Refleksyjny charakter liryki Cypriana Norwida

„Ogólniki” podtytuł, „za wstęp” – Utwór to wstęp do zbioru poezji Norwida „Vade - mecum”. Ogólniki oznaczają filozoficzne pojęcie odnoszące się do praw nie wymagających udowodnienia.
I strofa zawiera prawo, że „ziemia jest okrągła – jest kulista” prawda powiązana z peryfrazą „wiosna życia” – jest to obraz młodości. W tej strofie nie chodzi o kulistość ziemi ale o młodego artystę, który przyjmuje tylko rzeczy pewne. Utwór dotyczy metonimii – wszelkich prawd nie wymagających uzasadniania.
II strofa to zmiana perspektywy. Ukazanie dojrzałości „ U biegunów spłaszczona jeszcze”. Ukazanie dwóch skrajności, które zawierają pośrednie etapy. Już nie wszystko jest jednoznaczne. Artysta jest dojrzały zauważa zmiany.
III strofa Podmiot liryczny bezpośrednio nawiązuję do poezji. Wcześniej tylko domyślaliśmy się , że jest poetą. Cały utwór jest autotematyczny. Poeta obrazuje świat w sposób językowy. Nadaje odpowiednie słowa rzeczom, problemom. Obraz przywołujący bogatsze skojarzenia. Bliskie określenia ale nie identyczne. Zastosowanie odpowiednich formuł, które definiują rzeczywistość.
„Pióro” zawiera motto ; „ Nie dbając na chmury panów krytyków gorsze kładzie kalambury” motto pochodzi z utworu „Beppo” Bajrona. „Dusza anielska” to nawiązanie do „Grobu Agamemnona” Juliusza Słowackiego”. Synegdota – „biały włos” wyraża dosłowność w metaforyzację. Czarna dusza jako atrament wlany do pióra. Pleonazm „Skwarna posucha” to personifikacja pióra, które się waha poprzez prawa rękę należącą do poety, który przeżywa męki twórcze bo nie umie stworzyć konstruktywnych słów. Synestezja „Promień tryska” to świetlista woda jako bogactwo języka nagłe olśnienie poety. Znak zapytania jest przyrównany do wędki, która łowi myśli. Utwór ukazuję proces twórczy i cierpienia z nim związany. „ Laska Mojżesza” nawiązanie do wydobycie wody w utworze Norwida symbol natchnienia. „Papuga uczuć” Poeta nie chcę powtarzającej się twórczości.
„Do Bronisława Z.” Jest listem poetyckim skierowanym do przyjaciela Norwida, który był historykiem i publicystą. Utwór dotyczy przede wszystkim spraw artystycznych. Wiersz autotematyczny. „Dom św. Kazimierza” – to przytułek, w którym Norwid przebywał od roku 1887 do śmierci. Był on prowadzony przez siostry zakonne. Wiersz zawiera cytat z pierwszej polskiej powieści poetyckiej „Mariam” Antoniego Malczewskiego. Podmiot liryczny odwołuję się do prywatnych rozmów m. in. Mickiewicza owe rozmowy dotyczą poezji, jej miejsca oraz egzystencji. Utwór kończy się puentą : „Z rzeczy świata tego zostaną tylko dwie, Dwie tylko : Poezja i dobroć … i więcej nic…” – Głęboka myśl. Bogactwo bez poezji jest nędzą. Dla podmiotu lirycznego najważniejsze wartości to poezja i dobroć. Autor odwołuję się do kalokagatii – połączenia dobra, prawdy i poezji.