Przemówienie na język polski- zaufanie

Witam was. Dzisiaj chciałabym poruszyć temat zaufania. Spotykamy się z tym pojęciem na co dzień. Jednak w wirze pracy
i ciągłej konkurencji coraz częściej zapominamy o nim i jego prawdziwym znaczeniu.
Encyklopedia definiuje zaufanie jako wiarę w działania obiektu obdarzonego tym uczuciem oraz przekonanie jednej ze stron w to, że motywacją drugiej osoby wobec niej jest bycie uczciwym. Zastanówmy się więc, czym tak naprawdę dla współczesnego człowieka jest zaufanie
Termin ten, jak już wcześniej wspomniałam, towarzyszy nam na każdym kroku. W relacjach z krewnymi, przyjaciółmi, znajomymi
z pracy czy ze szkoły. To właśnie wzajemne zaufanie zapewnia nam w dużym stopniu prawidłowe stosunki z bliskimi, jest ono ich fundamentem. Chyba każdemu, kto ma przyjaciela trudno jest sobie wyobrazić koleżeństwo, które nie opiera się na wierze
w autentyczność słów i czynów drugiej strony. Człowiekowi, którego obdarzamy tym uczuciem powierzamy swoje tajemnice, możemy
w pełni się przed nim otworzyć. Bez zaufania nie może być mowy
o przyjaźni, jedno nie może istnieć bez drugiego. Całkiem podobnie jest, a raczej powinno być w relacjach rodzinnych. Małżeństwo opiera się na tej wzajemnej wierze.
W szkole czy pracy także wiele mówi się o owej emocji. Można tu podać przykład z życia chyba każdego ucznia- ufając znajomym
z klasy nie obawiamy się, że mogą nas, jak to się mówi w potocznym języku „wydać” nauczycielowi w pewnych sytuacjach. Możliwa jest wtedy współpraca całego zespołu. Zastanówmy się: gdybyśmy nie ufali szefowi, zawsze podejrzewalibyśmy go o to, że nie wypłaci nam należnej pensji. Wsiadając do autobusu, można powiedzieć, że powierzamy kierowcy swoje życie, czyli obdarzamy go pewnym zaufaniem.
W dzisiejszych czasach omawiane przeze mnie pojęcie jest dużym skarbem. Dlaczego? Najprawdopodobniej dlatego, że coraz rzadziej się z nim spotykamy. Rodziny rozpadają się z powodu jego braku czy też nadużycia. Małżeństwa zdradzają się, oszukują, żyją
w zakłamaniu. Przyjaciele czy znajomi, dążąc do celu po trupach, ścigając się o wyższą pozycję zapominają o uczciwości wobec drugiej osoby. By zdobyć swój cel, wykorzystują jej ufność, tracąc tym samym to, na co być może pracowali latami.
Podejrzewam, że niejeden z was nie raz zawiódł się na kimś bliskim. Trudno jest później odbudować naderwane relacje. Gdy ktoś już raz nadużyje naszego zaufania, nie mamy pewności, czy nie zrobi tego jeszcze raz. Warto mieć na uwadze to, że stracić czyjąś wiarę
w drugiego człowieka jest bardzo prosto, jednak odbudować ją- znacznie trudniej. Jednak każdy z nas jest tylko człowiekiem, który popełnia błędy. Z zaufaniem w parze powinna iść zdolność wybaczania. Za każdym razem, gdy ktoś z naszego otoczenia sprawi nam zawód powinniśmy się zastanowić nad tym, czy nie warto by było szczerze o tym porozmawiać i spróbować odbudować zniszczoną więź.
Należy pamiętać, że właśnie dzięki zaufaniu możemy pokonywać bariery oraz wymagania stawiane przed nami przez dzisiejszy świat. Najchętniej obdarzamy tym uczuciem osoby lojalne, prawdomówne, wiarygodne, szczere oraz zdolne do poświęceń. Od nas również wymagana jest taka postawa. Pamiętajmy o tym.
Dziękuję za uwagę.