Charakterystyka porównawcza Jagienki i Danusi - Krzyżacy

Głównymi żeńskimi postaciami powieści „Krzyżacy” Henryka Sienkiewicza są Danusia i Jagienka. Prawie pod każdym względem są to skrajnie różne bohaterki.
Pierwsza z nich była bardzo młoda. Miała zaledwie 12 lat, gdy Zbyszko z Bogdańca zakochał się w niej. Będąc małą dziewczynką straciła matkę, którą zabili Krzyżacy. Jej ojciec, Jurand ze Spychowa, oddał ją pod opiekę księżnej Anny Danuty, która traktowała Danuśkę jak własną córkę.
Jagna, córka Zycha i Małgochny, mieszkała w Zgorzelicach. Była najstarszą z rodzeństwa. Ponownie spotkała Zbyszka jako piętnastolatka.
Jurandówna miała jasne, złote włosy i przenikliwie błękitne oczy. Jej skóra była porcelanowa i delikatna. Ze względu na jej wzrost Mikołaj z Długolasu nazwał ją „skrzatem”. Długie kruczoczarne warkocze Jagienki kontrastowały z zawsze rumianymi policzkami oraz ciemnymi i wyrazistymi ustami. Sylwetka Jagienki była strzelista. Jej oczy, tak samo jak u Danusi miały niebieski kolor.
Wychowanka Anny Danuty zawsze była posłuszna księżnej. Traktowała ją jak matkę. Na dworze książęcym otoczona była wszelką troską, nie doświadczała trudów prawdziwego życia. Taki sposób wychowania nie wykształcił w niej zaradności, ani potrzeby posiadania własnego zdania. Otoczona bajkowym światem, mimo dorastania, wciąż wyróżniała się infantylnością. Gdy Zbyszko zachorował, okazała się bardzo wrażliwą i cierpliwą opiekunką. Wśród dworzan ceniona była za talent muzyczny. Chętnie śpiewała na każde zawołanie. W głębi duszy była skryta i nieśmiała. Nie miała łatwości w nawiązywaniu nowych znajomości. Rozmawiając z osobami jej znajomymi była radosna i otwarta, na przykład ze Zbyszkiem potrafiła rozmawiać swobodnie. Porwanie przez Krzyżaków odbiło się piętnem na jej psychice. Stała się osobą strachliwą i nieufną.
Jagienka, pomagając Zbyszkowi upolować niedźwiedzia, wykazała się odwagą i opiekuńczością. Gdy Zych wyjechał na wojnę, Jagna dbała o cały dom i rodzeństwo, wykazując się zaradnością i gospodarnością. Była bardzo pracowita, wykonywała nie tylko zajęcia typowe dla kobiet, lecz także niektóre męskie. Potrafiła sama polować nawet na większe zwierzęta. Pod nieobecność ojca musiała stawiać czoła różnym trudom, co zahartowało ją i ukształtowało charakter. Stała się stanowcza, nigdy nie zmieniała swoich decyzji. Nawet gdy jej ojciec był innego zdania uparła się, by wysłać Hlawę do jej wybrańca. Cierpliwie czekała, aż Zbyszko zrozumie, że jej serce należy do niego. Podczas rozmowy z ludźmi była szczera, a w życiu codziennym wesoła i energiczna. Jej decyzje zawsze były stanowcze i niezmienne.
Jagienka i Danusia to dwie przeciwstawne osobowości, które zostały ukształtowane w odmiennych warunkach. Jagienka potrafiła sama sobie poradzić w trudnych sytuacjach, gdzie Jurandówna powiedziałaby: „Nie potrafię”. Zaprawiona zmaganiem się z problemami straciła delikatność i kobiecą kruchość, co tak bardzo wyróżniało Danusię.