Krzysztof Kamil Baczyński - "żołnierz, poeta, czasu kurz..." czyli charakterystki wybranych wierszy

1. „Elegia o chłopcu polskim”:
- wspomnienie matki o synu
- stracił dzieciństwo
- był żołnierzem
- żył w ciężkich warunkach
- walczył w obronie ojczyzny
- zginął zastrzelony na wojnie
- Elegia –utwór poważny, utrzymany w tonie skargi lub rozpamiętywania, dotyczący spraw osobistych lub egzystencjalnych
- nastrój smutny, żałobny
- podmiot liryczny to matka opłakująca syna
- adresat syn, który już nie żyje
- podmiot wyraża smutek, żal, miłość do syna oraz nienawiść do Niemców
- tragedia dwóch stron – matek i synów
- kontrast między tematem grozy wojennej, a wypowiedzią o charakterze kołysanki

2. „Piosenka”:
- klamra (I i IV wers)
- wiersz zbudowany z czterech zwrotek
- rytmiczny, sylabiczny, regularny, melodyjny
- liczne epitety oddające kolor
- podmiot liryczny spędza czas nad morzem gdzie wypoczywa
- przyjeżdża na wakacje po raz kolejny w to samo miejsce
- podmiot wyraża zachwyt pięknym krajobrazem
- nastój wiersza radosny, optymistyczny

3. „Na moście w Awinion”:
- liczne metafory
- porównania
- epitety
- wiersz biały
- brak tematyki wojennej
- wiersz napisany podczas pobytu Baczyńskiego w szpitalu
- w wierszu przeplatają się motywy tańczących par na moście w Awinion z harmonią natury
- obraz impresjonistyczny

4. „Pokolenie”:
- Jest to wiersz smutny, tragiczny. Składa się z czterech części.
Pierwsza część przedstawia obraz przyrody. Jest wczesna jesień. Wiatr wieje bardzo mocno przesuwając chmury po niebie. Sady są pełne owoców, zboże jest bardzo dojrzałe, a kwiaty w pełni rozkwitu. Piękny obraz polskiego lata zostaje zakłócony obrazami wojennymi.
Druga część przedstawia obraz działań wojennych. Ukazane są obrazy egzekucji, masowych grobów, słychać nadciągające samoloty. Ludzie mają senne koszmary. Wszędzie pełno zabitych i krwi.
Trzecia część ukazuje obraz zachowań człowieka. Ludzie nie mogą spokojnie spać, ich twarze są agresywne i smutne. Cały czas czuwają, nie mają odpoczynku, ponieważ nawet krótki sen nie daje odpoczynku poprzez koszmary.
Ostatnia czwarta część przedstawia obraz pokolenia. Nie ma litości, od nowa pokolenie musi nauczyć się innych wartości, które w normalnych czasach są antywartościami. Ludzie nie mają i nie mogą mieć wyrzutów sumienia, ponieważ muszą wyzbyć się odruchów człowieczeństwa. Musieli cofnąć się w rozwoju do zachowań pierwotnych. Serce musi być jak głaz, nie ma w nim miejsca na miłość. Zastanawiają się czy ktoś będzie o nich pamiętał po śmierci i czy ich śmierć będzie doceniona. W wierszu jest wiele metafor, epitetów i porównań.