Wycieczka rowerowa w okolice goleniowa szlak czerwony

TRASA NR 1 ZNAKI CZERWONE „GMINNE KRAJOBRAZY" (GOLENIÓW - ŻDŻARY - ŁANIEWO - KRĘPSKO - DRZEWO POKOJU - ŻDŻARSKA ŁĄKA - GOLENIÓW) DŁUGOŚĆ TRASY ok. 20 km


Trasa średnio trudna, w większości wiedzie polnymi i leśnymi drogami, często piaszczystymi, drogą szutrową i asfaltem.
0.0 km Wyjeżdżamy spod Bramy w ulicę Słowackiego, na skrzyżowaniu skręcamy w lewo, dalej na rozdrożu w prawo w ulicę Wojska Polskiego, przy posesji nr 30 skręcamy jeszcze raz w prawo i zaraz w lewo na leśną ścieżkę. Wśród wysmukłych sosen, pięknych brzóz, w cieniu dębów dojeżdżamy do ulicy Ogrodowej i drogi nr 3.
1.3 km Uwaga! Droga nr 3. Obowiązkowo PRZEPROWADZAMY ROWERY . Należy zachować szczególną uwagę.
Wjeżdżamy drogą asfaltową do wsi Żdżary. Żdżary to niewielka wieś sołecka, której najstarsze ślady osadnictwa sięgają epoki neolitu. Odkryto tu w końcu XIX w. osadę ludności kultury ceramiki sznurowej pochodzącą z ok. 2000 lat przed Chrystusem. Znaleziono tu również z czasów kultury łużyckiej (ok. 800 lat przed Chrystusem) grób ciałopalny, urny z prochami ludzkimi, wisiorki, naczynia i szczyt włóczni z brązu. Po upadku kultury łużyckiej powstała tu dłuższa pustka osadnicza, wróciła puszcza, bagna i wrzosowiska. Po roku 1314 tereny te stały się własnością Goleniowa, który tu w początkach XIX w. założył wieś kolonizacyjną, o nieregularnej zabudowie, rozrzuconą na rozległym terenie, z najważniejszą osadą przy leśnej drodze od strony Modrzewia, gdzie do dzisiaj stoi pomnik pamięci tych, co zginęli na frontach I wojny światowej. Wieś nazywała się Eichberg (Dębia Góra) i tak nazywała się zaraz po wojnie, później zamieniono na Żdżary. Obecna zabudowa pochodzi w głównej mierze z początków XX w., natomiast główna oś wsi - wokół drogi asfaltowej - przesunięta jest bardziej na północ.
2.6 km Obok krzyża z maleńką kapliczką Matki Boskiej Licheńskiej skręcamy w lewo w żużlówkę, za transformatorem ponownie skręcamy w lewo. Przed nami kilka rozrzuconych zabudowań po jednej i drugiej stronie utwardzonej drogi gruntowej, pola uprawne, łąki, pastwiska i zielona ściana lasu. Wokół słychać muzykę wiatru, która płynie wśród pól, łąkami, odbija się od drzew i wraca jak echo, aby wtopić się w rozległe przestrzenie.
3.8 km Dojeżdżamy do lasu, skręcamy w prawo i prosto jego brzegiem jedziemy dalej w cieniu gęstwiny. Droga miękka, piaszczysta, z prawej dorodny dąb i ścieżka prowadząca do zagrody w polu. Dawniej była to główna ulica, przy której stało wiele zagród, poczta, posterunek policji i szkoła. Dzisiaj zostały po nich tylko ślady fundamentów i zdziczałe drzewa owocowe, które przetrwały długą próbę czasu. Po prawej stronie na niedawnym zrębie, ukryty w kępach krzewów czeremchy, znajduje się pomnik „Kamień Pamięci" upamiętniający tych, którzy pochodzili z tych stron i zginęli na frontach I wojny światowej. Po obejrzeniu pomnika ruszamy dalej, z lewej trzy ogromne buki a za nimi droga gruntowa odchodząca w lewo do wsi Modrzewie.
5.8 km Dojeżdżamy do leżącej z lewej strony drogi, daleko od innych - zagrody z tabliczką nr 14 z nazwą wsi Łaniewo. Łaniewo to niewielka wieś oddalona zaledwie 6,5 km od Goleniowa. Założona została na początku XIX w, a niemiecka jej nazwa to Langenhals. Zabudowa wsi jest liniowa, luźna, obustronna, głównie wzdłuż drogi żużlowo-piaskowej, utwardzonej. Obecna zabudowa pochodzi w większości z początków XX w. Przystajemy i staramy się chociaż na chwilę zatrzymać czas, pejzaż jak z obrazów impresjonistów. W dali ciche senne chaty rozrzucone wśród pachnących pól uprawnych. Pachnie miodem lipowym. Jedziemy dalej, przy krzyżu skręcamy w lewo na utwardzoną drogę. Z prawej na początku wsi z nr 1 najładniejsza, zadbana chata w biało-czarną kratę z fragmentami okiennic z roku 1891.
7.5 km Opuszczamy wieś, skręcając w prawo na drogę asfaltową Modrzewie - Krępsko - Stepnica.
8.0 km Wjeżdżamy do wsi Krępsko. Z lewej za krzyżem resztki starodrzewia, dalej z prawej za ukwieconą plebanią na niewysokim wyniesieniu kolejny starodrzew na zniszczonym cmentarzu. My skręcamy w prawo w ulicę Kościelną do widocznego już z daleka kościoła p.w. Królowej Polski.
Krępsko to wieś sołecka. Położona ok. 7 km od Goleniowa, założona w roku 1748 przez von Hacka architekta nadwornego króla pruskiego Fryderyka II ( stąd nazwa wsi Hakenwalde), później została własnością Goleniowa. Wieś szybko się rozwijała, w poł. XIX w liczyła już ponad 100 zagród i 615 mieszkańców. Należała do większych wsi Goleniowa, posiadała gorzelnię, wiatrak, dwie kuźnie, szkołę i kościół, dużą rolę odgrywała hodowla owiec i rzemiosło. W roku 1925 na wsi mieszkało 810 mieszkańców. Po roku 1945 zmienił się charakter wsi. Mimo słabych ziem, wieś z usługowo - rolniczo - rzemieślniczej przekształciła się w typowo rolniczą. Obecna zabudowa pochodzi w głównej mierze z przełomu XIX i XX w. Ma charakter wsi rozproszonej przy kilku drogach. We wsi znajdują się 2 sklepy spożywcze, bar piwny, poczta, szkoła podstawowa i kościół. Na uwagę zasługuje kościółek zbudowany z czerwonej cegły w roku 1932, bezstylowy, orientowany, który warto obejrzeć. Po otrzymaniu klucza na plebani możemy wejść do środka. Wnętrze salowe bez wydzielonego prezbiterium, w ołtarzu krzyż, z którego Chrystus wyciąga do nas ramiona z boku Matka Boska Częstochowska - cicha zapatrzona w nas, otwarta dla wszystkich serc.
Za kościołem jeden z najstarszych budynków we wsi z niemieckim numerem 53 i datą 1880 r. Po przeciwnej stronie nowy budynek szkoły podstawowej noszącej imię „Jana Pawła II". Mijamy domy i zagrody, jedne ciche i dyskretne, inne krzyczące swoimi nowymi elewacjami wszędzie dużo kwiatów. Z prawej przy wysokich trzech brzozach - maleńki sklepik spożywczy, możemy tu przystanąć uzupełnić napoje i odpocząć chwilę przed dalszą drogą.
9.2 km Skręcamy w lewo w ulicę Leśną, którą wyjeżdżamy ze wsi. Z prawej leśniczówka w pięknych kwiatach i iglakach i droga do szkółki leśnej. My jedziemy dalej, mijamy kilka zagród i kolejną leśniczówkę, tym razem z lewej, i nieśpiesznie opuszczamy gościnną wieś nad Krępą za mostkiem.
10.5 km Na rozwidleniu dróg skręcamy w prawo. Po 500 metrach drogowskaz do punktu czerpania wody w prawo, my jedziemy prosto drogą wśród wejmutek, sosen i świerków.
11.3 km Skrzyżowanie dróg. Z boku słupek kamienny z cyfrą 718, my skręcamy w prawo.
11.4 km Z prawej maleńki ogrodzony tyczkami parking, gdzie warto się zatrzymać. Przed nami najwyższy i największy świerk w okolicy nazwany „drzewem pokoju" zasadzony z okazji zjednoczenia Niemiec. Obok kamień z wykutym napisem „Friedenstanne"-10 Mai 1871. Wspaniałe miejsce - omszone pnie po ściętych świerkach, wykroty, wysokie buki, krzewy czeremchy, pełne uroku liczne pajęczyny, postrzępione paprocie, wijąca się zakolami struga i wspaniałe trele ptaków. Ruszamy dalej, z prawej strony mijamy ogrodzoną szkółkę leśną. Pośród sosnowego młodnika dojeżdżamy do „białej drogi" szutrowo -betonowo -asfaltowej Krępsko - Miękowo.
12.8 km Skręcamy w lewo. Droga wiedzie teraz pośród lasu dojrzałego, przeplatanego młodnikiem z brzozą w podszyciu i bogatym runem jagodowym. Jedziemy powoli, uciekające widoki urzekają nas swoim pięknem. Jakże ważne jest teraz choć na chwilę zatrzymać się, wejść głębiej w las. Możemy tu w ciszy i spokoju odreagować stresy otaczającego nas świata i odzyskać zagubiony spokój. Powietrze przepojone zapachem żywicy, wiatr cicho kładzie się w gałęziach drzew. Po chwili, pełni energii wracamy na szlak.
14.6 km Skrzyżowanie z oznakowaną leśną drogą turystyczną Goleniów -Stepnica, skręcamy w prawo w kierunku Goleniowa. Po obu stronach wysokie świerki, wdzięczne modrzewie, wspaniałe sosny, przez których ciemne czapy sączą się w dół promienie światła, tworząc smugi tajemniczego nastroju.
15.8km Rozdroże, trzymamy się prawej drogi, jak wskazuje drogowskaz, jedziemy w szpalerze rozłożystych dębów.
16.1 km Kolejne rozwidlenie, trzymamy się nadal prawej drogi dojeżdżając do skraju lasu.
16.2 km Przed nami żdżarska łąka, pełna kretowisk, za nią rozrzucona wśród pól niewielka wieś Żdżary. Stara legenda głosi, że dawno temu na tej łące uboga dziewczyna zerwała magiczną czterolistną koniczynę, ucałowała jej listeczki i pomyślała - gdybyś tak przyniosła mojemu ojcu szczęście, on tak ciężko pracuje. Gdy wróciła do rozpadającego się domu zobaczyła uszczęśliwionego ojca, który wyorał skarb złotych monet. Cieszyli się wszyscy długo. Później ojciec kupił duży łan ziemi z łąką i postawił na maleńkiej górce obok starych dębów piękny dom. Pomógł również swoim najbliższym, którzy podobne domy postawili obok. Na pamiątkę nazwano powstałą wieś Dębią Górą ( po niemiecku Eichberg). Tak nazywała się również po wojnie, później nazwano ją Żdżary i tak już pozostało do dziś. Skręcamy w prawo i drogą wzdłuż brzegu lasu dojeżdżamy do rozdroża na którym skręcamy w lewo.
17.0 km Wyjeżdżamy z lasu na drogę asfaltową wsi Żdżary, z prawej zabudowania.Dalej obok starych i nowych domów rozrzuconych z jednej i drugiej strony drogi, jedziemy przez wieś do trasy nr 3.
19.3 km Uwaga! Schodzimy z rowerów, i uważając przechodzimy przez drogę nr 3.
Wjeżdżamy w ulicę Ogrodową, kończąc wycieczkę