"Monomachia" symbolika.

Utwór miał jeden główny cel jakim było zdemaskowanie prawdy o zakonnikach i ich prawdziwym życiu. Prawda o ówczesnym duchowieństwie była przerażająca. Z mnichów kpiono w Polsce od stuleci, ale w epoce oświecenia sprawa wyglądała zupełnie inaczej. W epoce tej pojawia się literatura antyklerykalna. Atakowano także wszelkie zakony kontemplacyjne według ich krytyków były one zbędne i nieużyteczne społecznie. Utwór miał na celu nie tylko obśmianie przywar duchowieństwa ówczesnego ale także nakreślenie samym mnichom co powinni zmienić w swoim funkcjonowaniu.

Prawdziwa cnota krytyk się nie boi. – to jeden z wielu charakterystycznych cytatów pochodzących z omawianego dzieła. Myśl ta oznacza, iż każda prawdziwie dobra cecha nie może zostać zagłuszona przez żadną namowę czy inną negatywną cechę. Należy ją także odczytywać jako zachęcenie do takiego postępowania, którego jesteśmy pewni, mimo sprzeciwów czy też krytyki ze strony osób trzecich.


Dzisiaj odczytujemy Monachomachię jako dość zabawną napisaną lekkim piórem komedię obyczajową, ale w czasach gdy dzieło to powstało nikomu nawet przez myśl nie przeszło by śmiać się z przywar lub zachowania mnichów. Monachomachia ówcześnie odczytywana była jako bardzo negatywne dzieło. Nie można było sobie wręcz wyobrazić tego, iż ktoś posiadał w sobie na tyle śmiałości, by podważyć autorytet jednej z wyższych klas czy sfer społecznych jakim było ówczesne duchowieństwo.