Requiem dla snu

Przez caly okres mojego zainteresowania filmami psychologicznymi oraz tymi, z ktorych nierzadko wyplywa morał, nigdy nie doswiadczylam uczucia, ktore dawaloby mi pelna satysfakcje z ogladniecia. film, ktory jest przedmiotem mojej recenzji, czyli ' requiem dla snu' w reżyserii Darrena Aranofsky’ego spelnil moje oczekiwania w 100 procentach. film to historia czterech mieszkancow Coney Island; dealera narkotykow- harrego, jego dziewczyny-marion, ich przyjaciela -Tyrone oraz starszej kobiety i matki harrego-sarze. kazda postac ma swoj wielki wplyw na film i przedstawia inne problemy oraz przeszkody, ktorych z pozoru nie widzimy w pieknym na pozor swiecie kariery i slawy .Bohaterowie pod wplywem wielkiej checi spelnienia marzen calkowicie gubia sie w wielkim swiecie, popadaja w nałogi -robia to czasem nie swiadomie. sara to starsza kobieta nieustannie ogladająca teleturnieje. jej ogromna ochota na wsytapienie w jednym z nich powoduje ze postanawia schudnac. udaje sie do lekarza ktory daje jej mase tabletek-kazda na inna pore. okazuje sie ze te produkty to nic innego niz amfetamina. kobieta bardzo szybko popada w obsesje , nalogi . jej swiat odwraca sie do gory nogami: widzi jak poruszaja sie przedmioty, slyszy glosy. po pewnym czasie kobieta nie przypomina samej siebie z przed kilku miesiacy. harry jest mlodym czlowiekiem pelnym radosci zycia. prowadzi takze swoj maly biznes narkotykowy, co powoduje ze sam zazywa najgorsza z mozliwych substancji, mianowicie heroine. w filmie mamy okazje zobaczyc przerazajaca scene; odsloniecie przez niego zakazonego ramienia. bardzo chce skonczyc z nalogiem jednak jest to silniejsze od niego i przegrywa swa walke. marion to piekna dziewczyna przed ktora staje wiele mozliwosci rozwoju kariery oraz zycia prywatnego, jednak podobnie jak jej chlopak coraz bardziej pograza sie w nalogu, ktory w bardzo szybkim tepie ja wykancza. dla heroiny gotowa jest zrobic wszystko, dlatego w filmie widzimy wiele scen w ktorych w zamian za nia oddaje swoje cialo. tyrone natomiast to czlowiek pragnacy szczescia oraz zycia pelnego imprez, zabawy. po pewnym czasie pragnienie to przeksztalca sie w uzaleznienie od najciezszych narkotykow. autor filmu wzbogacil go o wiele ciekawych srodkow wyrazu takich jak np. sceny w zwolnionym lub przyspieszonym tempie, podzielony ekran, czarno-białe wstawki a także ujęcia, w których przedmioty martwe zaczynają mówić. dzieki temu staje sie on bardziej realistyczny i przyspiesza dzialanie wyobrazni widza. aktorzy zagrali swoje role w najlepszy sposob jaki sie dalo. kazda z wypowiedzi, wszystkie ich zachowania ruchy powoduja ze widz neisamowicie zaglebia sie w daną sytuacje oraz jest zmuszony do przemyslen. Na pewno nie jest to latwy do zrozumienia a takze typowy dla ameryki film konczacy sie tzw"happy end-em', do ktorego przezwyczaili sie wszyscy prosci ludzie nie sklonni do refleksji oraz zastanowienia nad tym, po co tak na prawde powstala dana opowiesc. ludzie wola obejzec taki film poneiwaz pod natlokiem wlasnych problemow oraz trudnosci zycia codziennego chca chociaz na chwile wejsc do swiata w ktorym wszystko jest kolorowe i pomimo przeszkod konczy sie szczesliwie. jednak ta opowiesc na pewno nie jest jedna z nich. harry zostal bez reki, marion sprzedala wlasne cialo, sara wyladowala w psychiatryku zas tyrrone w wiezieniu za posiadanie narkotykow. autor nie skupil sie na tym aby pouczyc widza aby nigdy nie sie siegal po narkotyk . powstal on z woli pokazania ludziom prawdziwych realiow na jakie skazane sa osoby stosujace takiego rodzaju uzywki. jestem pewna ze kazdy po ogladnieciu 'requiem dla snu' chocby na chwile pograzy sie w niesamowitej ciszy i checi zastanowienia sie nad wsyzstkimi wydarzeniami jakie mialy miejsce w filmie. polecam go wszystkim, ktorzy chca zobaczyc cos calkowicie odrebnego od prostych, tradycyjnych produkcji wspolczesnych rezyserow.