Porównaj bohaterów greckich z cierpiącym Hiobem i Abrahamem. Jaki był stosunek do ciepienia starożytnych Greków, a jaki Hebrajczyków? Czy konflikt tragiczny jest mozliwy w świecie rzadząnym przez sprawiedliwego Boga? Zadnie z ksiązki pt."P

Każdy człowiek pragnie być szczęśliwy. Wciąż podejmuje wysiłek, aby uzyskać zadowolenie i radość z życia, a omijać zło i nieszczęście. Jednak nie zawsze jest to możliwe, bo cierpienie jest częścią ludzkiego życia i nikt nie może się go wyzbyć. Towarzyszy mu od samych narodzin, poprzez dojrzewanie aż do śmierci. Musi nauczyć się z nim żyć, choć trudno jest pogodzić się z cierpieniem. Jednak dzięki cierpieniu zmienia się spojrzenie na świat i innych ludzi. Prawdopodobnie, dlatego tak często cierpienie obecne jest w literaturze od najdawniejszych czasów.
W tragediach antycznych bohaterowie cierpią po to, aby wypełnił się los, który jest ich wyrokiem. Cierpienia nie może uniknąć Edyp, bohater tragedii Sofoklesa, nad którym ciąży fatum. Edyp nie jest człowiekiem ani całkowicie złym, ani dobrym. Los, który go spotyka, spowodowany jest klątwą , która spadła na jego przodków. Bohater w żaden sposób nie może uciec od przeznaczenia, mimo iż próbuje. Cierpienie Edypa nie było zasłużone, bohater ten bowiem w niczym nie zawinił, a wskutek zbłądzenia musiał ponieść konsekwencje. Życie Edypa było po prostu dopełnieniem przepowiedni, zrządzenia fatum, którego, jak wiadomo, nie mógł uniknąć. Bohater nie znał swojego pochodzenia, nie wiedział, że już w chwili urodzenia wiadomym było, że stanie się mordercą ojca i ożeni się z matką sam nie jest w stanie nic zmienić, chociaż o tym nie wie. Jako władca Teb stara się dobrze rządzić i dba o poddanych, jednak bogowie przypominają sobie o nim i zaczynają zsyłać na Teby nieszczęścia. Przepowiednia i rozmowa z Terezjaszem uświadamiają mu, że jest mordercą i żyje w kazirodczym związku. Bardzo cierpi, ale niczego nie może już zmienić, postanawia się sam ukarać. Najpierw wykłuł sobie oczy, a następnie opuszcza swoje dzieci i wyrusza na wygnanie. W Historii Edypa tragiczne jest to, że jego los całkowicie zależał od bogów i chociaż był niewinny skazany był na okrutne cierpienie.
Inna bohaterka tragedii greckiej, córka Edypa również wskutek przeznaczenia skazana została na cierpienie. Ona również musiała pokutować za grzech swoich przodków. W przeciwieństwie do Edypa wiedziała, co ją spotka, gdy sprzeciwiła się postanowieniu króla i pogrzebała swojego brata. Stanęła przed tragicznym wyborem, musiała odrzucić prawo świeckie, a postąpić według praw boskich. Broniła swoich przekonań religijnych, według których niepogrzebanie zmarłego skazuje jego dusze na wieczną tułaczkę. Antygona jest młodą dziewczyną , ma narzeczonego, ale mimo to decyduje się złamać zakaz królewski, czym skazuje się na śmierć. Antygona by skrócić swoje cierpienia, popełnia samobójstwo. Życie Edypa i Antygony pełne cierpienia zakończyło się katastrofą, której nie byli w stanie uniknąć. Wnioskować można stąd, że w greckiej tragedii cierpienie było nieuchronne i niezależnie od postępowania bohaterów musiało nastąpić. Warto zauważyć, że Antygona w przeciwieństwie do Edypa sama wybrała swój los.
Inne spojrzenie na cierpienie odnajdujemy w Biblii. Postaram się to ukazać na przykładzie dwóch postaci biblijnych Abrahama i Hioba. W księdze Hioba cierpienie spada na człowieka bez winy. Bóg zesłał plagę nieszczęść na niego, wskutek których stracił wszystko. Nie mogą tego zrozumieć jego przyjaciele oraz żona. Uważają, że skoro Bóg decyduje o wszystkim, to znaczy, że Hiob zasłużył na taką karę. Natomiast Hiob nie buntował się przeciw Bogu, bo wierzył, że Pan ma wobec niego jakiś plan. Hiob wyrażał to słowami „Dał Pan i zabrał Pan”. Bohater godzi się na swój los, skarży się Bogu, ale go nie przeklina, ufa jego opatrzności. Historia Hioba uczy, że cierpienie jest wpisane w ludzki los i trzeba je traktować jako próbę, przez która Bóg chce doskonalić człowieka. Podobnie ciężkiej próbie poddany został Abraham. Nie rozumiał, dlaczego Bóg zażądał od niego złożenia ofiary całopalnej z ukochanego syna Izaaka. Mino iż bardzo cierpiał, pogodził się z żądaniem Boga i złożył swego potomka na ołtarzu. Na szczęście miłosierny Bóg zesłał anioła i nie dopuścił do śmierci Izaaka. Ta historia ukazuje wielkie cierpienie ojca, który, mimo iż bardzo kocha swego syna, gotowy jest spełnić nakaz Boga i tym daje dowód swojej miłości do Chrystusa. Obydwa przykładu biblijne potwierdzają, że według Biblii cierpienie ma głęboki sens i chociaż nie ma prostego wytłumaczenia, jest świadectwem miłości do Boga i doskonali ludzką wolę.
Jak wspomniałem we wstępie, cierpienie jest częścią życia człowieka i nie można go uniknąć. Starożytni grecy starali się we wszystkim doszukać przyczyny i również znaleźć przyczynę cierpienia. Byli przekonani, że to fatum zsyła na człowieka nieszczęścia, od których on nie jest w stanie uciec. Przykładem może być Edyp oraz Antygona. Na cierpienie zostali skazani również Hiob i Abraham. Mimo iż ufali Bogu i obdarzali go wielką miłością, nie mogli zrozumieć, dlaczego Bóg poddaje ich tak ciężkiej próbie, ale przekonali się, że ich cierpienie zostało przez Boga nagrodzone. Natomiast Edyp do końca życia będzie żył w przeświadczeniu, że popełnił straszliwe czyny. Myślę, że człowiek nie jest w stanie zrozumieć przyczyny swoich cierpień, dlatego powinien wierzyć, że cierpienie ma głęboki sens. Współczesny człowiek wierzący w sprawiedliwego nie staje przed tragicznym wyborem równorzędnych racji, lecz świadomie wybiera to co jest słuszne.


Zadanie można kopiować w dowolnym celu. Nie posiada praw autorskich. Pozdrawiam i życzę dobrym ocen BananQQQ :P