Czy zgadzasz się, że tematyka, problemy i postacie w dramacie Sofoklesa „Antygona” mają charakter ponadczasowy i uniwersalny?

Temat zakłada, że „Antygona” jest dziełem ponadczasowym. Oczywiście zgadzam się z ową tezą, ponieważ uniwersalizm owego dramatu przejawia się po dziś dzień. Mam zamiar przedstawić kilka argumentów, aby Was do tego przekonać.
Na samym początku trzeba zauważyć, że w tym dziele na pierwszym planie była miłość. Antygona dowiedziawszy się o zakazie Kreona, postanowiła, że postąpi inaczej. Kobieta nie kierowała się rozsądkiem, lecz miłością płynącą z głębi jej serca. W dzisiejszych czasach ludzie często są w takiej samej sytuacji, jak główna i tytułowa bohaterka powieści Sofoklesa. Muszą dokonywać wyboru między swoimi dwoma racjami wykluczającymi się nawzajem. Antygona postawiła na pierwszym miejscu głębokie uczucie skierowane do swojego brata, dlatego nie zgodziła się z zakazem władcy. Jej motywem takiego postępowania jest lojalność i poczucie obowiązku wobec rodziny, którą kocha ponad życie. Jej krewni byli dla niej wartością najwyższą, uświęconą przez bogów. Mam nadzieję, że w XXI wieku ta idea nadal jest najważniejsza. Uważam, że to właśnie miłość jest najistotniejszą rzeczą w życiu człowieka, a nie pieniądz tudzież inne dobra materialne.
Następnym argumentem jest fakt, iż Antygona była bardzo przywiązana do swojego brata. Jej uczucie do niego było tak silne, że kobieta nie zawahała się sprzeciwić Kreonowi. Myślę, że każdy także ma taką osobę, dla której zrobiłby niemalże wszystko. Mimo wszystko uważam, że owe poświęcenie w naszym wypadku nie byłoby na tak wielką skalę, jak ofiara Antygony.
Moim trzecim, jak i ostatnim uzasadnieniem powyższej tezy jest przykład bezwzględnej władzy. Kreon wydając zakaz pochówku brata głównej bohaterki, chciał uchodzić za władcę porządnego, dbającego o imię narodu. Myślał tylko o sobie – o tym, aby być poważnym królem. Dla niego nie liczyło się to, co przeżywała Antygona, nie mogąc pochować Polinejkesa. Teraz ludzie także są bezwzględni. Nie patrzą na innych ludzi, na krzywdę, jaką czasem wyrządzają innym. Na świecie jest multum praw i nakazów, które ściśle określają to, co możemy robić, a czego nam nie wolno. Jednakże nie mi przypada oceniać kwestia różnorakich zarządzeń…
Myślę, że podałam wystarczająco argumentów, aby potwierdzić temat. Na zakończenie chciałabym dodać, że „Antygona” jest uniwersalna i ponadczasowa, ponieważ każdy może po nią sięgnąć i wyciągnąć z niej wnioski niezależnie od wieku i czasach, w jakich żyje.