Rasy ludzkie

Rasa ludzka, systematyczna grupa w obrębie gatunku ludzkiego Homo sapiens (człowiek rozumny), wyróżniona na podstawie zespołu cech dziedzicznych, m.in. barwy skóry, oczu, włosów, kształtu twarzy, sylwetki ciała, cech fizjologicznych i biochemicznych (np. grupa krwi). Kryteria wyróżniania ras ludzkich i ich liczba są przedmiotem dyskusji i sporów różnych szkół antropologicznych.
W często stosowanym i bardzo popularnym, ale przez badaczy wielokroć krytykowanym podziale wyróżnia się rasy: białą, żółtą i czarną. Podział ten nie uwzględnia rzeczywistych związków w rodowodzie i różnic w obrębie poszczególnych grup ludzkich.
Biała odmiana człowieka, europeidzi, odmiana człowieka współczesnego. Termin wprowadzony został 1798 przez G. Cuviera, który uznał za najważniejsze trzy ludzkie odmiany: białą (europeidzi), żółtą (mongoloidzi) oraz czarną (negroidzi).
Główne cechy białej odmiany człowieka to: ortognatyzm, polegający na lekkim wysunięciu kości twarzy do przodu, otwory oczne szerokie, ubarwienie oczu różne, nos wąski, wyraźna bródka (wysunięta do przodu dolna część trzonu żuchwy), ciało obficie owłosione, włosy proste lub faliste, owalne w przekroju, rosnące ukośnie, skóra jasna.
Rasa biała powstała w klimacie w którym było mało promieni słonecznych, było często pochmurno i mglisto.
Żółta odmiana człowieka, rasa mongoloidalna, mongoloidzi, odmiana człowieka współczesnego, zamieszkująca pierwotnie wschodnią, południowo-wschodnią i środkowowschodnią Azję, a także wyspy leżące poza kontynentem azjatyckim, m.in. Aleuty, Japonię i Indonezję, w wyniku wędrówek rozprzestrzeniona w strefie arktycznej, np. wzdłuż północnych wybrzeży Ameryki Północnej, północno-wschodniej Syberii oraz wschodniej i zachodniej Grenlandii.
Cechami charakterystycznymi żółtej odmiany człowieka są: pigmentacja skóry od żółtawej po ciemnobrązową, oczy czarne lub brązowe, o ukośnej linii, utworzonej przez specyficzny fałd skórny (tzw. fałdę mongolską), łączący się z krawędzią górnej powieki, twarz płaska, z wystającymi kośćmi policzkowymi, często spotykany prognatyzm zębodołowy (tzn. wysunięcie ku przodowi kości twarzy w odcinku od podstawy nosa do krawędzi szczęki górnej), włosy czarne, proste, grube, okrągłe w przekroju, rosnące prosto, na twarzy i ciele z reguły rzadko rozsiane, krew głównie grupy B, wzrost niski (rzadko przekraczający 170 cm). Żółta odmiana człowieka jest jedną z 3 odmian wyróżnionych w 1798 przez G. Cuviera (biała odmiana człowieka, czarna odmiana człowieka). Do żółtej odmiany człowieka zaliczano dawniej również Indian, których jednak uznano ostatecznie za odrębną rasę geograficzną.
Budowa taka jest wynikiem przystosowania się tych ludzi do życia w trudnym i zimnym klimacie. Jakkolwiek ludzie tej rasy żyją dziś we wszystkich strefach klimatycznych, to prawdopodobnie rasa ta ukształtowała się jako wynik przystosowania do warunków panujących w Arktyce.
Rasa czarna przystosowana do bytowania w klimacie gorącym, bardzo wilgotnym.
Duże skupienie barwnika w skórze nadającej jej barwę ciemnobrązową, nieraz prawie czarną, stanowi u tych ludzi ochronną barierę przed intensywnym promieniowaniem słonecznym. Barwnik zawarty w skórze umożliwia wnikanie promieni do głębszych warstw organizmu. Dobrze ogrzane i wilgotne powietrze typowe dla klimatu zwrotnikowego , nie musi być podgrzewane w jamie nosowej. Stąd między innymi u rasy czarnej obserwuje się szeroki nos.
Wszystkie odmiany mogą łączyć się w małżeństwa bez względu na kolor skóry, mogą mieć dzieci.