Charakterystyka Balladyny

Balladyna jest tytułową bohaterką dramatu Juliusza Słowackiego. Dziewczyna jest zwykłą chłopką, mieszkającą w starej chacie koło jeziora Gopło, kobieta pochodzi z rodziny ubogiej, niezamożnej. Balladyna ma matkę i młodszą siostrę – Alinę. Jest żoną Kirkora, rycerza, który zna sekret pustelnika.

Balladyna jest piękną dziewczyną z czarnym warkoczem o delikatnej alabastrowej cerze z czarnymi oczyma, „Starsza jak śniegi (...) Niby listkami brzoza przyodziana; Ta z alabastrów (..) Ta ma pod rzęsą węgle (...)”. dowodem, który potwierdza jej wyjątkową bladość jest też fakt, że czasami matka lub siostra zwracały się do niej Bladyno "otwórz Bladyno".

Balladyna nie miała dobrego charakteru, jej uroda odzwierciedlała jej prawdziwą naturę. Dziewczyna jest dumna i pewna siebie, co nie powinno się objawiać przy jej niskim pochodzeniu. Bohaterka nie potrafiła panować nad swymi emocjami "Ty będziesz panią! ty! ty!", łatwo wpadała w gniew i szał, oraz była bardzo zazdrosna, co stało się przyczyną morderstwa siostry. Jest gotowa na wszystko byle by jej tajemnica nie wyszła na jaw, to zachowanie powoduje, że nie jest zrównoważona psychicznie, dla swojej wygody poświęciła nawet swoją matkę, która za nią oddała życie na torturach.

Balladyna jest dwulicowa, przebiegła, sztuczna i fałszywa, wyszła za Kirkora nie z miłości ale z żądzy władzy. Jej fałszywość i przebiegłość jest ukazana przy odpowiedzi na pytanie zadane przez rycerza "(…) każesz wskoczyć - to wskoczę. Jeśli na odpuście ksiądz nie rozgrzeszy, to wezmę na siebie śmiertelne grzechy, którymi się zmażesz".

Już na samym początku zauważamy w jej zachowaniu lenistwo i samolubność, kiedy to zamiast wyręczyć starą matkę w pracy, to za jej namową idzie sobie odpocząć i zadbać o swoją urodę. Bohaterka była wyróżniana na każdym kroku przez swoją matkę "Weź! Weź Balladynę. Szczera jak złoto”.

Balladyna nie żałuje swoich czynów, stara się nie słuchać sumienia i po popełnieniu pierwszej zbrodni łatwiej jej popełniać kolejne. W jej postępowaniu nie widać skruchy, gdy przychodzi do pustelnika chodzi jej tylko o własny interes - zniknięcie krwawej blizny, a gdy mężczyzna proponuje jej pomoc w wskrzeszeniu siostry, odmawia.

Dziewczyna jest też lekkomyślna, przed dniem zbierania malin nie przejmuje się i idzie na spotkanie z kochankiem, którego się później wypiera, co też dowodzi, że ma serce pozbawione uczuć. Balladyna jest krzywoprzysięzcą i niewierną żoną, obiecała Kirkorowi oddanie, pomoc, a sama uknuła spisek by go zabić, wcześniej jeszcze go zdradziła z Fon Kostrynem. Prawdziwy charakter naszej bohaterki już dostrzegła Goplana, próbowała to uświadomić Grabcowi - człowiekowi, w którym się zakochała "Siostra Aliny? … córka wdowy?... ale ona Złe ma serce…".

Moim zdaniem Balladyna jest negatywną postacią, nie żałuje swoich okropnych czynów, jest bezduszna. Dręczy ją tylko widmo swego pochodzenia i strach przed wydaniem jej zbrodni. Nie widać po niej żadnej skruchy. W końcu przyznaje się do winy i otrzymuje stosowną karę - zostaje zabita przez piorun.