Charakterystyka Santiaga z opowiadania Ernesta Hemingwey'a

Santiago to główny bohater książki Ernesta Hemingwaya pt. „Stary człowiek i morze”. Był on siedemdziesięcioletnim człowiekiem, który został bardzo doświadczony przez los. Był wdowcem i czuł się bardzo samotny. Mieszkał nad zatoką Golfsztrom, tam też łowił ryby. Niestety przez jakiś czas nie udało mu się złowić żadnej ryby i był nazywany pechowcem. Żył w biedzie, w chacie stało wyłącznie łóżko, stół, jedno krzesło. Właściwie nic nie posiadał, a jego sprzęt też nie wydawał się być najlepszy. Miał tylko jednego przyjaciela, z którym wypływał łowić ale po 40 nieudanej wyprawie ojciec chłopca, który miał na imię Manolin zakazał mu pływać z Santiago ponieważ pech starego mógłby przejść na chłopca.

Santiago był „suchy i chudy, na karku miał głębokie bruzdy”. Na skórze można było ujrzeć plamy po raku skóry, powstały one wskutek od słońca. Na jego rękach były szramy od linek bądź żyłek którymi wyciągał ryby, miał silne ramiona. Głowę miał sędziwą ale jego niebieskie oczy były wesołe i niezłomne. Był dobrze zbudowany, co wykorzystywał przy połowach.

Starym był człowiekiem o silnej psychice, potrafił opierać się różnym przeciwnością by dojść do celu, który sobie powziął. Po wyprawie za marlinem stał się bardzo religijny. Odznaczał się takimi cechami jak bystrość, spostrzegawczość, pomysłowość, zaciętość ale także umiał zobaczyć więcej i pełniej, a świadczą o tym jego filozoficzne przemyślenia i zdanie które wypowiedział płynąc z marlinem i broniąc się przed rekinami: „Człowiek nie jest stworzony do klęski, człowieka można zniszczyć ale nie pokonać.” Był bardzo zdeterminowany i nie brakowało mu odwagi i motywacji. Jako człowiek prosty miał proste podejście do wielu spraw np. nigdy nie łowił więcej niż mógł zjeść lub sprzedać, nie wykorzystywał ani ludzi ani przyrody do własnych wyimaginowanych celów. Wszystko co spotykał w jakiś sposób łączył ze sobą co świadczy o bogatej sferze uczuciowej.

Według mnie Santiago jest osobą, od której można się nauczyć zawziętości i dążenia do wyznaczonego celu. Nie należy się też mocno przejmować tym, co mówi otoczenie ale skupić się na wykonywaniu swojej pracy.