker Bowles. 2 miesiące później premier John Major ogłosił separację małżeństwa. Diana nie chciała wprawdzie rozwodu, gdyż przeżyła rozwód swoich rodziców i wiedziała co to znaczy dla dziecka. Jednak pod naciskiem rodziny królewskiej musiała się zgodzić, ale zachowała prawo do opieki nad dziećmi. Księżna Diana zginęła 31 sierpnia 1997 w wypadku samochodowym w centrum Paryża w czasie standardowej ucieczki przed dziennikarzami. Miała 36 lat. Po tym wydarzeniu Elthon John zadedykował jej specjalnie utwór „Candle in the Wind”, którego sprzedano ogromne ilości. Powstały już 43 księgi kondolencyjne. Po wypadku przez długi okres czasu ludzie składali kwiaty przed bramą pałacu Bakingham. W jej pogrzebie w Londynie uczestniczyło około 6 milionów osób i około 2,5 miliarda za pośrednictwem mediów. Okazało się, że ludzie kochają Dianę za to, jaka była...

Całe jej życie od chwili ślubu było ciągłą ucieczką przed reporterami z największych brukowców świata. Próbowała wywalczyć sobie chociaż odrobinę intymności. Zasłynęła z zaangażowania w działalność charytatywną i humanitarną, podróżując po całym świecie i pomagając tym, którzy tej pomocy naprawdę potrzebowali. Jeszcze na rok przed śmiercią prowadziła aktywną kampanię mającą na celu rozbrajanie min lądowych. Jej wizyty w Angoli i Bośni były jej częścią. Zawsze odbiegała stylem od etykiety dworskiej. Na uwagę zasługuje też jej sposób wychowywania dzieci. Bardzo kochała swoich dwóch synów i starała się spędzać z nimi jak najwięcej czasu. Także z nimi odbyła wiele podróży. Jej krótkie życie było piękne, bo właśnie takim potrafiła je sobie uczynić. Gdy wychodziła za Karola, miała zostać królową Anglii, jednak jej sposób bycia, pełny miłości i dobroci, uczynił ją „Królową Ludzkich Serc”.

Właśnie za to, że potrafiła stać się tą niezwykłą królową, stała się dla mnie autorytetem. Bardzo cenię tych ludzi, którzy potrafią żyć z myślą o innych. Diana tak żyła. Mogła być zwykłą żoną angielskiego króla, zachowując się zgodnie z etykietą, a jednak tak nie zrobiła. Chciała być kochana.

Uważam, że to człowiek, który potrzebuje miłości i potrafi ją okazać innym, może być wzorem dla innych. „Królowa Ludzkich Serc” była wszędzie tam, gdzie potrzebna była pomoc. Udzielała tej pomocy potrzebującym i za to zyskała miłość tysięcy ludzi.

Moim zdaniem była wspaniałą matką. Zawsze chciała być razem z synami, po prostu kochała ich. W tym dzisiejszym świecie ludzi ciągle spieszących się potrafiła znaleźć czas dla swych dzieci. Dorośli powinni pamiętać, że oprócz pogoni za pieniądzem, za sukcesem jest w życiu jeszcze szereg innych, równie cennych, jeśli nie cenniejszych, wartości. Diana wiedziała, że w życiu liczy się miłość i nią kierowała się jak drogowskazem. Za ten ogół spraw cenię ją i pragnę naśladować. Chcę, aby w moim życiu ważne miejsce zajmowała miłość do drugiego człowieka. Marzę o tym, abym tak jak ona pozostał po swojej śmierci nie tylko w sercach bliskich mi ludzi, ale także w sercach ludzi zupełnie mi obcych. W tym dążeniu przyświecać mi będzie sylwetka księżnej Walii.