Rola stylizacji na epos „Powieści Wajdeloty”

Fragmenty w utworze są głównie epickie ale występują również elementy liryczne oraz dramatyczne.
Wstęp – jest epicki ale występują elementy liryczne w ostatniej strofie.
Obiór- epicki
II-epicki ale „Hymn” jest liryczny potem następuję relacja epicka oraz liryczna pieśń o rzece przepływają ca przez Wilno na Litwie.
III- głównie epicka ale „Pieśń z wieży” Aldony jest liryczno-epicka. Elementami dramatu są „Głos z wieży” oraz wypowiedzi Konrada.
IV Uczta- ma charakter epicki ale występują w tym fragmencie ballada epicko-liryczna oraz liryczna „Pieśń Wajdeloty” oraz epicka „Powieść Wajdeloty”
V Wojna- epicka
VI Pożegnanie- początek ma charakter dramatu
Zakończenie – epickie
Synkretyzm rodzajowy
„Powieść Wajdeloty”
Jest kluczowym fragmentem zawiera melorecytację. Motyw ostatniego Wajdeloty litewskiego zaczerpnięty z powieści Waltera Scotta „Pieśń ostatniego Minstrela”
„Powieść Wajdeloty” przypomina epos, który dotyczy czasów obecnych. Stylizacja na epos rycerski poprzez kompozycję opiewający bohatera, który w rzeczywistości nie postępował zgodnie z kodeksem rycerskim. Jedną z cech budowy eposu jest zestawienie heksametru- 6 stóp rytmicznych w obrębie 4 strof w układnie sylab długich i krótkich. 5 strofa musiała być daktylem. Najdłuższe wersy liczą 18 sylab a najkrótsze 13 sylab.
Adam Mickiewicz w tym fragmencie użył tego charakterystycznego wiersza dla eposu, żeby fragment imitował epos. Jednak w przypadku języka polskiego nie ma zjawiska iloczasu więc sylaby długie i krótkie zastąpił sylabami akcentowanymi i nieakcentowanymi. . Cały tekst staję się melodyjny.