Charakterystyka Zośki - Tadeusza Zawadzkiego

Tadeusz Zawadzki, pseudonim Zośka to główny bohater książki Aleksandra Kamińskiego pod tytułem „Kamienie na szaniec”. Jego najlepszymi przyjaciółmi byli matka i Rudy. Urodził się 24 stycznia 1921 roku, zmarł 20 sierpnia 1943 roku w akcji pod Sieczychami.

Był harcmistrzem i drużynowym 23 WDH w czasie wojny. Odznaczony Virtuti Militari 5 klasy i dwukrotnie Krzyżem Walecznych. Pochodził z dobrej, wysoko cenionej rodziny, w której istniały warunki dające możliwość zdrowego rozwoju fizycznego i psychicznego, zarówno rodzicom, jak i dzieciom. Jego ojciec był wybitnym chemikiem, rektorem Politechniki Warszawskiej, zaś matka zaangażowaną działaczką społeczną. Od najmłodszych lat życia stanowiła dla niego autorytet. Miał rodzeństwo – siostrę Hankę, która zaangażowana była w działalność konspiracyjną.

Zośka odziedziczył urodę po matce. Delikatna cera, jasnoniebieskie oczy, złociste włosy i dziewczęcy uśmiech przysporzyły Tadeuszowi damski pseudonim. Ponadto był wysoki i wysportowany.

W doborze przezwiska Tadeusza kierowano się także jego ogromną wrażliwością, która ukazywała się m.in. w tym, że chłopiec pisał pamiętnik, nieśmiałością oraz kontaktami z mamą. Zośka był bardzo związany ze swoim domem rodzinnym, miał ogromny szacunek do matki, która była jego najlepszym przyjacielem. Jego łagodność i wrażliwość nieco kontrastowały ze zdolnościami szybkiej organizacji, odwagą i zarządzania ekipą.

Nie bez powodu był jednym z lepszych uczniów liceum im. Stefana Batorego. Zośkę cechowała wybitna inteligencja i umiejętność logicznego myślenia. Chłopak miał ogromną ambicję. Chłopak był niezwykle uzdolniony, posiadał wszechstronne zainteresowania. Szczególnie pasjonował go sport. Zajmował pierwsze miejsca w turniejach, wyróżniał się w strzelectwie, hokeju i tenisie. Od dziecka bał się wody i nie umiał, w związku z tym pływać. To właśnie dzięki uporowi w dążeniu do celu pokonał lęk i stał się najlepszym pływakiem w szkole. Podobnie było z tańcem - gdy okazało się, że jako jeden z niewielu swoich kolegów nie potrafił tańczyć, szybko nadrobił zaległości i stał się jednym z lepiej tańczących chłopaków.

Wybuch wojny i działalności wojenne ukształtowały w nim nowe cechy charakteru, a w życie weszły nowe pojęcia - patriotyzm, odwaga, honor. Zośka był również spokojny i opanowany. Wielką wartością była dla niego Ojczyzna. Podczas okupacji podejmował wszelkich starań, aby pomóc w jej wyzwoleniu. Każda jego akcja została dokładnie zaplanowana, gdyż był on bardzo odpowiedzialny i skrupulatny w swoich działaniach. Przykładem stanowczości i wierności przyjaciołom jest „Akcja pod Arsenałem”, podczas której chłopcy zaatakowali z zaskoczenia więźniarkę, w której przewożony był Rudy - przyjaciel Zośki.

Tadeusz miał dar skupiana na sobie uwagi i otoczenia, co było również jego dobrą cechą jako przywódcy. Chętnie go słuchano, więc dowodził niejedną akcją. W licznych akcjach dywersyjnych Zośka we własnej obronie zmuszony był zabić jakiegoś Niemca. Nie był zadowolony z tego powodu. Nie potrafił tak jak Niemcy z zimną krwią zabijać Polaków. Nie chciał tego czynić, jednakże w wgłębi duszy wiedział, że robi to tylko i wyłącznie w obronie ojczyzny.

Zośka jest moim ulubionym bohaterem książki "Kamienie na szaniec". Jest mi żal, że w naszych czasach niełatwo znaleźć takich patriotów oddanych swojej ojczyźnie. Podziwiam Tadeusza pod każdym względem. Nie pojmuję jak w tak młodym człowieku mogą zrodzić się godne poszanowania wartości jak niesamowita organizacja, opanowanie i zdolność do poświęceń. Ujęło mnie w nim też to, że nie unosił się pychą. Gdy został odznaczony, nawet się do tego nie przyznał. Nigdy nie wywyższał się ponad innych, traktował ich jak równych sobie. Tadeusz Zawadzki powinien być autorytetem dla każdego Polaka, przedstawiał on bowiem idealną postawę i rozumowanie. Zośka jest dowodem na to, że nie można oceniać ludzi po wyglądzie, bo choć posiadał on cechy wyglądu dziewczynki udowodnił nieraz, że jest prawdziwym mężczyzną.