Charakterystyka porównawcza Stanisławy Bozowskiej i Pawła Obareckiego.

Opowiadam się za postawą Stanisławy Bozowskiej czy Pawła Obareckiego – charakterystyka porównawcza.

W utworze Stefana Żeromskiego pt. "Siłaczka" na przykładzie głównych bohaterów, ukazane są dwie postawy, jakie zazwyczaj człowiek wybiera wżyciu. We współczesnym świecie większość ludzi opowiada się po stronie Pawła Obareckiego. Nic dziwnego, zmusza ich do tego wiele czynników: środowisko zycia, otaczający ich ludzie itp. Według mnie, to jednakpostawa Stasi Bozowskiej jest godna naśladowania. Mimo iż umiera w kwiecie wieku, nie zrealizowawszy do końca planów zyciowych, odnosi zwycięstwo w przeciwieństwie do Pawła, który wyrzekłszy się swoich ideałów, prowadzi marną, pozbawioną sensu egzystencję na prowincji.
Co stanowi przyczynę jego klęski?
Może zbyt wątła i krucha wiara w wartości, które głosił a może to, że był zbyt słaby, aby stanąć do walki z elitą Obrzydłówka.
Początkowo obydwie postacie mają ze sobą wiele wspólnego. Ona – biedna studentka pełna zapału, za wselką cenę dążąca do wytyczonego celu, uparcie broniąca swoich ideałów. On – również ubogi student, z głową pełną pomysłów, zdolny, ale trochę leniwy. Spotykają się w domu młodego małżeństwa. Paweł posuwa się nawet do oświadczyn, ale Stasia zbywa go uśmiechem. Ich drogi rozchodzą się, dając początek nowemu etapowi w życiu każdego z nich. Bozowska przyjmuje posadę guwernantkiw bogatym domu, wyjeżdża na Podole. Paweł – świeżo upieczony lekarz przyjeżdża do Obrzydłówka i rozpoczyna praktykę. Na początku jest pełen energii, zapału, chęci niesienia pomocy innym. Stopniowo pod wpływem represji ze strony miejscowej ludności, poddaje się.
Nie widząc efetów swojej pracy, narazony na wrogość i kpiny, szykanowany, popada w pewnego rodzaju odrętwienie. Upodabnia się do otoczenia. Jest zbyt słaby, by bronić wartości, w które wierzy. Wyznaje zasadę: "Dawajcie pieniądze i wynoście się". Już nie jest tym samym człowiekiem.
Pewnego dnia zostaje wezwany do chorej nauczycielki. Rozpoznaje w niej Stasię Bozowską. Dziewczyna ta posiadająca niewzykle silną osobowość jest wierna swoim ideałom do końca. Żyjąc samotnie (zawspółlokatorkę mając jedynie starszą kobietę przyjętą z życzliwości), w skrajnej nędzy, w koszmarnych warunkach, nie dba o siebie, odrzuca wszelkie wygody na rzecz krzewienianauki. W przeciwieństwie do Obareckiego nie poddaje się. Niepowodzenia i przeciwności losu stanowią dla niej wyzwanie. W wolnych chwilach pisze "Fizykę dla ludu". Jest ambitna, z niezwykłym uporem dąży do likwidacji analfabetyzmu. Pracuje z biednymi wiejskimi dziećmi, których edukacją nikt prócz niej nie jest zainteresowany. Ale upór i ambicje nie są w stanie jej pomóc. Tryb zycia, jaki prowadziła, w krótkim czasie stał się przyczyną choroby, której nie była w stanie pokonać. Umiera na tyfus ku rozpaczy Obareckiego, który nie może jej uratować. Wstrząśnięty śmiercią dziewczyny zaczyna zdawać sobie sprawę z popełnionego błędu. Ale ten stan jest chwilowy. Zmiany, jakie zaszły w psychice tego cżłowieka, są zbyt duże i zbyt glęboko zakorzenione, by mógł on się zmienić. Po krótkim czasie wszystko wraca do normy.
Wydawać by się mogło, że Stasia poniosła klęskę. Zapłaciła najwyższą cenę za swoje dążenia i wartości, w jakie wierzyła. Nie poddała się jednak. Az do końca pozostała wierna swoim ideałom. W tej wątłej i niepozornej dziewczynie kryła się niezwykła siła, która pozwoliła jej odnieść zwycięstwo. Dzięki jej poświęceniu i pracy wiejskie dzieci potrafiły czytać i pisać, co w tamtym okresie było dużym osiągnięciem. Podobnie jak Obarecki nie miała nikogo, kto mógłby podtrzymać ją na duchu, nikogo kto stanowiłby dla niej oparcie. Samotnie zmagała się z losem i w pełni zasłużyła na zwycięstwo.