Znaczenie Oceanów

Woda jest jednym z najbardziej rozpowszechnionych związków chemicznych na Ziemi. Stanowi ¾ powierzchni Kuli Ziemskiej i decyduje o życiu organizmów żywych. Wchodzi w skład : organizmów żywych, stanowi środowisko ich życia, jest składnikiem pożywienia, jest dobrym rozpuszczalnikiem, umożliwia przemianę materii. Umożliwia rozwój rolnictwa, przemysłu i gospodarki komunalnej. Całkowita ilość wody w przyrodzie jest stała. Woda dzięki możliwości zmiany stanu skupienia podlega stałemu krążeniu w przyrodzie. Globalny ekosystem lądowy uzależniony jest od zasobów wód słodkich, stanowiących niewielki procent wszystkich wód. Problemy z zaopatrzeniem w wodę występują najdotkliwiej w krajach zwrotnikowych i podzwrotnikowych obfitujących w obszary pustynne. Zasoby wodne Polski cech*je duża zmienność sezonowa i nierównomierność rozmieszczenia terytorialnego. Polska należy do najuboższych w zasoby wodne krajów Europy. Średni odpływ wód powierzchniowych wynosi 60 km.3, co daje 1,6 tys. m3 na mieszkańca .Jest to 3-krotnie mniej niż średnio w Europie i 5-razy mniej niż na świecie.Wody naturalne można podzielić na wody morskie-słone i wody śródlądowe-słodkie. W zależności od pochodzenia dzielimy je na wody: opadowe ( atmosferyczne), powierzchniowe i podziemne Bardzo niewielką część zasobów wody słodkiej na Ziemi, tworzą wody biologiczne, – czyli te w organizmach żywych. Dla samych organizmów wody te są bardzo ważne. Chciałbym to zobrazować na przykładzie organizmu ludzkiego. Woda charakteryzuje się wysokimi wartościami pewnych stałych fizycznych. Przede wszystkim ma bardzo wysokie ciepło właściwe. Ze względu na dużą wartość ciepła właściwego wody można w niej zgromadzić duże ilości ciepła. To tłumaczy wpływ mórz i oceanów, a także prądów morskich na klimat. Ciepło zgromadzone w lecie jest następnie oddawane zimą. Podobnie jest z dniem i nocą. Ciepło nagromadzone w dzień jest oddawane w nocy. Dlatego też wybrzeża oceanów mają łagodniejszy klimat i mniejsze amplitudy dobowe, niż rejony położone w głębi lądu. Duże ciepło parowania wody ma ogromne znaczenie dla organizmu. Nasz stałocieplny organizm nie znosi większych wahań temperatury. W przegrzanym środowisku ciało człowieka się poci. Pot składa się w 99 % z wody, która parując ochładza organizm, a więc pobiera dużą ilość ciepła. Obieg wody w przyrodzie można podzielić na obieg mały i obieg duży. Obieg mały obejmuje parowanie z powierzchni mórz i oceanów i opad wyparowanej wody w postaci opadu atmosferycznego znów do oceanu. Obieg duży włącza również krążenie wody na lądzie. Wyparowana woda jest transportowana w postaci pary wodnej nad kontynent i tam jako opad dostaje się na ziemię. Następnie dąży do przedostania się różnymi drogami z powrotem do oceanu. Część wód może infiltrować w głąb ziemi i przepływać jako spływ podziemny, część zostanie wykorzystana przez rośliny i po procesie transpiracji zostaje oddana do atmosfery gdzie znów podlega procesom chmurotwórczym. Część wód będzie podlegać spływowi powierzchniowemu i zasili rzeki. Po przedostaniu się do oceanu proces zaczyna się od nowa. Na wszystkich etapach zachodzi parowanie pod wpływem energii słonecznej i pewna ilość wody zostaje zwrócona do atmosfery. Siłami napędowymi obiegu wody jest energia promieniowania słonecznego i siła ciężkości. Pod wpływem ciepła paruje ona ze wszystkich organizmów, gleby, zbiorników i lodowców, a pod wpływem siły ciężkości opada w postaci śniegu, gradu czy kropli deszczu. Również dzięki grawitacji woda zostaje zatrzymana w korytach rzek, jej ruch w wodach gruntowych przebiega w odpowiedni sposób. Ziemia absorbuje opady atmosferyczne i gromadzi je w postaci wód gruntowych. W niektórych miejscach wody te wydostają się na powierzchnię dając początek źródłom. Te zaś biorą udział w powstawaniu strumyków, które łącząc się tworzą większe strumienie, a następnie rzeki. Mogą one wpadać do mórz i oceanów zamykając w ten sposób obieg wody w przyrodzie. Kolejnymi szkodami dla obiegu wody jest jej zanieczyszczanie przez różnego rodzaju związki chemiczne. Kwaśne deszcze powstają w wyniku dostawania się do atmosfery dużych ilości szkodliwych substancji pochodzących z dymów fabryk, spalin samochodowych czy też częstych pożarów, które ostatnio coraz częściej pojawiają się na wyschniętych obszarach przez nieuwagę turystów zaśmiecających albo łatwopalnymi albo łatwo skupiającymi promienie świetlne przedmiotami. Takie deszcze nie tylko zakłócają naturalne procesy środowiskowe, np. zakwaszanie gleby, ale także niszczą lasy i zabytkowe budynki. Polskim przykładem oddziaływania kwaśnych deszczów mogą być przepastne niegdyś lasy Karkonoszy i Gór Izerskich. Opady atakują drzewa zarówno od strony igieł i gałęzi, jak też i od strony korzeni, gdy zanieczyszczona woda deszczowa wsiąka w glebę. W rezultacie, na znacznych przestrzeniach dostrzec można martwe połacie lasów i kikuty uschniętych potężnych świerków. Wody gruntowe, występujące głębiej, w strefie saturacji, nad którą znajduje się strefa aeracji, pełniąca rolę filtra dla zasilających te wody opadów atmosferycznych, wykorzystywane głównie w rolnictwie, a także do celów komunalnych. Strefa saturacji, czyli strefa nasycenia wodą jest to warstwa skalna przepuszczalna, ograniczona od góry zwierciadłem wody podziemnej, a od dołu warstwą skalną nieprzepuszczalną. W strefie saturacji wszelkie przestrzenie, szczeliny i próżnie są wypełnione wolną wodą, (czyli taką, która może się swobodnie przemieszczać i którą można eksploatować), powstaje wskutek przesiąkania w dół wód opadowych, które napotkawszy skałę nieprzepuszczalną zatrzymują się i zaczynają wypełniać wolne przestrzenie, podnosząc stopniowo zwierciadło wody podziemnej. Krążenie wody obejmuje, więc atmosferę, litosferę i biosferę a jej wzór pozostaje zawsze niezmieniony - H2O – niezależnie czy jest w postaci pary wodnej, lodu czy najbardziej znanej – cieczy.