Sytuacja gospodarcza królestwa.
Większa część ludności w Królestwie Polskim utrzymywało się z pracy na roli. Chłopi zachowali wolność osobistą. Wśród chłopów zwiększyła się liczba bezrolnych, ponieważ kontynuowano proces wywłaszczania chłopów przez szlachtą folwarczną. Zmiany w metodach uprawy roli wpłynęły na rozwój hodowli, zwłaszcza owiec. Królestwo polskie zaczęło bardzo korzystnie rozwijać się gospodarczo. Przede wszystkim po raz pierwszy na większą skalę rozpoczyna się rozwój przemysłu. Zawdzięczamy to Stanisławowi Staszicowi i Ksaweremu Drucki-Lubecki. Lubecki, minister skarbu Królestwa, wydatnie wspomagał Towarzystwo Kredytowe Ziemskie, udzielając pożyczek właścicielom ziemskim. Działalność Lubeckiego odbywała się jednak kosztem chłopów, z których ściągano zaległe podatki. Rząd Lubeckiego starał się również rozwijać przemysł, ale tylko te gałęzie, które przetwarzały dostarczane przez folwarki surowce. Dzięki temu rozwijał się przemysł spożywczy i włókienniczy. Wobec niedostatku pracowników zaczęto sprowadzać fachowców fachowców robotników i osiedlano ich w dobrach narodowych i prywatnych. Byli to Polacy i Niemcy z zaboru pruskiego. Rząd udzielał im różnych przywilejów. Dawał grunt na budowę domu, pożyczki i zwalniał na kilka lat od podatków. Zaczęto warsztaty ręczne zastępować maszynami parowymi w przemyśle, co stało się podstawą narodzin przemysłu fabrycznego. Dużym ośrodkiem przemysłu była Warszawa. Powstawały tu różnego rodzaju manufaktury. Rozwój przemysłu wymagał ulepszenia transportu, rozbudowy dróg. Budowano kanały, drogi o trwałej nawierzchni. Między innymi realizujemy unikalną na skalę światową inwestycję w postaci budowy kanału augustowskiego.
Rozwój oświaty i kultury.
W dziedzinie oświaty i kultury polska przeżywa wspaniały okres zaliczany do największy w dziejach naszej kultury. W królestwie istniało już ponad 1000 szkół elementarnych, co na te czasy było dużo. Na szczególne podkreślenie zasługuje powstanie Uniwersytetu Warszawskiego oraz innych wyższych uczelni o charakterze technicznym. Władze zadbały nawet o rozwój szkolnictwa zawodowego. Rozwój szkolnictwa i kształcenie się młodzieży za granicą, zwiększyły liczbę inteligencji oraz ludzi korzystających z dóbr kultury. W kulturze polskiej następowały duże zmiany. Rozpoczynało się panowanie romantyzmu. Przedstawicielami tej epoki byli: Maurycy Mochnacki, Adam Mickiewicz, Fryderyk Chopin. Kultura polska kwitła również poza królestwem. Jednym z ośrodków kultury był Krzemieniec. Liceum Krzemienieckie miało szerszy zakres programu nauczania niż zwykła szkoła średnia.
Sytuacja polityczna królestwa polskiego.
Królestwo polskie otrzymało konstytucję, która była najbardziej liberalną w europie, co spowodowało, że Rosja uznała ją za niebezpieczną. Car Rosji na początku miał postępować według konstytucji, obiecywał przyłączenie ziem dawnej Rzeczpospolitej, wówczas włączonych bezpośrednio do Rosji. Aleksander nie spełniał swoich obietnic. Na dworze carskim poważny wpływ zaczęła zdobywać skrajnie prawicowa grupa obszarników. Aleksander miał swojego namiestnika w Polsce, którym był Józef Zajączek. Rządził on królestwem w imieniu cara. Swoje rządy w królestwie car oparł na arystokracji. Dążył do wzmocnienia władzy wykonawczej kosztem sejmu. Sejm zwoływany był w czasach królestwa tylko 4 razy. W pierwszych latach usłużni urzędnicy nałożyli na prasę, wbrew konstytucji, ostrą cenzurę rządową, uniemożliwiając w ten sposób rozwój swobodnej myśli.
Opór Polaków wobec carskiej polityki.
Walerian Łukasiński, symbol polskiej martyrologii w okresie zaborów. Za działalność patriotyczną spędził prawie 50 lat w carskich więzieniach, konsekwentnie odmawiając zgody na zaprzestanie ewentualnej działalności patriotycznej.