„Parati semper” Jan Paweł II - streszczenie, opinia

W liście do młodych z całego świata „PARATI SEMPER” Jan Paweł II rozważa nad problemami z jakimi spotykają się młodzi ludzie. Mówi o tym, że przyszłość należy do młodego pokolenia. W nich jest nadzieja, która związana jest z dobrami danymi od Boga. Człowiek mysi pracować nad nimi. Do młodych należy odpowiedzialność za to co
w przyszłości stanie się teraźniejszością.
Jan Paweł II nawiązuje do słów Ewangelistów o rozmowie Chrystusa z młodzieńcem, kiedy t młody człowiek pragnie osiągnąć życie wieczne. Jezus nakazuje mu zostawić wszystko, rozdać biednym i iść za nim. Młodzieniec odchodzi smutny, bo miał wielkie bogactwa materialne. Jan Paweł II mówi o tym, że każdy młody człowiek może utożsamić się z młodzieńcem, nadaje to uniwersalnego charakteru przypowieści. Twierdzi, że młodość to bogactwo, lecz nie materialne. To odkrywanie, planowanie, wybieranie, przewidywanie. Młodzi ludzie często zastanawiają się nad bytem ich egzystencji, jednak największym problem z tym pytaniem mają osoby upośledzone np. fizycznie. Odpowiedzi należy szukać
w Jeżycie Chrystusie. Bóg jest dobry, bo jest miłością, On stworzył cały świat i w nim tkwią najważniejsze wartości i prawdy. Człowiek jest obrazem podobieństwem Boga, dlatego odpowiedź na egzystencjalne pytania należy kierować do Niego. Poprzez przestrzeganie Dekalogu i czyste sumienie można godnie ukształtować swoją przyszłość i życie wieczne. Sumienie najlepiej rozlicza z popełnionych błędów jest świadectwem życia. Jan Paweł II podkreśla, że dzięki godnemu postępowaniu Jezus spojrzy na nas z miłością. Każdy może doświadczyć takiego spojrzenia. Dzięki niemu człowiek przestaje wątpić w niebie i sens życia. Bo doświadczy miłość Jezusa, która jest silniejsza od zła. Usłyszane od Chrystusa słowa „pójdź za Mną” nie mogą być zagłuszone. Należy rozwijać je poprzez modlitwę
i wierność przykazaniom. Mowa tu o powołaniu życiowym. Aby odkryć je należy ciężko pracować wewnętrznie. Jan Paweł II wspomina, że aby wejść na drogę powołania małżeńskiego trzeba uczyć się miłość do drugiego człowieka. Mówi o tym by nie dać się podporządkować współczesnemu obrazowi miłości, który traktuje człowieka przedmiotowo, czyli odebrane mu się bogactwo duchowe, na które my, młodzi ludzie, nie możemy pozwolić Dzięki postępowaniu zgodnie z Chrystusem małżeństwo będzie silne, dojrzałe
i odpowiedzialne. Silne więzi rodzinne pozwalają na rozszerzenie miłość walkę o wspólne dobro, nie tylko w obrębie rodziny, ale i całego społeczeństwa. Pozwala to na narodzenie się miłości do oczny. Młodość jest czasem odkrywania talentów i rozwijania ich. Praca nad twórczą stroną przygotowuje do pracy w życiu dojrzałym. Jan Paweł II wzywa do zmian, by każdy miał możliwość kształcenia i pracy. Ostrzega przed ucieczką do świata złudzeń, jakim jest alkoholizm, narkomania, przelotne Miążki. Ten świat nie prowadzi to szczęścia, lecz oszukuje człowieka. Młodość jest czasem „wrastania”, które opiera się między innymi na kształtowaniu, walce ze złem, obcowaniu z przyrodą, która pozwala poznać świat widzialny. To właśnie przybliża nas do Boga. Jan Paweł II nawołuje to zadawania pytań starszym pokoleniom o to, dlaczego doprowadzili teraźniejszość do takiego stanu. W młodych ludziach tkwi poczucie braterstwa, które jest odzwierciedleniem nauk Jezusa. Dzięki temu młodzi ludzie są gotowi do walki ze złem.
Jan Paweł II podkreśla jak ważny jest rozwój młodego człowieka, który jest nadzieją przyszłości. Nawołuje do współdziałania, aktywnej postawu i miłości do bliźniego. Dzięki miłości Chrystusa młodzi będą mieli siłę na kształtowanie życia. Wspomina słowa Maryi „zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie (Jezus)”, przez co nawołuje do postępowania zgodnie z nauką i powołaniem przez Chrystusa. Uważam, że Jan Paweł II bardzo obrazowo przedstawia młodość. Mówi w prosty sposób do młodych ludzi, do których skierowany jest list. Porusza problemy młodzieży, stara się je wytłumaczyć, poradzić, dotrzeć do każdego. Jego wypowiedzi są pełne szacunku do młodych ludzi.