Kordian i Werter jako bohaterowie romantyczni

Romantyzm to epoka w historii sztuki i literatury, trwająca od lat 90. XVIII wieku do lat 40. XIX wieku. Kierunek ten powstał jako reakcja na zmiany społeczne i polityczne spowodowane rewolucją francuską i przemysłową. Był on też formą buntu przeciwko ustalonym regułom społecznym, które rządziły społeczeństwami epoki Oświecenia. Romantycy negowali poznawanie świata za pomocą rozumu. Byli to też ludzie, którzy czuli się odrzuceni przez społeczeństwo, mający wrażenie,iż nikt ich nie rozumie. Człowiek taki buntował się przeciw powszechnie przyjętym zasadom. Bohaterowie romantycznie związani są nierozerwanie z przeżywaniem mocno emocjonujących przygód. Ukazuje to teorię dominacji emocji nad rozumem, co było tak charakterystyczne dla tej epoki. Miłość romantyczna często doprowadzała bohatera do śmierci lub po prostu tragedii.

„Cierpienia młodego Wertera” to utwór napisany przez Johanna Wolfganga Goethego. Do jej napisania przyczyniły się osobiste doznania autora. Głównym wątkiem powieści jest przeżywanie nieszczęśliwej miłości. Główny bohater oddał swoje serce kobiecie,Lottcie, która była zaręczona z innym mężczyzną. Problem polegał na tym, że ów mężczyzna był przyjacielem głównego bohatera. Werter , bo tak się nazywał, nie chciał wkraczać między swojego przyjaciela a jego ukochaną. Nie chciał się ujawnić, więc cierpiał wewnętrzne katusze.

Cała powieść jest napisana w formie listów. W większości listy te są adresowane do przyjaciela Wertera - Wilhelma. Przedstawiony fragment to jeden z nich. Został napisany 22 sierpnia. Werter opisuje w tym liście swoje nieszczęście. Użala się nad sobą,nad swoim stanem emocjonalnym. Wie,że nigdy nie będzie z ukochaną i to go dołuje. Jest niezdecydowany i nie wie co ze sobą zrobić. Bohater też skarży się na swój „status zawodowy”. Nie wie co ma ze sobą zrobić. Wyrażają to słowa : „Wszystkie me żywotne siły zamieniły się w niespokojną gnuśność; nie mogę być bezczynny i nie mogę też wziąć się do czegokolwiek.” Wykazuje to jego brak chęci do życia. I zdołowanie. Słabnie nawet jego popęd do czytania książek: „ […] i wszystkie książki są mi wstrętne”. Werter zastanawia się też, jak wyglądałoby jego życie gdyby pracował jako zwykły urzędnik. Bohater też zazdrości Albertowi – mężczyźnie, który jest zaręczony z Lottą , pracy. Mówi,że chętnie znalazłby się na jego miejscu. Werter bardzo chce jakoś zmienić swoje życie, nie wie jednak jakie miałoby to skutki , dlatego boi się tego i w rzeczywistości praktycznie nic z tym nie robi.

W trochę innym świetle są pokazane losy Kordiana, tytułowego bohatera dzieła autorstwa Juliusza Słowackiego. Pierwszy fragment pochodzi z aktu pierwszego, sceny pierwszej. Jak można zauważyć jest to początek utworu. Fragment ten to przedstawienie postaci Kordiana. Dowiadujemy się z niego ile bohater ma lat i co aktualnie robi. Kordian zastanawia się nad samym sobą , duma nad własnym życiem.

Kolejny fragment tego utworu to monolog głównego bohatera, pochodzi on również ze sceny I , tego samego aktu. Dowiadujemy się ,że bohater jest szargany emocjami. Ma wiele różnych i zmiennych nastrojów. Do życia nie jest nastawiony pozytywnie, wręcz apatycznie i postrzega jest jako coś co nie ma w sobie sensu.

Kordian jest stęskniony za głębokim uczuciem, zaangażowaniem i popełnianiem szlachetnych czynów. Nie potrafi jednak zabrać się do działania. Mówi,że ma w sobie wiele emocji, jest zagubiony, że jego myśli są jak niepoukładane szumy. Bohater nie wierzy we własne siły. Jest świadomy, że wszystko, co do tej pory zrobił, nie przyniesie upragnionego wyzwolenia, nie pozwoli mu przeżyć czegoś wyjątkowego.

Na końcu owego fragmentu dowiadujemy się, że Kordian chce dokonać czegoś wielkiego,lecz nie starcza mu na to odwagi. Prosił Boga, aby poukładał jego rozbiegane myśli. Chciał też aby Bóg nadał sens jego życiu. W zamian za to Kordian zobowiązał się zrobić wszystko co w jego mocy aby wypełnić zadanie. Mógłby nawet przypłacić za to życiem. Mówią o tym słowa: „ Na twarzy ja pokażę, popchnę serca biciem, Rozdzwonię wyrazami i dokończę życiem.”

Zarówno Kordian, jak i Werter to bohaterowie romantyczni. Oboje mają sprzeczne myślenie co do otaczającej ich rzeczywistości. Łączy ich także pragnienie szczęśliwej miłości i rozczarowanie z powodu jej braku. Jednocześnie cierpienie z powodu nieszczęśliwej miłości doprowadziło obu tych bohaterów do zguby. Obydwóch bohaterów łączyła także „choroba wieku”. Można to wytłumaczyć jako chorobę epoki romantyzmu. Zarówno jedna jak i druga postać zostawia nam wiele do myślenia. Pozwala nam się zastanowić czy zachowania i działania bohaterów naprawdę mają sens. Oba utwory dają nam też przesłanie,że młodość rządzi się swoimi prawami. Mimo tego jednak, nigdy nie powinniśmy polegać tylko na uczuciach, ale czasem też zastanowić się co jest dla nas najlepsze.


Posiłkowałam się innymi pracami, więc mogą być podobne zdania, lecz na pewno nie są takie same.
Poza tym, jestem autorką wypracowania.