Wielcy ludzie w poezji Norwida. Cechy poezji Norwida.

Swoją pracę pragnę przedstawić na podstawie dwóch wierszy Cypriana Kamila Norwida, pod tytułem "Fortepian Szopena" i "Coś Ty Atenom zrobił Sokratesie..".

"Fortepian Szopena" powstał 19 września 1863 roku. Kluczową rolę odegrała scena wyrzucenia fortepianu Szopena przez okno Zamku Zamoyskich. Norwid swoją poezją pragnie oddać hołd Szopenowi i jego muzyce. Od I do VII zwrotki wspomina ostatnie chwile spędzone z Szopenem, był to chwile choroby i umierania. W VIII zwrotce przybliża obraz Warszawy, tej nie zdemolowanej a w IX już po napadach, zburzonej. Powtórzenie "byłem u Ciebie w te dni przedostatnie" świadczy o tym, że były to dla Norwida ważne chwile, które zostaną w jego pamięci. Obiecuje Szopenowi, że nie zapomni o nim i jego muzyce, mimo że jego ciała już nie będzie, to i tak będzie żył dzięki swojej twórczości. Mimo że fortepian spadł i się roztrzaskał to nadal gra.

Wiersz "Coś Ty Atenom zrobił Sokratesie.." powstał pod wpływem przeniesienia zwłok Adama Mickiewicza z Konstantynopola do Paryża. W pierwszej części, pierwszy wers każdej zwrotki jest bezpośrednim zwrotem do zmarłej, ale sławnej osoby, m.in. Sokratesa, Dantego, Krzysztofa Kolumba, Napoleona. Ostatnia zwrotka pierwszej części składa się tylko z bezpośredniego zwrotu do Mickiewicza i z niedopowiedzeń w postaci wielokropków. Cały wiersz ma na celu uświadomienie nam, że dopiero śmierć sprawia, że stajemy się legendą. Wszyscy sławni ludzie, którzy zostali wspomniani w utworze żyli w nędzy, byli niedoceniani i zginęli haniebną śmiercią np. Sokrates został otruty a Napoleon wygnany z Francji. Zostali oni docenieni dopiero po śmierci, ich wielkość i zasługi dopiero wtedy zostały zauważone. Norwid w tym wierszu przepowiada ponowne przeniesienie zwłok Mickiewicza, z Paryża do Polski, na podstawie historii i swoich obserwacji, które zawarte są w pierwszej części utworu.

Norwid wymaga od czytelnika aktywnej postawy, która będzie potrzebna w licznych niedopowiedzeniach. Norwid przez to chce, abyśmy dopełnili wiersze własnymi refleksjami. Wprowadza nowy model wiersza do literatury. Liczba sylab w wersach nie jest już taka sama.