Opis przeżyć wewnętrznych Odyseusza.

Odys swoją pychą po zdobyciu Troi rozgniewał bogów i dlatego wiele lat musiał tułać się po morzach i oceanach. Z wielu przygód udało mu się wyjść zwycięska, ale po spotkaniu z potworami morskimi stracił towarzyszów i swój statek.
Gdy płynął samotnie na tratwie, odczuwał radość, że uniknął pożarcia przez Scyllę i Charybdę. Wesoły żeglarz rozpiął żagle i sprawnie sterował nie mogąc zasnąć.
Nie podobało się to Posejdonowi, który spędził chmury i zmącił morze. Zauważywszy to Odys przeraził się. Zaczęły mu drżeć kolana i łomotac serce. Jęknął z żalu, że nie zginął w bohaterskiej walce, lecz przyjdzie mu stracić życie samotnie na morzu.
Gdy tak myślał, wielka fala uderzyła na niego. Mężczyzna wpadł od wody i z przerażeniem czekał na śmierć. Na szczęście, mimo wycieńczenia, udało mu się pochwycić tratwę. Usiadłna środku, szczęśliwy, że nie zginął.
Po długim dryfowaniu po morzu pomogła mu Leukotea. Podarowała Odysowi namiotkę, która miała pomóc w dopłynięciu do lądu. Żeglarz nieufnie przyjął podarunek, nie wierzył w jej moc. Długo bił się z myślami i sercem, co należy zrobić.
Gdy jednak Posejdon znowu zaatakował, Odys założył namiotkę i skoczył do wody. Dzięki pomocy Ateny, szczęśliwie dopłynął do lądu.