Car Aleksander I - Konstanty - Mikołaj - dekabryści - notatki

Jeden z uczniów szkoły gimnazjalnej wilńskiej napisał na tablicy: niech żyje Konstytucja III Maja w rocznicę uchwalenia tejże konstytucji. Nadgorliwy dyrektor zawiadomił cara, Nowosilcowa. Nastąpiły silne aresztowania. Złamano Ukaz Carski. Ruchy Sudenckie nie nawoływały do bunty, lecz umacniały Polskę, dbały o to, aby nie zanikła jej NIEPODLEGŁOŚĆ – PATRIOTYZM. Dla Rosji była to działalność niebezpieczna.

Car Aleksander I był przeciwieństwem swojego ojca Pawła, który usilnie wspierał Napoleona i car Aleksander na to nie mógł pozwolić. Hipotetycznie zakłada się, że Aleksander (ojcobójca) mógł się dopuścić ojcobójstwa, królobójstwa. Paweł został zamordowany. W Rosji była dwa ugrupowania polityczne: zwolennicy Napoleona i WRF i jej przeciwnicy, do których należał Aleksander. Dlatego też wystąpił przeciwko swojemu ojcu. Dzięki Pawłowi masa ludzi, Polaków została uwolniona z więzień. Aleksander dochodzi do władzy po trupach. Ale w młodości był filozofem, gdyż uczył go sam filozof francuski Larus. Wychowywał się wraz z księciem Adamem Jerzym Czartoryskim, który w 1800 r. zakupił swojej matce Damę z Łasiczką. Aleksander z Czartoryskim wychowywali się w Rosji w ustroju anglikańskim. Byli przepojeni ideami wolnościowymi. Dla nich Napoleon był tyranem.

Wokoło księcia Adama rozwijała się silna grupa Puławskich, która uważała, że przyszłość Polski leży u boku Rosji, cara Aleksandra I.

Do 1819 społeczeństwo było przekonane, że królem Polski zostanie książe Adam. Ale do pewnego momentu 1819 car Aleksander zrozumiał, że Czartoryski jest poważnym zagrożeniem. Obawiał się, że jeśli uczyni z niego namięstnika to Polska może się rozwinąć i zagrozić Rosji. Dlatego wiedział, że jeśli namięstnikiem uczni Zajączka to on się nie wychyli. A Czartoryski poszedłby własną drogą, a tego nie chcemy – twierdzili Rosjanie.

W 1819 car Aleksander I wpadł w wizję mistyczną: chorobę psychiczną, opętanie. Zdominowała u niego świadomość zabójstwa, śmierci ojca. Chciał to odpokutować. Odsuwa się od władzy do zakonu. Niespodziewanie w grudniu 1825 roku umiera w Taganrogu. System prawosławny nakazywał wzgląd do pochówki przez 3 dni, aby każdy miał się możliwość pożegnać ze zmarłym. W tym czasie zniknęło jego ciało. Przypuszcza się, że chciał odpokutować swoje winy i skrył się w zakonie, gdzie umarł.
Car Aleksander I miał dwóch braci: Wielki Książe Konstanty i Mikołaj. Konstanty był starszy. Zgodnie z zasadą primogenitury miał został władcą WKK –był naczelnym wodzem wojska Królestwa Polskiego.

Poślubił on jednak Polkę szlachciankę: Elżbietę Gruzińska. Chciał się z nią ożenić, dlatego Mikołaj wykorzystał tą sytację szantażując go: jeśli chcesz wziąć ślub zrzeknij się tronu. I tak też uczynił, poszedł za głosem serca. W XII 1825 umiera car Aleksander I wszyscy byli przekonani, że królem zostanie Konstanty.

1825 w Rosji zawiązal się związek Dekabrytów: Pestel, Rylejew, Kachowski, Bestużew. (dekabr = grudzień). I tu nagle Mikołaj zostaje carem!!! Dekabryści wywołują powstanie. Zostali przez w ciągu kilku godzin rozgromieni. Wykryto powiązania dekabrystów z Towarzystwem Patriotycznym: wspólne powstani przeciwko carowi. 1826-27 powołano specjalną komisję w sejmie Królestwa Polskego. Skazania, aresztowania. Przywódca Krzyżanowski otrzymuje więzienie. Polska Komisja sejma na czele z Łubieńskim stwierdział, że ta działalność dekabrystów była przejawem patriotyzmu i zamieniono karę śmierci na 10 letnie więzenia. 1828 Sprzysiężenie Wysockiego.