Skawiński jest głównym bohaterem "Latarnika" Henryka Sienkiewicza. Książka opowiada o życiu Polaka-tułacza. Skawiński jest bardzo interesującą postacią.
Główny bohater noweli był starszym mężczyzną, miał około siedemdziesiąt lat. Skawiński miał żołnierską postawę i ruchy. Mężczyzna brał udział w wielu walkach i powstaniach, m.in. w powstaniu listopadowym. Skawiński tułał się po świecie. Chciał w końcu gdzieś osiąść, gdyż był już zmęczony niekończącymi się podróżami. W końcu został latarnikiem. Ten zawód dawał mu oparcie i jedno stałe miejsce.
Skawiński był bardzo uczciwym człowiekiem. Cechowała go prawdomówność, sumienność i pracowitość. Zawsze należycie wypełniał swoje obowiązki. Latarnia było dla niego domem. Mężczyzna jednak bardzo tęsknił za Polską i o niej myślał. Już dawno ją opuścił i wiedział, że nie może do niej powrócić, jednak jego myśli były zawsze blisko niej. Bardzo tęsknił za nią i marzył o niej.
Skawiński z czasem zmienił się. Stał się obojętny na to, co się dzieje dookoła niego. Już go nie interesowała otaczająca rzeczywistość, a także inni ludzie. Bohater prawie w ogóle nie opuszczał swojej latarni.
Jego spokojne życie kończy się jednak. Latarnik otrzymał w paczce "Pana Tadeusza" Adama Mickiewicza. Książka wywołuje u niego wielkie wzruszenie. Skawiński czyta ją płacząc. Czyta "Pana Tadeusza' bardzo wnikliwie. Przez to zapomina zapalić latarni i traci swoją posadę. Znowu musi wyruszyć w nieznane, tułać się poszukując swojego miejsca na ziemi.
Skawiński był dobrym człowiekiem. Wzbudził we mnie wiele sympatii i współczucia. Był bardzo cierpliwy i konsekwentny. Gorąco kochał swoją ojczyznę, dlatego tak bardzo wzruszył się, gdy otrzymał jej namiastkę w postaci książki polskiego wieszcza.